Όταν το συναίσθημα,γίνεται αναγκαιότητα και θέλει να εκφραστεί πάνω στο μέτρο του λόγου,τότε οι λέξεις ξεπηδούν μέσα από τη Μήτρα της ψυχής του ανθρώπου και γίνονται ωδή στον πόθο,τον Έρωτα και τη Χαρά μα και της Λύπης στον καημό τις λέξης νιώθω, να βγαίνουν σαν καρφιά και να χτυπούν στο στόχο.
Άλλοτες να υμνούν παλιές Ανδραγαθίες μα και Ανθρώπους Ξακουστούς με γνώσεις και σοφίες.
Κι άλλοτες πάλι σμίγοντας το μέτρο με τον ήχο,η μουσική παιδεία,να βγαίνει το συναίσθημα στην Τέλεια αρμονία.
