Γ.Σιφωνιός

Να γίνει όλη η Ελλάδα μια Χαλυβουργία!

Απο την κεντρική Ομιλία της προχτεσινής απεργιακής συγκέντρωσης στην Αθήνα, που παρουσίασε ο Γιώργος Σιφωνιός, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» στον Ασπρόπυργο.

Η ομιλία έχει ως εξής:

«Συνάδελφοι εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμενοι, νέοι και νέες

Εκ μέρους των απεργών χαλυβουργών, σας απευθύνουμε αγωνιστικό ταξικό χαιρετισμό. Σήμερα κλείνουμε 103 μέρες απεργία και θα συνεχίσουμε μέχρι τη νίκη. Τώρα συνεχίζουμε πιο δυνατά, πιο αποφασιστικά, γιατί τώρα υπάρχουν καλύτερες προϋποθέσεις, για να μετατραπούν και άλλα εργοστάσια και επιχειρήσεις σε άπαρτα κάστρα του αγώνα, σε Χαλυβουργίες.

Οσοι μέχρι τώρα νόμιζαν ότι το κάλεσμά μας, "να γίνει όλη η Ελλάδα μια Χαλυβουργία" ήταν υπερβολικό, τυχοδιωκτικό, πρέπει να το ξανασκεφτούνε. Τώρα μπορούν να καταλάβουν ότι αυτό αποτελεί τη μόνη σωστή επιλογή, ρεαλιστική διέξοδο. Είναι μονόδρομος για όλους τους εργάτες.

Η άλλη επιλογή είναι το γονάτισμα, η προδοσία της ζωής και του μέλλοντος των παιδιών μας. Είναι ο δρόμος που οδηγεί στην κόλαση. Δεν έχει και τόση σημασία αν θα πας γρήγορα ή αργά. Πολλές φορές ο αργός θάνατος είναι πιο οδυνηρός.

Συνάδελφοι,

Σήμερα γίνεται πιο φανερό αυτό που λέγαμε τόσο καιρό, ότι ο αγώνας των χαλυβουργών είναι αγώνας όλης της εργατικής τάξης. Τώρα όλοι μαζί, εργοδοσία, κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ., ΕΕ, τρόικα, σαρώνουν τα πάντα. Προωθούν παντού πολύ χειρότερα μέτρα από αυτά που προσπάθησε να επιβάλλει ο Μάνεσης».

Ο ταξικός πόλεμος γίνεται πιο σκληρός!

...«Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι ο Μάνεσης δούλευε για λογαριασμό όλων των εργοδοτών, ότι ήταν ο "λαγός" τους. Σήμερα, 103 μέρες μετά την έναρξη του απεργιακού μας αγώνα, η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. μαζί με την ΕΕ και το ΔΝΤ, με τις πλάτες της ΓΣΕΕ και του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού γενικότερα, προωθούν σε όλους τους χώρους αυτά που πρότεινε ο Μάνεσης σε εμάς. Προωθούν ακόμα πιο σκληρά μέτρα, στους μισθούς, στις συντάξεις, στα εργασιακά, στα φορολογικά, στην Υγεία, στην Παιδεία, παντού. Αφαιρούν τα πάντα και επιτρέπουν τα ναρκωτικά.

Τώρα ο ταξικός πόλεμος γίνεται πιο σκληρός, γενικεύεται. Οι αυταπάτες τελείωσαν.

Τώρα πρέπει όλη η Ελλάδα να γίνει μια Χαλυβουργία!

Από τις ίδιες τις εξελίξεις η έκβαση του αγώνα των χαλυβουργών αποκτά τώρα ιδιαίτερη σημασία για όλη την εργατική τάξη. Γι' αυτό χρειάζεται να δυναμώσει η αλληλεγγύη, η οργάνωση μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς, η κλιμάκωση και με άλλες πανεργατικές απεργίες, η παραπέρα πολιτικοποίηση του αγώνα. Να πέσει τώρα η κυβέρνηση, να αποτρέψουμε τα μέτρα, να τους ανατρέψουμε, να φύγουμε από την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Ευχαριστούμε για άλλη μια φορά το ΠΑΜΕ για τη στήριξη του αγώνα μας. Χωρίς αυτή δε θα φτάναμε εδώ που έχουμε φτάσει. Η πρωτοβουλία του να διοργανώσει τώρα οικονομική εξόρμηση για την ενίσχυση των απεργών χαλυβουργών θα βοηθήσει καθοριστικά την έκβαση του αγώνα μας, στη δύσκολη φάση που βρισκόμαστε.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να πράξουν το καθήκον τους. Να δυναμώσουν την αλληλεγγύη τους στον αγώνα μας. Να στηρίξουν τους απεργούς και τις οικογένειές τους, γιατί η έκβαση του αγώνα μας, αφορά όλη την εργατιά. Αν χάσουμε εμείς θα χάσουμε όλοι μας. Αν κερδίσουμε εμείς θα κερδίσουμε όλοι μας».

Ο αγώνας των χαλυβουργών είναι ήδη νίκη όλων των εργατών.

«Συνάδελφοι,

Η ιστορία το έφερε οι χαλυβουργοί να βρεθούν στην εμπροσθοφυλακή αυτού του αγώνα. Ο αγώνας μας αποτελεί ήδη μια μεγάλη νίκη των απεργών χαλυβουργών και όλης της εργατικής τάξης. Αποτελεί μια μεγάλη παρακαταθήκη για το εργατικό κίνημα. Αποτελεί άλλη μια λαμπρή σελίδα στην ιστορία του εργατικού κινήματος της χώρας μας.

Αποτελεί μεγάλη νίκη ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία, στη μοιρολατρία, στην ταξική ειρήνη, στη λογική του μικρότερου κακού. Αποτέλεσε σοβαρή νίκη στο λεγόμενο ρεαλισμό, στη συμβιβαστική λογική του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Κράτησε τη σπίθα αναμμένη. Αντεξε στις πολύμορφες πιέσεις να μας διασπάσουν, να μας αποπροσανατολίσουν, να χτυπήσουν το ταξικό οργανωμένο κίνημα.

Ανέδειξε την τεράστια δύναμη των εργατών. Απέδειξε ότι χωρίς εμάς δεν κινείται τίποτα, ότι μόνο εμείς παράγουμε τον πλούτο και τον καρπώνονται τα παράσιτα οι εργοδότες.

Συνάδελφοι,

Εμείς συνεχίζουμε τον αγώνα μας με μεγαλύτερη πίστη και αυτοπεποίθηση για το δίκιο μας, με την πεποίθηση ότι μπορούμε να νικήσουμε. Εχουμε δικαιωθεί για την επιλογή μας, για τα συνθήματά μας, για όσα λέγαμε μέχρι τώρα.

Λέγαμε ότι ο Μάνεσης μας κορόιδευε όταν μας έλεγε ότι "τα μέτρα που πρότεινε θα είναι προσωρινά για 3 μήνες" και δικαιωθήκαμε. Τώρα αποφασίζουν τα ίδια και χειρότερα μέτρα σε μόνιμη βάση για όλους τους εργαζόμενους.

Λέγαμε ότι ο Μάνεσης μας καλεί "να δουλέψουμε με 500 ευρώ στο χαλυβουργείο" και μας έλεγαν ότι λέμε ψέματα. Τώρα η κυβέρνηση του Μάνεση και της τάξης του αποφασίζουν να δουλέψουν χιλιάδες εργαζόμενοι με 400 ευρώ και σε μόνιμη βάση.

Λέγαμε ότι "αν όλοι οι χώροι δεν γίνουν Χαλυβουργία θα έρθει και η σειρά τους" και τώρα αυτό γίνεται. Αυτά που τώρα προωθούν είναι πολύ χειρότερα από αυτά που μας ζήταγε ο Μάνεσης»...

Δε βγαίνει τίποτα με την ατομική προσπάθεια..!

«Συνάδελφοι,

Εμείς θα προσπαθήσουμε να εκπληρώσουμε το καθήκον μας, να ανταποκριθούμε στην ευθύνη που μας αναλογεί. Θα κρατήσουμε τη σπίθα του αγώνα αναμμένη, ιδιαίτερα τώρα που ωριμάζει η κατάσταση, να ανάψουν παντού φωτιές. Εχουμε υποχρέωση γι' αυτό απέναντι στον εαυτό μας, στην τάξη μας και στην αλληλεγγύη που δεχτήκαμε και δεχόμαστε απ' όλη την εργατική τάξη.

Θέλουμε όμως να πούμε το εξής: Εμείς οι εργάτες πρέπει να λέμε καθαρές κουβέντες, να μη φοβόμαστε την αλήθεια. Δεν χρειάζεται κανένας να κολακεύει τον άλλο. Θα ήταν αλλιώς σήμερα τα πράγματα για όλους μας, αν αυτό το διάστημα είχαν γίνει και αλλού Χαλυβουργίες. Αν οι εργάτες είχαν διώξει από το σβέρκο τους τους προδότες, τους συμβιβασμένους και ξεπουλημένους. Αν είχε προχωρήσει η οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς, αν οι εργάτες είχαν πάρει την υπόθεση στα χέρια τους και πάλευαν μαζί με το ΠΑΜΕ.

Ποτέ όμως δεν είναι αργά, ούτε τώρα είναι αργά για να γίνει αυτό.

Απευθύνουμε ξανά κάλεσμα σε κάθε εργάτη και του λέμε:

Δεν βγαίνει τίποτα με την ατομική προσπάθεια, με το σιχτίρισμα και την κλάψα, με το να περιμένεις να σου βγάλει άλλος "το φίδι από την τρύπα". Δεν βγαίνει τίποτα με το περίμενε, με τον φόβο. Εξάλλου τώρα δεν σου αφήσανε τίποτα για να φοβάσαι μην το χάσεις παρά μόνο τις αλυσίδες σου.

Τώρα δεν μπορείς να λες "εγώ κοιτάζω τη δουλειά μου", γιατί τέτοια δεν έχεις, και όταν την έχεις είναι προσωρινή. Τώρα δεν μπορείς να λες "ενδιαφέρομαι για τα παιδιά μου", γιατί τώρα αποφάσισαν να τα κάνουν σκλάβους στους βιομήχανους, στους επιχειρηματίες. Τώρα δεν μπορείς να λες "δεν απεργώ για να μη με απολύσουν", γιατί σε απολύουν και χωρίς να απεργήσεις, χωρίς καν να έχεις περάσει έξω από την πόρτα του σωματείου σου.

Τώρα δεν έχεις καμία δικαιολογία, ότι δεν ήξερες, ότι κάτι περίμενες, ότι δεν είχες καταλάβει. Τώρα τα πράγματα είναι πιο απλά. 'Η στέκεσαι όρθιος, ξεσηκώνεσαι παντού ή σκύβεις και περπατάς γονατιστός προς την καπιταλιστική κόλαση. Μέση λύση δεν υπάρχει».

Ηρθε η ώρα να ξεσηκωθούμε

«Συνάδελφοι,

Ηρθε η ώρα να ξεσηκωθούμε, το οφείλουμε σε αυτούς που πάλεψαν πριν από εμάς, στους νεκρούς του αγώνα. Το οφείλουμε στα παιδιά μας για να μπορούμε να τα κοιτάμε με περηφάνια στα μάτια, λέγοντας τους ότι δεν γονατίσαμε, δεν τα προδώσαμε.

Δεν φτάνει να ξεσηκωθούμε. Πρέπει να προετοιμαστούμε για μεγάλους, σκληρούς και μακροχρόνιους αγώνες. Δεν αρκούν οι αγώνες που ξέραμε μέχρι τώρα. Ο αντίπαλος είναι καλά οργανωμένος και διαθέτει πολλά μέσα. Απαιτεί να οργανωθούμε σε όλους τους χώρους δουλειάς, να συγκροτήσουμε γερά κλαδικά συνδικάτα, με στηρίγματα σε όλους τους χώρους δουλειάς, εργοστασιακά σωματεία, σωματειακές επιτροπές.

Χρειάζεται όλοι οι εργάτες, τα λαϊκά στρώματα, παίρνοντας υπόψη την πείρα από το δικό μας αγώνα, να οργανώσουμε αγώνες ενάντια σε ΕΕ, εργοδοσία, στις δυνάμεις που τους στηρίζουν, για να πάρουμε στα χέρια μας αυτά που μας ανήκουν, δηλαδή όλα.

Χρειάζεται αποφασιστικότητα, αντοχή, πειθαρχία. Χρειάζεται να διώξουμε από το σβέρκο μας, σε όλους τους χώρους τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Είναι μεγάλη αυταπάτη να περιμένει κανείς ότι μπορεί να αλλάξουν. Αυτοί εδώ και χρόνια έχουν αλλάξει στρατόπεδο, πληρώνονται από αυτό, δένονται με χίλια νήματα με την αστική τάξη και το κράτος της».

Ο αγώνας μας έχει γίνει φόβος των εργοδοτών!

«Συνάδελφοι,

Εμείς ως χαλυβουργοί αποκτήσαμε μεγαλύτερη πείρα από τις 103 μέρες απεργία. Είμαστε πιο έμπειροι και δυνατοί για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας. Θα συνεχίσουμε να μεταφέρουμε τη φλόγα του αγώνα, το μήνυμα και σε άλλα εργοστάσια και επιχειρήσεις στην Αττική και σε όλη την Ελλάδα. Θα οργανώσουμε και θα περιφρουρήσουμε καλύτερα τον αγώνα μας. Ξέρουμε ότι έχουμε να αντιμετωπίσουμε μεγάλες δυσκολίες, ότι θα δεχτούμε πολλά χτυπήματα από εχθρούς και "φίλους".

Ξέρουμε ότι ο αγώνας μας έχει γίνει ο φόβος των εργοδοτών, ο εφιάλτης των εργοδοτικών και ξεπουλημένων συνδικαλιστικών ηγεσιών. Λυσσάξανε για να μας πείσουν να σταματήσουμε τον αγώνα μας. Χρησιμοποιήσανε γι' αυτό όλα τα μέσα - απειλές, εκβιασμούς, συμβουλές, φιλικά χτυπήματα στην πλάτη, προσπάθειες να μας στρέψουν ενάντια στο βασικό υποστηριχτή του αγώνα μας, το ΠΑΜΕ. Σε όλους αυτούς δηλώνουμε για άλλη μια φορά ότι ματαιοπονούν, θα σπάσουν τα μούτρα τους, οι χαλυβουργοί είναι σκληρά καρύδια για τα δόντια τους.

Είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, για το χαλυβουργό δεν έχει γυρισμό.

ΖΗΤΩ Ο ΗΡΩΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΩΝ!

ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ!

ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ!».

(Η ομιλία που έκανε ο Γιώργος Σιφωνιός, πρόεδρος του Σωματείου των εργατών της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» στον Ασπρόπυργο, στην απεργιακή συγκέντρωση που έγινε την Παρασκευή στην Ομόνοια 10.2.2012)