-Ο Ήλιος όταν ανατέλλει,γεμίζει πάντα με Ελπίδα τις ψυχές των ανθρώπων,που τον κοιτούν να υψώνεται αργά αργά και να διώχνει τις τελευταίες σκιές,που φώλιαζαν μέσα μας κρυμμένες στο σκότος της σιωπής,της απόγνωσης και του φόβου και γεμίζει τις φλέβες μας με ζεστό τρεχούμενο αίμα και μας καλεί να σηκώσουμε το βλέμμα ψηλά στον Ουρανό από ευχαρίστηση για τη νέα μέρα που Ανατέλλει για τη νέα Ελπίδα που μας χαρίζει για το ΦΩΣ...!
Όσο και να βαθαίνει η γνώση του Ανθρώπου για τα φυσικά φαινόμενα και τους νόμους που τα διέπουν,πάντα ο Άνθρωπος θα νοιώθει γοητευμένος από τα έργα τέχνης που ιχνογραφεί η φύση παίζοντας πάνω στο καμβά της Υδρογείου του Ουρανού και του σύμπαντος.
Πότε ως Γλύπτης,Πότε ως Ζωγράφος και πότε ως μουσουργός όταν η Απόγεια ή η θαλάσσια Αύρα και τα μελτέμια ηχούν ραψωδίες μέσα από τα περάσματα των σπηλιών των βράχων των δασών και των Ορέων.
Πάντα Ο ήλιος θα είναι το στίγμα της ρότας των Ανθρώπων και πάντα θα συμβολίζει την Αλήθεια τη Δικαίωση την ευγένεια και το ζεστό χαμόγελο.
Και θα Ανατέλλει πάντα από το ίδιο σημείο γιατί αυτός είναι ο Άρχοντας και κανείς Άνθρωπος δε θα βρεθεί αν αλλάξει τους νόμους που αυτός στον Πλανήτη του επέβαλε.
ΚΑΝΕΙς...!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
