Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012

Προεκλογικοί διορισμοί στη ΔΕΗ με golden μισθούς


-Η αμοιβή των στελεχών αυτών ξεπερνά τις 9.000 ευρώ μηνιαίως. Οι τοποθετήσεις αυτές γίνονται εσπευσμένα, λόγω των επερχόμενων εκλογών.

Λίγες μέρες πριν από την ανακοίνωση της ακριβούς ημερομηνίας διεξαγωγής των εκλογών, η διοίκηση της ΔΕΗ, σύμφωνα με δημοσίευμα του Ελέυθερου Τύπου, προχωρά σε διορισμούς τόσο στα ανώτερα διοικητικά κλιμάκια όσο και στη νέα υπό σύσταση εταιρεία, θυγατρική της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού (ΔΕΔΔΗΕ ΑΕ) που θα αναλάβει το δίκτυο διανομής ηλεκτρικού ρεύματος.

Σύμφωνα με πληροφορίες, αύριο Παρασκευή, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του δ.σ. της ΔΕΗ θα ανακοινωθούν τα ονόματα των νέων γενικών διευθυντών της εταιρείας που θα αναλάβουν τους πλέον νευραλγικούς τομείς, αυτούς των Ανθρώπινων Πόρων & Οργάνωσης και των Υποστηρικτικών Λειτουργιών.

Η αμοιβή των στελεχών αυτών ξεπερνά τις 9.000 ευρώ μηνιαίως. Οι τοποθετήσεις αυτές γίνονται εσπευσμένα, λόγω των επερχόμενων εκλογών.

Σημειώνεται ότι η θέση του γενικού διευθυντή Ανθρωπίνων Πόρων & Οργάνωσης έχει «χηρέψει» από την 1η του περασμένου Φεβρουαρίου, όταν λύθηκε η συνεργασία με τον τότε διευθυντή ο οποίος κατείχε τη θέση αν και φέρεται ότι ήταν ήδη συνταξιούχος.

Η θέση του γενικού διευθυντή Υποστηρικτικών Λειτουργιών είναι νέα, με αντικείμενο την πληροφορική, τις προμήθειες, την εφοδιαστική αλυσίδα και τη στέγαση και θεσμοθετήθηκε με βάση το νέο οργανόγραμμα της ΔΕΗ, το οποίο υποτίθεται ότι μειώνει τις θέσεις στελεχών κατά 20%!

Παραμονές εκλογών, η διοίκηση της ΔΕΗ προκηρύσσει και άλλες θέσεις στελεχών στη ΔΕΔΔΗΕ, και αυτό όταν στη μητρική εταιρεία προωθούνται πολλές συγχωνεύσεις διευθύνσεων με καταργήσεις στελεχιακών θέσεων…​

30 ΜΑΡΤΙΟΥ 1952 ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΕΚΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟ ΓΟΥΔΙ Ο Ν.ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΤΟΥ. Α Θ Α Ν Α Τ Ο Ι !!!!
(ΣΗΜ:ΚΥΡΙΑΚΗ, ΟΙ ΝΑΖΙ ΔΕΝ ΕΚΤΕΛΟΥΣΑΝ)



Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012

Το ΚΚΕ για μετανάστες - πρόσφυγες



-Η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ/ΝΔ, με τη σύμφωνη γνώμη των κομμάτων και περιφερειαρχών του κεφαλαίου, σχεδιάζει να δημιουργήσει 30 στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών σε 10 περιφέρειες της χώρας.

Η δημιουργία τέτοιων στρατοπέδων δρομολογείται χρόνια τώρα από τα κόμματα του κεφαλαίου που κυβερνούν τη χώρα. Λειτουργούν ήδη σε μια σειρά κράτη της ΕΕ και άλλες χώρες που χρηματοδοτήθηκαν σχετικά απ' τις Βρυξέλλες.

Τα δημιουργούν οι ίδιοι που ευθύνονται για τη μαζική μετανάστευση και προσφυγιά, που ματοκύλισαν λαούς, τους οδήγησαν στη λιμοκτονία και τον ξεριζωμό.
Οι ίδιοι που εξαθλιώνουν και ξαναστέλνουν στην ξενιτιά τμήματα του ελληνικού λαού. Που θέλουν τους μετανάστες πάμφθηνο, δίχως δικαιώματα εργατικό δυναμικό για να αυξάνουν τα παρασιτικά κέρδη του κεφαλαίου.

Ειδικά στην Ελλάδα συγκυβέρνηση και συνοδοιπόροι της σκοπεύουν να φυλακίσουν μαζικά ανθρώπους (ακόμη και πρόσφυγες που ζήτησαν άσυλο), υπό απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης, ενώ οι περισσότεροι θέλουν να πάνε αλλού στην ΕΕ μα εγκλωβίζονται εδώ ελέω Σένγκεν και «Δουβλίνο ΙΙ». Ακολούθως να τους απελάσουν.

Πράγματι, χρειάζονται χώροι για την υποδοχή και φιλοξενία μεταναστών - προσφύγων. Χώροι που θα είναι ανθρώπινοι και αξιοπρεπείς. Ανοιχτοί και δημόσιοι και που μέσα σε αυτούς θα παρέχεται ιατροφαρμακευτική φροντίδα, δωρεάν σίτιση και στέγαση, διερμηνεία και νομική αρωγή. Για τους ανήλικους μετανάστες, μητέρες και παιδιά που είναι θύματα κυκλωμάτων διακίνησης ανθρώπων, να υπάρχει ειδική μέριμνα από κρατικούς φορείς. Παροχής ασύλου ή προσωρινού ανθρωπιστικού καθεστώτος στους πρόσφυγες και όσους προέρχονται από χώρες ιμπεριαλιστικής κατοχής ή εμφυλίων.

Να σταματήσει το απαράδεκτο καθεστώς ομηρίας, να δοθούν ταξιδιωτικά έγγραφα για όσους θέλουν να πάνε σε άλλο κράτος - μέλος της ΕΕ. Να σταματήσει η συμμετοχή της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές αποστολές.
Να νομιμοποιηθούν οι μετανάστες που ζουν κι εργάζονται στη χώρα, με απόδοση πλήρων εργατικών, κοινωνικών, δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Τα στρατόπεδα (όπως επίσης και συνολικά τα κατασταλτικά μέτρα σε βάρος μεταναστών - προσφύγων FRONTEX, ευρωπαϊκό σύστημα επιτήρησης συνόρων, φράκτης στον Εβρο, επιχειρήσεις "σκούπα" κ.ά.) είναι πλευρά της γενικότερης ανελέητης επίθεσης στα δικαιώματα ντόπιων και ξένων εργαζομένων και κάθε άλλο παρά στοχεύουν στην ανακούφιση από τα προβλήματά τους.

Μαζική μετανάστευση και φαινόμενα εγκληματικότητας που σκόπιμα επιχειρούν οι μηχανισμοί του αστικού κράτους να τα συνδέσουν αποκλειστικά με τους μετανάστες, είναι σύμφυτα με την καπιταλιστική εκμετάλλευση και τον ιμπεριαλισμό, εντείνονται από τους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς και την κρίση του συστήματος, δε λύνονται με μέτρα καταστολής, στρατόπεδα και φράκτες, από τους υποστηρικτές της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Η πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ χτυπά τις ίδιες τις αιτίες μετανάστευσης κι εγκληματικότητας, των κοινωνικών φαινομένων που καταδείχνουν τη σαπίλα του καπιταλισμού και εντείνονται με την κρίση και τα αδιέξοδά του. Μόνο με αποδέσμευση από ΕΕ/ΝΑΤΟ λοιπούς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία προς όφελος του λαού και εργατικό λαϊκό έλεγχο, θα χτυπηθούν οι ρίζες του σύγχρονου δουλεμπόριου, της «μαύρης» εργασίας, της πορνείας, της καταπάτησης κάθε ανθρώπινου δικαιώματος για τους παραγωγούς του πλούτου.

Σε αυτό το πλαίσιο το ΚΚΕ καλεί Ελληνες και ξένους εργάτες να παλέψουν ενωμένοι ενάντια σε όλα αυτά τα μέτρα και να διεκδικήσουν μια ζωή απαλλαγμένη από τους εκμεταλλευτές και τους μηχανισμούς τους.


Στο πλαίσιο κλιμάκωσης του αγώνα των χαλυβουργών
Εκδηλώσεις αλληλεγγύης στη Δανία

Σειρά εκδηλώσεων αλληλεγγύης στους απεργούς εργάτες της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» πραγματοποιούνται από αγωνιστικούς φορείς στη Δανία το διήμερο 28 και 29 Μάρτη. Συγκεκριμένα:

Στην πόλη Ααρχους, σήμερα, 28 Μάρτη, στις 7 μ.μ. ο Γιώργος Σιφωνιός, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» στον Ασπρόπυργο, θα μιλήσει στο καφέ ΟΣΚΑΡ για τους αγώνες των απεργών και τη σημασία της διεθνούς αλληλεγγύης.
Στην πόλη Ααλμποργκ, σήμερα, 28 Μάρτη, στις 7.30 μ.μ. ο Χρήστος Κατσώτης, μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ, θα μιλήσει στο «Σοσιαλιστικό Σπίτι» και θα ενημερώσει για τις εξελίξεις στην Ελλάδα και τη σημασία των αγώνων του ταξικού κινήματος.

Στο κέντρο της Κοπεγχάγης στην πλατεία NYTORV, αύριο, 29 Μάρτη στις 3 μ.μ., ο Γιώργος Σιφωνιός θα χαιρετίσει τη μεγάλη συγκέντρωση που οργανώνουν τα ταξικά σωματεία ενάντια στην πολιτική του ευρωμονόδρομου, την ίδια ώρα που θα συναντιούνται οι υπουργοί Εξωτερικών των χωρών - μελών της ΕΕ. Θα ακολουθήσει πορεία μέχρι τη βουλή.

Αύριο, 29 Μάρτη, στις 7 μ.μ. στην αίθουσα εκδηλώσεων της Ομοσπονδίας Ταχυδρομικών Υπαλλήλων στην οδό Peter Ipsens Alle 27, οι Χρήστος Κατσώτης και Γιώργος Σιφωνιός θα μιλήσουν για τους αγώνες των χαλυβουργών και του ΠΑΜΕ σε συγκέντρωση αλληλεγγύης που διοργανώνει το ΚΚ Δανίας.

http://www2.rizospastis.gr/page.do?publDate=28/3/2012&id=13975&pageNo=16&direction=1#!prettyPhoto

Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

Οι Νέες Δημοσκοπήσεις...

Νέες δημοσκοπήσεις
Σε νέες δημοσκοπήσεις την Παρασκευή και το Σάββατο, για τηλεοπτικούς σταθμούς και εφημερίδες, καταγράφονται τα εξής αποτελέσματα στην πρόθεση ψήφου:

Κάππα Research για «Βήμα της Κυριακής»:
ΠΑΣΟΚ 14,3%,
ΝΔ 18,1%,
ΚΚΕ 8,2%,
ΛΑΟΣ 3,6%,
ΣΥΡΙΖΑ 6%,
ΔΗΜΑΡ 4,9%,
Ανεξάρτητοι Ελληνες 7,2%,
Χρυσή Αυγή 3,4%,
αδιευκρίνιστη ψήφος 25,1%.

MRB για «Real News»:
ΝΔ 20,3%,
ΠΑΣΟΚ 12,1%,
ΚΚΕ 8,6%,
ΣΥΡΙΖΑ 7,9%,
ΔΗΜΑΡ 7,4 %,
Ανεξάρτητοι Ελληνες 7%,
Οικολόγοι-Πράσινοι 3%,
ΛΑΟΣ 2,5%,
Χρυσή Αυγή 2,6%,
ΔΗΣΥ 2,5%,
Αρμα Πολιτών 1,5%,
ΑΝΤΑΡΣΥΑ 1,2%,
αδιευκρίνιστη ψήφος 20,5%.

ΜΑRC για «Εθνος της Κυριακής»:
ΝΔ 17,8%,
ΠΑΣΟΚ 13,2%,
ΚΚΕ 7,5%,
ΔΗΜΑΡ 7,35%,
Ανεξάρτητοι Ελληνες 7,1%,
ΣΥΡΙΖΑ 6%,
ΛΑΟΣ 2,5%,
Χρυσή Αυγή 2,3%,
ΔΗΣΥ 2,15%,
Οικολόγοι Πράσινοι 1,9%,
Κοινωνική Συμφωνία 1,1%,
αδιευκρίνιστη ψήφος 28,2%.

ALCO για «Star»:
ΝΔ 24,5%%,
ΠΑΣΟΚ 15,5%,
ΚΚΕ 10%,
ΔΗΜΑΡ 9%,
Ανεξάρτητοι Ελληνες 8%,
ΣΥΡΙΖΑ 7,5%,
ΛΑΟΣ 3,7%,
ΔΗΣΥ 3%,
Οικολόγοι Πράσινοι 3%,
Χρυσή Αυγή 2,6%,
Κοινωνική Συμφωνία 2%.

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

Κυριακή 25 Μαρτίου 2012


“Οταν η Διοίκησις βιάζη, αθετή,
καταφρονή τα δίκαια του λαού και δεν εισακούει τα παράπονά του,
το να κάμη τότε ο λαός ή κάθε μέρος του λαού επανάστασιν,
να αρπάζη τα άρματα και να τιμωρήση τους τυράννους του,
είναι (το) πλέον ιερόν από όλα τα δίκαιά του,
και το πλέον απαραίτητο από όλα τα χρέη του (…)”
Ρήγας Φεραίος

Ντροπή...!

Αίσχος Γομάρια...!


Ντροπή!

Ο Θούριος


Ως πότε παλικάρια, θα ζούμε στα στενά,
μονάχοι σα λιοντάρια, στις ράχες στα βουνά;
Σπηλιές να κατοικούμε, να βλέπουμε κλαδιά,
να φεύγωμ' απ' τον κόσμον, για την πικρή σκλαβιά;

Να χάνωμεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς,
τους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς;
Κάλλιο είναι μιάς ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνια, σκλαβιά και φυλακή.

Τι σ' ωφελεί αν ζήσεις, και είσαι στη σκλαβιά;
στοχάσου πως σε ψένουν, καθ' ώραν στην φωτιά.
Βεζύρης, δραγουμάνος, αφέντης κι αν σταθής
ο τύραννος αδίκως σε κάμνει να χαθής.

Δουλεύεις όλη ημέρα, σε ό,τι κι αν σε πει,
κι' αυτός πασχίζει πάλιν, το αίμα σου να πιει.
Ο Σούτζος, κι ο Μουρούζης, Πετράκης, Σκαναβής
Γκίκας και Μαυρογένης, καθρέπτης, ειν' να ιδής.

Ανδρείοι καπετάνοι, παπάδες, λαϊκοί,
σκοτώθηκαν κι αγάδες, με άδικον σπαθί.
Κι αμέτρητοι άλλοι τόσοι, και Τούρκοι και Ρωμιοί,
ζωήν και πλούτον χάνουν, χωρίς καμμιά αφορμή.

Ελάτε με έναν ζήλον, σε τούτον τον καιρόν,
να κάμωμεν τον όρκον, επάνω στον σταυρόν.
Συμβούλους προκομμένους, με πατριωτισμόν
να βάλωμεν εις όλα, να δίδουν ορισμόν.

Οι νόμοι να 'ν' ο πρώτος, και μόνος οδηγός,
και της πατρίδος ένας, να γένει αρχηγός.
Γιατί κι η αναρχία, ομοιάζει την σκλαβιά,
να ζούμε σαν θηρία, ειν' πιο σκληρή φωτιά.

Και τότε με τα χέρια, ψηλά στον ουρανόν
ας πούμ' απ' την καρδιά μας, ετούτα στον Θεόν.

Εδώ σηκώνονται οι πατριώτες όρθιοι,
και υψώνοντας τα χέρια προς τον ουρανόν,
κάνουν τον όρκον.

Ω βασιλεύ του κόσμου, ορκίζομαι σε Σε,
στην γνώμην των τυράννων, να μην έλθω ποτέ.
Μήτε να τους δουλεύσω, μήτε να πλανηθώ,
εις τα ταξίματά τους, για να παραδοθώ.

Εν όσω ζω στον κόσμον, ο μόνος μου σκοπός,
για να τους αφανίσω, θε νάναι σταθερός.
Πιστός εις την πατρίδα, συντρίβω τον ζυγόν,
αχώριστος για να 'μαι, υπό τον στρατηγόν.

Κι αν παραβώ τον όρκον, ν' αστράψ' ο ουρανός,
και να με κατακάψη, να γένω σαν καπνός.

Τέλος του όρκου

Σ' ανατολή και δύση, και νότον και βοριά,
για την πατρίδα όλοι, να 'χωμεν μια καρδιά.
Στην πίστιν του καθ' ένας, ελεύθερος να ζη,
στην δόξαν του πολέμου, να τρέξωμεν μαζί.

Βουλγάροι κι Αρβανήτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί,
Αράπηδες και άσπροι, με μια κοινήν ορμή,
Για την ελευθερίαν, να ζώσωμεν σπαθί,
πως είμαστ' αντριωμένοι, παντού να ξακουσθή.

Όσα απ' την τυραννίαν, πήγαν στην ξενητιά
στον τόπον του καθ' ένας, ας έλθη τώρα πιά.
Και όσοι του πολεμου, την τέχνην αγροικούν
Εδώ ας τρέξουν όλοι, τυρράνους να νικούν.

Η Ρούμελη τους κράζει, μ' αγκάλες ανοιχτές,
τους δίδει βιό και τόπον, αξίες και τιμές.
Ως ποτ' οφφικιάλος, σε ξένους Βασιλείς;
έλα να γένης στύλος, δικής σου της φυλής.

Κάλλιο για την πατρίδα, κανένας να χαθή
ή να κρεμάση φούντα, για ξένον στο σπαθί.
Και όσοι προσκυνήσουν, δεν είναι πιά εχθροί,
αδέλφια μας θα γένουν, ας είναι κ' εθνικοί.

Μα όσοι θα τολμήσουν, αντίκρυ να σταθούν,
εκείνοι και δικοί μας, αν είναι, ας χαθούν.
Σουλιώτες και Μανιάτες, λιοντάρια ξακουστά
ως πότε σταις σπηλιές σας, κοιμάστε σφαλιστά;

Μαυροβουνιού καπλάνια, Ολύμπου σταυραητοί,
κι Αγράφων τα ξεφτέρια, γεννήστε μια ψυχή.
Ανδρείοι Μακεδόνες, ορμήσετε για μια,
και αίμα των τυράννων, ρουφήξτε σα θεριά.

Του Σάββα και Δουνάβου, αδέλφια Χριστιανοί,
με τα άρματα στο χέρι, καθ' ένας ας φανή,
Το αίμα σας ας βράση, με δίκαιον θυμόν,
μικροί μεγάλοι ομώστε, τυρράννου τον χαμόν.

Λεβέντες αντριωμένοι, Μαυροθαλασσινοί,
ο βάρβαρος ως πότε, θε να σας τυραννή.
Μην καρτερήτε πλέον, ανίκητοι Λαζοί,
χωθήτε στο μπογάζι, μ' εμάς και σεις μαζί.

Δελφίνια της θαλάσσης, αζδέρια των νησιών,
σαν αστραπή χυθήτε, χτυπάτε τον εχθρόν.
Της Κρήτης και της Νύδρας, θαλασσινά πουλιά,
καιρός ειν' της πατριδος, ν' ακούστε την λαλιά.

Κι οσ' είστε στην αρμάδα, σαν άξια παιδιά,
οι νόμοι σας προστάζουν, να βάλετε φωτιά.
Με εμάς κι εσείς Μαλτέζοι, γεννήτε ένα κορμί,
κατά της τυραννίας, ριχθήτε με ορμή.

Σας κράζει η Ελλάδα, σας θέλει, σας πονεί,
ζητά την συνδρομήν σας, με μητρική φωνή.
Τι σκέκεις Παζβαντζιόγλου, τόσον εκστατικός;
τινάξου στο Μπαλκάνι, φώλιασε σαν αητός.

Τους μπούφους και κοράκους, καθόλου μην ψηφάς,
με τον ραγιά ενώσου, αν θέλης να νικάς.
Συλήστρα και Μπραίλα, Σμαήλι και Κιλί,
Μπενδέρι και Χωτήνι, εσένα προσκαλεί.

Στρατεύματα σου στείλε, κ' εκείνα προσκυνούν
γιατί στην τυρραννίαν, να ζήσουν δεν μπορούν.
Γκιουρντζή πιά μη κοιμάσαι, σηκώσου με ορμήν,
τον Προύσια να μοιάσης, έχεις την αφορμήν.

Και συ που στο Χαλέπι, ελεύθερα φρονείς
πασιά καιρόν μη χάνεις, στον κάμπον να φανής.
Με τα στρατεύματά σου, ευθύς να συκωθής,
στης Πόλης τα φερμάνια, ποτέ να μη δοθής.

Του Μισιριού ασλάνια, για πρώτη σας δουλειά,
δικόν σας ένα μπέη, κάμετε βασιλιά.
Χαράτζι της Αιγύπτου, στην Πόλη ας μη φανή,
για να ψοφήσει ο λύκος, όπου σας τυραννεί.

Με μια καρδιά όλοι, μια γνώμη, μια ψυχή,
χτυπάτε του τυράννου, την ρίζα να χαθή.
Να ανάψουμε μια φλόγα, σε όλην την Τουρκιά,
να τρέξει από την Μπόσνα, και ως την Αραπιά.

Ψηλά στα μπαϊράκια, σηκώστε τον σταυρόν,
και σαν αστροπελέκια, χτυπατε τον εχθρόν.
Ποτέ μη στοχασθήτε, πως είναι δυνατός,
καρδιοκτυπά και τρέμει, σαν τον λαγόν κι αυτός.

Τριακόσιοι Γκιρτζιαλήδες, τον έκαμαν να ιδή,
πως δεν μπορεί με τόπια, μπροστά τους να εβγεί.
Λοιπόν γιατί αργήτε, τι στέκεσθε νεκροί;
ξυπνήστε μην είστε ενάντιοι κι εχθροί.

Πως οι προπάτορές μας, ορμούσαν σα θεριά,
για την ελευθερία, πηδούσαν στη φωτιά.
Έτσι κι ημείς, αδέλφια, ν' αρπάξουμε για μια
τα άρματα, και να βγούμεν απ' την πικρή σκλαβιά.

Να σφάξουμε τους λύκους, που στον ζυγόν βαστούν,
και Χριστιανούς και Τούρκους, σκληρά τους τυραννούν.
Στεργιάς και του πελάγου, να λάμψη ο σταυρός,
και στην δικαιοσύνην, να σκύψη ο εχθρός.

Ο κόσμος να γλυτώση, απ' αύτην την πληγή,
κ' ελεύθεροι να ζώμεν, αδέλφια εις την γη.

"Θούριος"
Ρήγας Φεραίος
(Βελεστινλής)

Σάββατο 24 Μαρτίου 2012


"The Problem with the world is that the intelligent people are full of doubts while the stupid ones are full of confidence"
~Charles Bukowski

"Το πρόβλημα με τον κόσμο είναι ότι οι έξυπνοι άνθρωποι είναιγεμάτοι αμφιβολίες ενώ οι ηλίθιοι αυτοί είναι γεμάτοι αυτοπεποίθηση"
~ Charles Bukowski

Ο Ματρόζος

Ένας Σπετσιώτης γέροντας, σκυφτός από τα χρόνια,
με κάτασπρα μακριά μαλλιά, με πύρινη ματιά,
σαν πλάτανος θεόρατος γυρμένος απ' τα χιόνια,
περνούσε πάντα στο νησί τα μαύρα γηρατειά.
Είναι από κείνη τη γενιά κι ο γέρο καπετάνος
που ακόμα και στον ύπνο του την έτρεμε ο Σουλτάνος.

Είναι από κείνους που έχυσαν το αθάνατό τους αίμα,
από τους χίλιους που έβγαλες πατρίδα μου χρυσή,
είναι από κείνους που έβαλαν στην κεφαλή σου στέμμα
και άγνωστοι σβηστήκανε στο δοξαστό νησί.
Είχες αστέρια ολόλαμπρα στον ουρανό σου κι άλλα,
μα εκείνα που δεν έλαμψαν ήσανε πιο μεγάλα.

Σαν έγραψαν με το δαυλό της ιστορίας μόνοι,
χωρίς γι αυτούς τους ήρωες μια λέξη αυτή να πει,
με την πληγή τους για σταυρό κι ατίμητο γαλόνι,
άλλοι στα δίχτυα εγύριζαν και άλλοι στο κουπί.
Κι οι στολοκάφτες των Σπετσών, τ' ατρόμητα λιοντάρια,
με τις βαρκούλες έπιαναν στο περιγιάλι ψάρια.

Ο γέρος μας παράπονο ποτέ δε λέει κανένα,
μα καπετάνους σαν δεί μες στα βασιλικά,
εκείνους που 'χε ναύτες του με μάτια βουρκωμένα
στα περασμένα εγύριζε και στα πυρπολικά,
και ξαπλωμένος δίπλα μου, μου λέγε εκεί στην άμμο
πόσα καράβια εκάψανε στην Τένεδο, στη Σάμο.

"Παιδί μου, τώρα εγέρασα, παιδί μου θ' αποθάνω",
στο τέλος πάντα μου 'λεγε μ' εν' αναστεναγμό,
"Ένας Ματρόζος δεν μπορεί να κάνει το ζητιάνο,
μα να βαστάξω δεν μπορώ της πείνας τον καημό.
Κλαίω που αφήνω το νησί, θα πάω στην Αθήνα,
πριν πεθαμένο μ' εύρετε μια μέρα από την πείνα...

Μου λεν, ο καπετάν Κωνσταντής, απ' τα Ψαρά κει πέρα,
πως υπουργός εγίνηκε μεγάλος και τρανός,
κι αν θυμηθεί πως τη ζωή του έσωσα μια μέρα
απ' έξω από την Τένεδο, μπορούσε ο Ψαριανός
να κάνει τίποτε για με κι ίσως να δώσουν κάτι
σ' εκείνον που 'χε τάλαρα τη στέρνα του γεμάτη".

Πέντε έξι ημέρες ύστερα εμπήκε στο βαπόρι
κι ακουμπιστός περίλυπος επάνω στο ραβδί,
ως που στην Ύδρα έφθασε, εγύριζε στην πλώρη
το λατρευτό του το νησί ο γέροντας να δει.
Και σκύβοντας τα κύματα δακρύβρεχτος ερώτα,
πως φεύγει τώρ' απ' το νησί και πως ερχόταν πρώτα.

"Εδώ τι θέλεις, γέροντα?" ρωτά τον καπετάνο
στο υπουργείον εμπροστά κάποιος θαλασσινός
ντυμένος στα χρυσά. "Παιδί μου, είναι πάνω
ο Κωνσταντής?". "Ποιος Κωνσταντής?". "Αυτός... ο Ψαριανός".
"Δε λεν κανένα Ψαριανό, εδώ είναι Υπουργείο,
να ζητιανέψεις πήγαινε μες στο φτωχοκομείο!".

Ο γέρος ανασήκωσε το κάτασπρο κεφάλι
και τα μαλλιά του εσάλεψαν σαν χαίτη λιονταριού
και με σπιθόβολη ματιά μες απ' τα στήθια βγάνει
με στεναγμό βαρύγνωμο φωνή παλληκαριού:
"Αν οι ζητιάνοι σαν κι εμέ δεν έχυναν το αίμα,
οι καπετάνοι σαν και σε δεν θα φορούσαν στέμμα!".

Τότε ο Κανάρης που άκουσε φιλονικία κάτου,
στο παραθύρι πρόβαλε να δει ποιος τον ζητεί
και το νησιώτη βλέποντας λαχτάρησε η καρδιά του
και να 'ρθει επάνω διέταξε με τον υπασπιστή.
Κάτι η φωνή του γέροντα του εξύπνησε στα στήθη,
κάτι που μοιάζει με όνειρο μαζί και παραμύθι.

Τον κοίταξε τα μάτια του μες στα μακριά του φρύδια,
που μοιάζανε σαν αετούς κρυμμένους στη φωλιά,
στον καπετάνο εφάνηκαν με την φωτιά την ίδια,
όταν τα εφώτιζε ο δαυλός τα χρόνια τα παλιά.
Κι ένας τον άλλο κοίταζε κατάματα οι δυο γέροι,
ο ημίθεος τον γίγαντα, ο ήλιος το αστέρι.

"Δεν με θυμάσαι, Κωνσταντή?" σε λίγο του φωνάζει,
"γρήγορα συ με ξέχασες, μα σε θυμάμαι εγώ!...".
"Ποιος το 'λπιζε να δει ποτές", ο γέροντας στενάζει,
"τον καπετάνο ζήτουλα, το ναύτη υπουργό!...".
Και σκύβοντας την κεφαλή στα διάπλατά του στήθη,
τη φτώχεια του ελησμόνησε, τη δόξα του εθυμήθη.

"Ποιος είσαι, καπετάνο μου? Και ποιο 'ναι το νησί σου?",
ο Ψαριανός τον ερωτά με πόνο θλιβερό,
"πενήντα χρόνια, μια ζωή, περάσανε, θυμήσου
απ' της καλής μου εποχής, εκείνης τον καιρό.
Μήπως στην Σάμο ήσουνα την εποχή εκείνη?
Στην Κω, στην Αλεξάνδρεια, στη Χιο, στη Μυτιλήνη?"

Απ' έξω απ' την Τένεδο ...πενήντα πέντε χρόνια
επέρασαν απ' την στιγμήν εκείνη, σαν φτερό.
Σαν να σε βλέπω Κωνσταντή, δε θα ξεχάσω αιώνια...
Ακόμα στο μπουρλότο σου καβάλα σε θωρώ...
Χρόνος δεν ήταν που 'καψες στη Χιο τη ναυαρχίδα
κι ήταν η πρώτη μου φορά εκείνη που σε είδα...

Απ' έξω απ' την Τένεδο, θυμάσαι? Μια φρεγάδα
σ' έβαλε εμπρός μ' αράπικου αλόγου γληγοράδα
μ' οχτώ βατσέλα πίσω της εμοιάζαν περιστέρια
κι εσύ γεράκι γύρω τους... επάνω στο μπουρλότο,
που την κορβέτα τίναξες πρωτύτερα στ' αστέρια,
σαν δαίμονας μες στον καπνό γλυστρούσες και στον κρότο.

Σε καμαρωνώ από μακριά... κι οι ναύτες κι ο λοστρόμος
μ' εξώρκιζαν να φύγουμε τους είχε πιάσει τρόμος,
γιατί η αρμάδα ζύγωνε επάνω στο τιμόνι
θάρρος στους ναύτες σου έδινες... δεν βάσταξε η καρδιά μου,
σε μια στιγμή χανόσουνα, σε μια στιγμή και μόνη
και "όρτσα! μάινα τα πανιά!" φωνάζω στα παιδιά μου.

Στο στρίψιμο του τιμονιού μας σίμωσες... μ' αντάρα,
ο Τούρκος κοντοζύγωνε η μαύρη μου καμπάρα
αστροπελέκια και φωτιές και κεραυνούς πετούσε,
μα σαν δελφίνι γρήγορα κι εκείνος εγλιστρούσε.
Οι ναύτες μου φωνάζανε: "Τι κάνεις καπετάνο?"
Κι εγώ τους λέω: "Τον Ψαριανό να σώσω κι ας πεθάνω...".

Και σου πετώ τη γούμενα... και δένεις το μπουρλότο...
κάνω τιμόνι δεξιά... το φλογερό το χνώτο
του Τούρκου θα σε βούλιαζε θυμάσαι? Σου φωνάζω,
"Πρώτος απ' όλους ν' ανεβείς", μα δεν μ' ακούς κι αφήνεις
άλλοι ν' ανεβούν... έσκυψα κι απ' τα μαλλιά σ' αδράζω,
και σ' έσωσα κι εφύγαμε... μα δάκρυα βλέπω χύνεις!...".

"Ματρόζε μου!" δακρύβρεχτος ο Κωνσταντής φωνάζει
και μες στα στήθη τα πλατιά σφιχτά τον αγκαλιάζει.
Κι ενώ οι δύο γίγαντες με τα λευκά κεφάλια
στ' άσπρα τους γένεια δάκρυα κυλούσαν σαν κρυστάλλια,
δυο κορφοβούνια μοιάζανε γεμάτα από το χιόνι,
όταν του ήλιου το φιλί την άνοιξη το λειώνει.

"Τα πιο σημαντικά πράγματα ο άνθρωπος τα έμαθε από τη Φύση.
Απ' το Χελιδόνι το Κτίσιμο,
απ' την Αράχνη την Υφαντική
κι απ' τα Αηδόνι το Τραγούδι..."

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

Παγκόσμια ημέρα Ποίησης σήμερα

Σε Πλήρη Άρση του Cabotage..!


ΚΑΜΠΟΤΑΖ
Τι είναι και γιατί το καταργούν
Η άρση του καμποτάζ ενάντια στην οποία αγωνίζονται οι ναυτεργάτες έχει μεγάλη σημασία για όλους τους εργαζόμενους της χώρας και ειδικά των νησιών. O όρος «cabotage», δηλαδή «προστατευτισμός», που ισχύει μέχρι τώρα στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, για τη χώρα μας σημαίνει ότι οι θαλάσσιες συγκοινωνίες πρέπει να εκτελούνται από πλοία με ελληνική σημαία και ελληνικά πληρώματα.

Αυτός ο «προστατευτισμός» είχε επιβληθεί για την κάλυψη συγκεκριμένων αναγκών. Δύο από τα βασικά στοιχεία αυτού του «προστατευτισμού», είναι οι οργανικές συνθέσεις των πλοίων και η δεκάμηνη υποχρεωτική δρομολόγηση και επάνδρωση των πλοίων.

Συγκεκριμένα, τα πληρώματα των ακτοπλοϊκών πλοίων καθορίζονται από το ΠΔ 177/74 το οποίο ορίζει τον αριθμό του πληρώματος, τις ειδικότητες των ναυτεργατών, με μία κουβέντα τις οργανικές συνθέσεις των πλοίων. Οι οργανικές συνθέσεις (σύνθεση και αριθμός πληρώματος) έχουν άμεση σχέση και με την προστασία της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα, καθώς συνδέονται και με τη χρήση των σωστικών μέσων. Δηλαδή στην ώρα της κρίσης με βάση τη λεγόμενη «υποδιαίρεση» του πληρώματος, το κάθε μέλος του πληρώματος έχει και συγκεκριμένο πόστο (ο καθένας σε μία από τις σωστικές βάρκες, στα «βαρελάκια» κ.ά.).

Η δεκάμηνη υποχρεωτική επάνδρωση και δρομολόγηση των ακτοπλοϊκών πλοίων αφορά τόσο το δικαίωμα στη δουλειά με συγκροτημένα εργασιακά δικαιώματα και συνδικαλιστική εκπροσώπηση, όσο και τη στοιχειώδη ακτοπλοϊκή σύνδεση των νησιών με την ηπειρωτική Ελλάδα και μεταξύ τους, άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι οι ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες είναι ενταγμένες στον αμυντικό σχεδιασμό της χώρας. Σε όλα αυτά βέβαια έχουν βάλει τη σφραγίδα τους οι αγώνες του ναυτεργατικού κινήματος.

Οι ανάγκες του πολυεθνικού κεφαλαίου οδήγησαν στον κανονισμό 3577 που εκδόθηκε από την Ευρωπαϊκή Ενωση το 1992, και ο οποίος προβλέπει την άρση κάθε προστατευτισμού στις εσωτερικές θαλάσσιες συγκοινωνίες και επί της ουσίας είναι η εφαρμογή της Συνθήκης του Μάαστριχτ στη θάλασσα.

Αυτό, γίνεται σαφές από τον πρόλογο του κειμένου του Κανονισμού που αναφέρει: «Η κατάργηση των περιορισμών στην παροχή υπηρεσιών θαλάσσιων μεταφορών εντός των κρατών - μελών είναι αναγκαία για την εγκαθίδρυση της εσωτερικής αγοράς, ότι η εσωτερική αγορά περιλαμβάνει ένα χώρο, στον οποίο εξασφαλίζεται η ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων, των προσώπων, των υπηρεσιών και των κεφαλαίων. Κατά συνέπεια, η ελεύθερη κυκλοφορία των υπηρεσιών πρέπει να εφαρμοστεί στις θαλάσσιες μεταφορές εντός των κρατών - μελών. Της ελευθερίας αυτής πρέπει να επωφεληθούν οι πλοιοκτήτες της Κοινότητας»!

Η άρση του καμποτάζ άρχισε να εφαρμόζεται στην ακτοπλοΐα σταδιακά από το 2001 με το νόμο 2932 της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, με τον οποίο ενσωματώθηκε στην ελληνική νομοθεσία ο κανονισμός 3577, χειροτερεύοντας δραματικά το ήδη σαθρό θεσμικό πλαίσιο στην ακτοπλοΐα. Ενώ από το 2010 εφαρμόστηκε πλήρως στα κρουαζιερόπλοια.
Στην ακτοπλοΐα η σταδιακή εφαρμογή έδωσε ώθηση στη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου με τη δημιουργία μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων (GRIMALDI, MIG και SEA STAR CAPITAL έλεγχαν το καλοκαίρι του 2011 το 80% των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών), στην επιθετικότητα του εφοπλιστικού κεφαλαίου και χειροτέρεψε την κατάσταση των ναυτεργατών στα καράβια, τη συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση των νησιών.

Τα αποτελέσματα είναι γνωστά: Αυξήσεις - φωτιά στα εισιτήρια, παροπλισμός του 60% των ακτοπλοϊκών πλοίων κάθε χειμώνα απομονώνοντας νησιά, ενώ οι εφοπλιστές αρνούνται να δρομολογήσουν πλοία αν δεν τους συμφέρει ακόμα και τους καλοκαιρινούς μήνες. Επισφράγισμα είναι οι χοντρές επιδοτήσεις που τσεπώνουν με την πατέντα των άγονων γραμμών (120 εκατ. ευρώ μόνο για το 2011). Το γεγονός ότι ακόμα στα ακτοπλοϊκά πλοία παραμένουν ναυτεργάτες με συγκροτημένα δικαιώματα, ότι τηρείται η υποχρεωτική 10μηνη δρομολόγηση και επάνδρωσή τους, οφείλεται ακριβώς στους αγώνες των ναυτεργατών.

Τώρα, όπως φαίνεται, εφοπλιστές και η συγκυβέρνησή τους επιδιώκουν να «τελειώνουν», προωθώντας την πλήρη εφαρμογή του κανονισμού στην ακτοπλοΐα, που σημαίνει κατάργηση και του τελευταίου προστατευτισμού. Δηλαδή κατάργηση της 10μηνης υποχρεωτικής δρομολόγησης και επάνδρωσης των πλοίων, «κατάργηση» των ναυτεργατών με συγκροτημένα εργασιακά δικαιώματα και συνδικαλιστική εκπροσώπηση, επιβολή της μαύρης ανασφάλιστης εργασίας, όπως ισχύει στα κρουαζιερόπλοια, διαμορφώνοντας ένα εφιαλτικό τοπίο και για τους νησιώτες και για την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα.



Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012

Δείτε αυτό...

Πανικός στην ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ! Mυστική δημοσκόπηση ανατρέπει όλες τις μαϊμού δημοσκοπήσεις!

Πανικός στην ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ μυστική δημοσκόπηση ανατρέπει όλες τις μαϊμού δημοσκοπήσεις.

Σύμφωνα με πληροφορίες που έφτασαν στο skopelos news δείχνουν ότι αυτοδύναμη κυβερνηση κάνει η αριστερά στην Ελλάδα και έχουν ξεσηκωθεί οι Αμερικάνοι και η ευρωπαϊκή ένωση. Αυτός είναι και ο πραγματικος λόγος που γίνεται επίθεση ενάντια στο ΚΚΕ. Ακούστε λοιπόν την αληθινή δημοσκόπηση δεύτερο κόμμα είναι το ΚΚΕ με μικρή διάφορα από την ΝΔ, και πιο συγκεκριμένα: ΝΔ 19%, ΚΚΕ 17,5%, Σύριζα 13% ,ΠΑΣΟΚ 8%, Ελεύθεροι Έλληνες 8%, Δημαράς 5,5%, ΔΗΜΑΡ 4%, χρυσή αυγή 4%, Λάος 3,5%, οικολόγοι 3,5%, Μπακογιανη 1%, ανταρσία 1%, ΛΕΥΚΟ 12%.

Παπαδήμος και μετά της Εκλογές;!!!



Τα σενάρια των τελευταίων ημερών που θέλουν τον Λουκά Παπαδήμο να παραμένει στο «τιμόνι» της χώρας, ακόμα και μετά τις εκλογές, τροφοδοτεί με δημοσίευμα της η Wall Street Journal.

Ο Λουκάς Παπαδήμος, καθηγητής οικονομικών στο Harvard και πρώην αντιπρόεδρος της ΕΚΤ, επελέγη το Νοέμβριο από τα μεγάλα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου, ως συμβιβαστική λύση, για να αναλάβει την πρωθυπουργία της χώρας μέχρι τις επόμενες εκλογές.

Ωστόσο, με τις δημοσκοπήσεις να μην «βγάζουν» κανέναν ξεκάθαρο νικητή ακόμα, ενδέχεται ο Παπαδήμος να κληθεί να βάλει πάλι σε αναμονή την καριέρα του στο Harvard και να παραμείνει στην θέση του Πρωθυπουργού.

Ο ίδιος, μετά από δεκαετίας κακοδιαχείρησης διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων, που έφεραν το χρέος σε μη βιώσιμα επίπεδα, μπόρεσε να γλιτώσει την χώρα από το χείλος της καταστροφής.

Αν δεχτεί να αναλάβει εκ νέου την θέση του Πρωθυπουργού και θέσει αυστηρούς όρους στον τρόπο διακυβέρνησης του, τότε ένας νέος «Μario Monti» θα έχει δημιουργηθεί.

Και σύμφωνα με την Wall Street Journal, η ελληνική έκδοση του Monti, είναι το καλύτερο πράγμα που η Ελλάδα και η Ευρώπη μπορούν να ελπίζουν.

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

Έκκληση στη Βάση του ΠΑΣΟΚ


Αγαπητοί Φίλοι Πασόκοι.
Άν...
εσείς & τα Παιδιά σας,
Νιώσατε στο πετσί σας τις Συνέπειες των Μνημονίων όπως ο υπόλοιπος Ελληνικός Λαός...

Άν...
σας ανησυχεί το γεγονός ότι από τον Ιούνη και μετά ετοιμάζουν ΝΕΑ,πιό επαχθή μέτρα για την Καμπούρα μας,οδηγώντας μας για τα επόμενα 70 χρόνια στην Πλήρη φτώχεια...

Άν...
Δεν θέλετε εσείς,τα παιδιά σας και τα εγγόνια σας,να δουλεύετε όλη σας τη Ζωή για τις Τράπεζες..

Άν...
σας έχει έστω λίγο Ρωμαίϊκο φιλότιμο

ΜΗ ΠΑΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΙΣ 18 ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΤΕ!

ΝΑ ΕΙΣΠΡΑΞΕΙ Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΣΑΣ!

ΓΥΡΙΣΤΕ ΤΟΥ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ!

το χρωστάτε στον Ελληνικό Λαό για τα δεινά που τραβάει από την Κυβέρνηση που εσείς εκλέξατε.τότε Δεν ξέρατε.

Τώρα όμως;!!!

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

Δέκα Κόμματα Δύο Πολιτικές;!!!

Από παλαιότερη Δημοσκόπηση του Φλεβάρη 2012 προέκυπτε Δεκακκοματική Βουλή

Βουλή οκτώ κομμάτων μεταξύ των οποίων και η Χρυσή Αυγή, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και το ΛΑΟΣ, δείχνει νέα δημοσκόπηση της Pulse για την εφημερίδα το «Ποντίκι» που κυκλοφορεί την Πέμπτη.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, σε εκτίμηση πρόθεσης ψήφου, η ΝΔ είναι πρώτη συγκεντρώνοντας ποσοστό 17%, το ΠΑΣΟΚ ακολουθεί με 10 %, το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ ισοψηφούν με 9,5%, η Δημοκρατική Αριστερά 8 %, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες 5 % , η Χρυσή Αυγή 3,5% ,το ΛΑΟΣ 3% ενώ Οικολόγοι Πράσινοι, ΔΗΣΥ και το Άρμα Πολιτών συγκεντρώνουν από 2%.

Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012

Αγελαίες Πατατοουρές





-Πραγματική υστερία έχει πιάσει τις τελευταίες ημέρες το καταναλωτικό κοινό που σπεύδει και στήνεται ακόμα και 3 ώρες στην ουρά για να αγοράσει 60 - 70 αλλά & 100 κιλά πατάτες αρκεί να "πιάσει"την τιμή...!
-Να μοίραζαν και στους ολοχρόνιους άνεργους δωρεάν από ένα-δυο σακιά πατάτες,ρύζι,
φασόλια & μακαρόνια,θα έλεγα ότι το μέτρο πιάνει τόπο.
-Αλλά αυτούς τους έχει αναλάβει η Εκκλησία 300 χιλ. άστεγους - για να δείξει το θεάρεστο φιλανθρωπικό της έργο..!


"Η ΚΡΑΥΓΗ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ"


Η σιωπή
έχει τόσα να πει
κρύβει τόση αμετροέπεια
μέσα στην ψυχή.
Η σιωπή λαλεί
δε γελά
δε μιλά
μα κράζει
ρεκάζει
κραυγάζει.
Αυτή την κραυγή της σιωπής ακούω
κάθε μέρα στο δρόμο
δίπλα μου
μέσα στο μαλακό
πυρήνα
των πέτρινων καρδιών
που με προσπερνούν
με φαιδροφάνεια.

"Η ΚΡΑΥΓΗ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ"
Κ.Ωσηέ




"Το ηθικό κύρος των κομμουνιστών"


Δημ.Γόντικας
(Μέλος Π.Γ.της Κ.Ε.του ΚΚΕ

...Το Κόμμα μας αξιοποιεί την πλούσια πείρα του και συνεχίζει με απαρέγκλιτο τρόπο τη χαραγμένη πορεία του εξοπλισμένο με σύγχρονη στρατηγική που την εμπλουτίζει διαρκώς.
Σε αυτόν τον αγώνα αποκτά πρωταρχική σημασία η διαρκής προσπάθεια για τη συνεχή βελτίωση της εσωκομματικής ζωής, με βάση τις αρχές συγκρότησης, λειτουργίας και καθοδήγησης.
Στην Ιστορία του Κόμματος γίναμε πολλές φορές μάρτυρες φαινομένων, όπου το ατομικό ήρθε πολλές φορές σε αντίθεση με το συλλογικό, με τη συλλογική σκέψη του Κόμματος.
Ο σεβασμός και η υποταγή στη συλλογική σκέψη απαιτεί μια ανώτερη συνειδητή στάση. Στο Κόμμα μας είναι κυρίαρχη αυτή η στάση. Δε μιλάμε εδώ για μηχανιστική αποδοχή της γνώμης των πολλών, της πλειοψηφίας. Μιλάμε για κάτι πιο βαθύ και πιο ουσιαστικό. Για μια διαλεκτική σχέση του ατομικού με το συλλογικό ως αποτέλεσμα μιας συνδυασμένης λειτουργίας εσωκομματικής συζήτησης και δράσης. Ανόδου της ατομικής ευθύνης και συμβολής στην επεξεργασία της γραμμής, αλλά και στην υλοποίησή της. Μέσα εδώ συνυπάρχει το στοιχείο της συνεχούς κριτικής και αυτοκριτικής στάσης.
Σχέση που διαπερνάται από την αντίληψη ότι το συμφέρον του Κόμματος είναι πάνω από όλα. Πάνω από πρόσωπα, προσωπικές φιλίες, συγγένειες. Οπου οι προσωπικές πράξεις, συμπεριφορές έχουν ως βασικό κριτήριο το συμφέρον του Κόμματος και υποτάσσονται σε αυτό συνειδητά. Οπου η δράση κάθε μέλους από όποιο πόστο έχει ως βασικό κριτήριο να προωθούνται τα συμφέροντα του Κόμματος. Είναι εκείνη η συνειδητή στάση που αναγνωρίζει το δεσμό με το Κόμμα ιερό, απαραβίαστο, μοναδικό, αποτέλεσμα της συλλογικής δράσης...



έλα Αλέκο...!


Αλέκο
Το Ξέρεις καλά ότι...
Αυτά δεν βγαίνουν στη "Δημοσιά"
όχι μόνο,διότι γίνονται βόλια -ενάντια στο ΚΚΕ -από τον ταξικό μας αντίπαλο,αλλά και διότι το επίπεδο της "Δημοσιάς"αδυνατεί να δώσει λύσεις.
κι αυτό το τελευταίο είμαι σίγουρος ότι το ήξερες.
τότε...
Γιατί τα Δημοσίευσες;!!!

http://alekosch.wordpress.com/2012/02/18/%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B8%CE%AD%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7/#more-56

λένε...

λένε ότι η Γυναίκα δύο πράγματα δυσκολεύεται να κρατήσει κλειστά.
το ένα είναι τα μπούτια της
και το άλλο είναι ...












το στόμα της

Αρνιέμαι να ζήσω τη ζωή που μου ετοιμάζεται.Αρνιέμαι τη φτώχεια...







Κυριακή 11 Μαρτίου 2012

- Ελα, πες μου ένα ψέμα να σωθώ κι εγώ
- Τα ξέχασα όλα
- Καλά. Ελα τουλάχιστο πριν πεθάνω, να σου πω ένα μυστικό στ' αυτί!


"Η τέχνη του πολέμου τον καιρό των κερασιών"
Ιορδάνης Παπαδόπουλος


Κάθε νύχτα ονειρεύομαι ότι είμαι άλλος.
Και κάθε μέρα ξυπνώ ο ίδιος.
Oσο μακριά κι αν εισέλθουν τα πλοία μου
χαμένα απ' το όνειρό μου στη νυχτερινή
αναζήτηση εθνών και κέντρων,
κάθε πρωί είμαι ο ίδιος άνθρωπος.

Τ' αρώματα, τ' αποκτηθέντα μετάξια,
πιθαμή προς πιθαμή, στα μαγαζιά, και τ΄αγοραστά
κοσμήματα που φόρτωσα ξημερώματα,
πού είναι; Πού είναι αυτός ο πλούτος
όταν ξυπνώ; Πού είναι αυτός ο έρωτας;

Ονειρεύομαι; Oχι. Δε θέλω να ονειρεύομαι άλλο πια.
Θα καούν τα πλοία μου ως το τελευταίο.
Θυμός που δεν είναι όνειρο, όπως όλα.

II
"Rua dos douradores"
Adrián González da Costa




Έφυγε χθες η Δόμνα Σαμίου


Η μεγάλη κυρία του παραδοσιακού μας τραγουδιού, η Δόμνα Σαμίου,
έφυγε από την ζωή σε ηλικία 84 ετών, το βράδυ του Σαββάτου, μετά από προβλήματα υγείας που παρουσίαζε το τελευταίο διάστημα.
Η σπουδαία ερμηνεύτρια νοσηλευόταν στο νοσοκομείο Αμαλία Φλέμινγκ, καθώς έπασχε από λευχαιμία.

«Δεν είμαι τραγουδίστρια με την επαγγελματική σημασία της λέξης, δεν τραγουδάω σε δημοτικά κέντρα ή σε πανηγύρια για τη διασκέδαση μιας ορισμένης πελατείας. Τραγουδώ μόνο όπου πιστεύω πως εξυπηρετώ τη διατήρηση και τη διάδοση του δημοτικού τραγουδιού, έτσι ατόφιο όπως έφτασε σε μας από την παράδοση. Προσπαθώ να μιμηθώ τον τρόπο που τραγουδάει ένας Μακεδόνας, ένας Θρακιώτης, ένας Ηπειρώτης ή ένας Κρητικός. Στην αρχή ξεκίνησα να κάνω αυτό που κάνω από αγάπη για το δημοτικό τραγούδι, και μάλιστα σε εποχή που ο κόσμος το περιφρονούσε και δεν έδινε σημασία. Αργότερα, η κακοποίηση που γινόταν σε βάρος του δημοτικού τραγουδιού και μάλιστα από τους ίδιους τους λαϊκούς μουσικούς και μετά από τους συνθέτες και τους ελαφρούς τραγουδιστές, με σπρώξανε να ασχοληθώ περισσότερο και να προσπαθήσω με όλες μου τις δυνάμεις να δώσω την ευκαιρία στον κόσμο να γνωρίσει το γνήσιο δημοτικό τραγούδι», έλεγε ίδια η Δόμνα Σαμίου, περιγράφοντας τη σχέση της με το τραγούδι.

Σύντομο βιογραφικό

Γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1928 στην Καισαριανή της Αθήνας. Οι γονείς της ήταν Μικρασιάτες πρόσφυγες από το Μπαϊντίρι, χωριό της περιοχής της Σμύρνης. Σε ηλικία 13 ετών, η Δόμνα Σαμίου έχει την πρώτη διδακτική επαφή με τη βυζαντινή και τη δημοτική μουσική αλλά και με τη λογική της επιτόπιας έρευνας, μαθητεύοντας κοντά στον Σίμωνα Καρά, στο «Σύλλογο προς Διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής», ενώ παράλληλα φοιτά στο νυχτερινό Γυμνάσιο.

Ως μέλος της χορωδίας του Σίμωνα Καρά αρχίζει η σχέση της και με το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας/Ε.Ι.Ρ όπου αργότερα, το 1954, προσλαμβάνεται στο Τμήμα Εθνικής Μουσικής.

Το 1963 αρχίζει τα ταξίδια της στην επαρχία για επιτόπιες καταγραφές και συγκέντρωση μουσικού υλικού για το προσωπικό της αρχείο, με δικά της μηχανήματα. Το 1971, χρονιά ορόσημο για την μετέπειτα πορεία της, παρουσιάζεται δίπλα στον Διονύση Σαββόπουλο συνερμηνεύοντας παραδοσιακά τραγούδια επί σκηνής, δίνοντας μια μεγάλη στροφή στη σχέση των νέων της εποχής με την παραδοσιακή μουσική. Από το 1960 κυκλοφορούν δίσκοι της σε Ελλάδα, Γαλλία και Σουηδία, που σηματοδοτούν την απήχηση του έργου της στον κυρίως ελληνισμό και στην ελληνική ομογένεια.

Σημαντικοί σταθμοί του έργου της

Το 1979, ο σκηνοθέτης του Εθνικού Θεάτρου Αλέξης Σολωμός, της ανέθεσε τη μουσική επιμέλεια για τους Όρνιθες του Αριστοφάνη που παρουσιάστηκαν πρώτα στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και στη συνέχεια στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού.

Το 1993, ο Γιώργος Θεοδοσιάδης της ανέθεσε την επιμέλεια της «ζωντανής» μουσικής του «Αγαπητικού της Βοσκοπούλας» που ανέβασε το Εθνικό Θέατρο

Στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού τραγούδησε για τέσσερις συνεχείς χρονιές (1995-1998).

Μεγάλη αναγνώριση της δίδεται από το Μέγαρο Μουσικής, όπου παραδίδει συναυλίες με Ακριτικά Τραγούδια (Μάιος 1995) και ελληνικά παραδοσιακά κάλαντα (Χριστούγεννα 1996), καθώς και το αφιέρωμα που της έκανε ο ίδιος φορέας τον Οκτώβριο του 1998 για τα 70 της χρόνια.

Το 1981 δημιούργησε τον Καλλιτεχνικό Σύλλογο Δημοτικής Μουσικής «Δόμνα Σαμίου», όπου και συνέχιζε μέχρι τέλους την ίδια ποιοτική και αξιόλογη δισκογραφική της παραγωγή.

Παράλληλα, από το 1994 ως το 2001, παραδίδει μαθήματα δημοτικού τραγουδιού στο Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων.

Το έργο της έχει ξεπεράσει τα ελληνικά σύνορα και την ελληνική γλώσσα έχοντας παρουσιαστεί –μέσω συναυλιών- σε πολλές χώρες της Ευρώπης, της αμερικανικής ηπείρου και σε πόλεις της Αυστραλίας.

Για την προσφορά και την αφοσίωση της στην μουσική είδε το έργο της να αναγνωρίζεται πολλαπλά και τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις, με αποκορύφωση την απονομή μεταλλίου από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλο, το 2005.

Επίσης, το 2006 της παραδίδεται, το βραβείο Αρίων για την συνολική προσφορά της στην διάσωση του δημοτικού τραγουδιού.

Η Δόμνα Σαμίου δεν σταμάτησε - έως και την τελευταία στιγμή- την έρευνα και την καταγραφή της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής.



Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

Σήμερα, καθώς τα νέα από τη Σέλμα και τη Σαϊγκόν
δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα σαν ραδιενεργή τέφρα,
επιστρέφω για να δω
τη γαλήνια, σπουδαία εικόνα που αγαπώ.

Εδώ τόπος και χρόνος λούζονται στο φως
ο οφθαλμός σαν τον οφθαλμό της πίστεως πιστεύει.
Το ορατό και το οικείο
διαλύονται στους ιριδισμούς, γίνονται
απατηλή ύλη φωτός
που δεν υπήρξε, υπήρξε, αενάως υπάρχει.

Ω, φως, ιδωμένο σαν διάθλαση μέσ' από δάκρυα.
Ιδού η αύρα του κόσμου
που ο καθένας μας έχει απολέσει.
Ιδού η σκιά της χαράς του.

"Τα νούφαρα του Μονέ"
by Robert Hyden
(Μετάφραση Γιάννης Παλαβός)
Those Winter Sundays


(of English)
Monet's Waterlilies by Robert Hyden

Today as the news from Selma and Saigon
poisons the air like fallout,
I come again to see
the serene, great picture that I love.

Here space and time exist in light
the eye like the eye of faith believes.
The seen, the known
dissolve in iridescence, become
illusive flesh of light
that was not, was, forever is.

O light beheld as through refracting tears.
Here is the aura of that world
each of us has lost.
Here is the shadow of its joy.





Η στρατηγική της πόλης

Ο χωρισμός φαίνεται πάνω στο έδαφος
Ο χρόνος έχει τα δικά του στεγανά
Η ματιά καθορίζει τα τοπία
Σε καταλαβαίνω ώς την κατάρρευση.

Το βράδυ είναι η υπέροχη ιδανικότητα
Δεν υπάρχει σπίτι για μας
Διατάζεις την εκκένωση των ωρών
Προκύπτει ένας άρρωστος χώρος.

Στρατιωτικές παρελάσεις, θρησκευτικές λιτανείες
Ο,τι αναπτύσσεται στην οδό του θριάμβου
Χθες σου είχα τυφλωμένη εμπιστοσύνη
Σήμερα βαθαίνει η ρίζα του δράματος.

Αυτό που θέλω να πω είναι
Οταν βαδίζεις ολομόναχος, έχε το νου σου
στους εξηγητές περιπάτων που καραδοκούν.
Περπατάς λίγο, διαδίδουν,
και περισσότερο πληγώνεις τον εγωισμό του δρόμου.

Γεωργία Τριανταφυλλίδου
Στρατηγική ενός φιλέορτου βίου...


Πατατο-συνειρμοί Συνέχεια...


Ακουσα κάποιους 2 διαφορετικούς αγρότες από το Νευροκόπι(2 διαφορετικές μέρες σε 2 διαφορετικές εκπομπές που όμως είπαν το ίδιο ακριβώς) να ρωτάνε:
που ήταν το ΚΚΕ όταν τους έπαιρναν οι μεσάζοντες τις πατάτες φθηνά και εκνευρίστηκα πραγματικά.

Οποιος λίγο παρακολουθεί ξέρει τι υποδοχη είχαν όλα αυτα τα χρόνια οι απόψεις της Αριστεράς ειδικά σε αυτα τα μέρη
και πόσο δύσκολο ήταν(και είναι ακόμη) να παρέμβουν αυτοί που μιλούσαν με λόγια που δεν αρέσουν ζητώντας από το λαό να παλέψει.

Το ερώτημα βέβαια είναι:
που ήταν αυτοί, που αυτοκτονούσαν ψηφίζοντας και απέχοντας από την πάλη για τα προβλήματά τους
κι όχι που ήταν το ΚΚΕ ή όποιος άλλος τους μιλούσε για τους μεσάζοντες, την GAP της ΕΕ κλπ.
Ερριξα μια ματια στο εκλογικό αποτέλεσμα του Ν.Δράμας:
ΠΑΣΟΚ:41,5%,
ΝΔ 41,5%
ΛΑΟΣ 6,5%
ήτοι 90% για τους τρεις του μαύρου μετώπου!
Εκπληκτικό λοιπόν να ρωτάνε που ήταν το ΚΚΕ που του έδωσαν 3,5%!

Φαντάζομαι ανάλογα δυνατοί θα είναι και οι κομματικοί μηχανισμοί των 2 κομματων ειδικά της ΝΔ αφου το ΠΑΣΟΚ ξεψυχάει παντού.
Λογικό να υποθέσουμε πως και η πρόσβαση στον κρατικό μηχανισμό & ta MME θα είναι το ίδιο ισχυρή και χρήσιμη γι αυτούς.

Δηλαδή ανακεφαλαιώνοντας το συμπέρασμα είναι οτι:

το ΚΚΕ δεν θέλει να βρεί ο λαός φθηνά προιόντα και είναι με τους μεσάζοντες...
ενω οι Νεοδημοκράτες & Πασόκοι Κόντρα στη πολιτική των Ηγεσιών τους...
τους καταργούν απο μόνοι τους,εδώ και τώρα,το "Μεταπρατικό Κεφάλαιο"πρίν απο τις εκλογές,
κάτι που δεν κατάφεραν εδω και 38 χρόνια μεταπολίτευσης οι Αρχηγοί τους!!!

αναγκάζοντάς τον να αγοράσει μονομιάς την πατάτα όλου του χρόνου..!

και το ρύζι;!!!

και τα φασόλια;!!!

και το Λάδι;!!!

αλήθεια ο ολοχρόνιος άνεργος έχει τη δυνατότητα μέσα από αυτό το "κίνημα"να προμηθευτεί κάνοντας το σπίτι του ένα μικρό μπακάλικο;

ΑΛΗΘΕΙΕΣ...


ΑΛΗΘΕΙΕΣ...

-ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ,ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΒΟΡΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ.

-ΣΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ , ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΚΑΡΠΩΝΟΝΤΑΙ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΠΕΝΔΥΟΥΝ ΣΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΓΑΘΑ ΟΠΩΣ ΥΓΕΙΑ,ΠΑΙΔΕΙΑ,ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ,ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ.

-ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΊΝΑΙ ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΠΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΕΙ ΔΙΑΤΗΡΕΙ ΚΑΙ ΔΙΑΙΩΝΙΖΕΙ ΤΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΩΝ

-ΣΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ
Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ
ΠΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΑ ΠΛΕΟΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΧΤΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΠΟΥ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΜΕ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΤΙΣ ΛΑΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ
ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ.

ΒΓΑΛΤΕ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ!!

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΩΜΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ..!



Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012


Χρόνια Πολλά σε όλες τις Γυναίκες & Καλή Δύναμη στους Αγώνες που έχουν Μπροστά τους.Κάθε Πόλη κάθε χώρος δουλειάς Χρειάζεται μια Klara Zetkin και κάθε κομματικό Όργανο,μία Rosa Luxemburg.Μέσα από τη Καθημερινή Δράση-Ανάδραση στο Μαζικό κίνημα αντλούμε την Ποιότητα στις Γυναίκες τις αυριανές μάνες των Μπολσεβίκων.Η Όξυνση της Ταξικής Πάλης σήμερα,μας εγγυάται για το αποτέλεσμα.Ζήτω η Παγκόσμια μέρα της Γυναίκας.
Ζήτω η μπολσεβίκισσα Μάνα,Αδελφή,συντρόφισσα.
Ζήτω το ΚΚΕ

Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012


Εργαζόμενες, άνεργες, αυτοαπασχολούμενες, αγρότισσες, νέες, μετανάστριες,

Την 8η του Μάρτη, Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, τιμούμε τις εργαζόμενες γυναίκες, τις αυτοαπασχολούμενες, τις αγρότισσες, τις νέες, τις μετανάστριες, που αποτελούν μαζί με τη νεολαία τα πρώτα θύματα της καπιταλιστικής κρίσης και που το προηγούμενο διάστημα αψηφώντας το κλίμα μοιρολατρίας, την εργοδοτική τρομοκρατία, τα ψεύτικα διλήμματα της συγκυβέρνησης και των ευρωπαϊκών της εταίρων, ύψωσαν το ανάστημά τους ενάντια στη βάρβαρη επίθεση της αστικής τάξης στα δικαιώματα μας.

Η σημασία και το περιεχόμενο της Παγκόσμιας Μέρας της Γυναίκας εκφράζεται σήμερα με τη συμμετοχή των γυναικών της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων πρώτα από όλα στις απεργιακές μάχες και στις αγωνιστικές πρωτοβουλίες στους τόπους δουλειάς, αλλά και στις πολύμορφες κινητοποιήσεις των Σωματείων, Συνδικάτων, Συλλόγων Γυναικών, Λαϊκών Επιτροπών και Επιτροπών Αγώνα σε κάθε πόλη, συνοικία και γειτονιά.

Με τους αγώνες του σήμερα τιμούμε την 8η του Μάρτη, την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, ως μέρα προσφοράς των γυναικών στους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες. Τη θυμόμαστε ως μέρα που σημαδεύτηκε από το θάνατο γυναικών που συνέβαλαν μαζί με τους άντρες εργάτες για κατακτήσεις και από αυτή τη σκοπιά απευθύνουμε κάλεσμα σε όλες τις γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων:

Γυναίκα πάρε θέση στον αγώνα για ένα μέλλον απαλλαγμένο από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες δεν έχουμε κανένα περιθώριο εφησυχασμού και αναμονής. Η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, η τρόικα, η ΕΕ, τα μονοπώλια έχουν βάλει στο στόχαστρο και σαρώνουν με ασύλληπτη μανία κάθε κατακτημένο με αίμα κι αγώνες εργατικό και λαϊκό δικαίωμα. Τα μέτρα φωτιά δεν έχουν τελειωμό. Δεν πρόκειται να σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε. Θέλουν να μας φτάσουν στον πάτο. Να εξαθλιωθούμε εμείς και τα παιδιά μας για να συντηρείται το σάπιο και παρασιτικό καπιταλιστικό σύστημα, εκτός των άλλων και με ελεύθερα τα ναρκωτικά.

Είναι φανερό πως το μέλλον που σχεδιάζουν για μας δεν έχει καμία σχέση με το μέλλον που πρέπει να διεκδικήσουμε για μας και τις οικογένειές μας. Δεν έχει καμία σχέση με το μέλλον που μπορούμε να χτίσουμε για τα παιδιά μας, αρκεί να απαλλαγούμε από τα αρπακτικά του κεφαλαίου.

Δε θα υποταχθούμε σε ένα μέλλον όπου θα βασιλεύει η ανεργία και οι μισθοί των 400€. Όπου η Υγεία, η Πρόνοια και η Παιδεία, η ξεκούραση, ο ελεύθερος χρόνος θα είναι προνόμια για τους λίγους και για το λαό είδος πολυτελείας και θα κοστίζουν ακριβά. Όπου η μητρότητα θα είναι προνόμιο για λίγες και τα νέα ζευγάρια κάτω από το βάρος της ανασφάλειας για το μέλλον, κάτω από το βάρος της φτώχειας θα αποφασίζουν δύσκολα να κάνουν οικογένεια. Όπου παιδιά λιποθυμούν στα σχολειά από τον υποσιτισμό.

Με αποφασιστικότητα, με θάρρος, με πίστη στη δύναμή μας και στο δίκιο μας δίνουμε τον αγώνα μέσα από τα Σωματεία και τα Συνδικάτα μας, τις επιτροπές αγώνα στους χώρους δουλειάς ή σπουδών μας, τις Λαϊκές Επιτροπές και τους Συλλόγους Γυναικών στις γειτονιές μας.

Δεν αποδεχόμαστε τις πολιτικές που μας στερούν το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή ζωή με δουλειά για όλους και αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις, με δωρεάν και υψηλού επιπέδου παροχές από ένα αποκλειστικά δημόσιο σύστημα Υγείας και Πρόνοιας, δωρεάν Παιδεία για κάθε νέο χωρίς να αναγκάζεται καμία λαϊκή οικογένεια να πληρώνει ολόκληρες περιουσίες για τη μόρφωση των παιδιών της. Μια ζωή όπου για κάθε οικογένεια η στέγαση θα είναι δεδομένη, όπως δεδομένη θα είναι και η καλής ποιότητας κι επαρκής σίτιση, η δωρεάν πρόσβαση στον αθλητισμό και τον πολιτισμό. Όπου κάθε νέο ζευγάρι θα βλέπει με αισιοδοξία και λαχτάρα την προοπτική για τη δημιουργία της δικής του οικογένειας.

Για αυτό το μέλλον πρέπει να παλέψουμε. Έχουμε πείρα. Ξέρουμε το δρόμο, μας τον έδειξαν οι τελευταίες απεργιακές κινητοποιήσεις, η απεργία στην Ελληνική Χαλυβουργία και σε τόσους άλλους χώρους δουλειάς, τα μαζικά συλλαλητήρια καταδίκης της πολιτικής που στηρίζει τα μονοπώλια.

Αυτό το δρόμο διαλέγουμε, συστρατευόμαστε με τις δυνάμεις αντίστασης, αντεπίθεσης και ταξικής σύγκρουσης, τις δυνάμεις του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ), της Πανελλαδικής Αντιμονοπωλιακής Συσπείρωσης των ΕΒΕ (ΠΑΣΕΒΕ), της Παναγροτικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης (ΠΑΣΥ), του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ), της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ), κόντρα στις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Ξέρουμε ότι ο δρόμος αυτός δεν είναι ανθόσπαρτος, αλλά ταυτόχρονα είναι όμορφος και ο μόνος που μπορεί να μας βγάλει από το βούρκο της αντιλαϊκής βαρβαρότητας. Είναι η μόνη ρεαλιστική λύση, ώστε ο λαός να πάρει την εξουσία στα χέρια του, να σχεδιάσει την οικονομία με βάση τις δικές του ανάγκες, απαλλαγμένος από τα παράσιτα του μεγάλου κεφαλαίου που ζουν εις βάρος του. Έτσι μόνο θα ζήσουμε το μέλλον που μας αξίζει.

ΠΑΜΕ-ΠΑΣΥ-ΠΑΣΕΒΕ-ΜΑΣ-ΟΓΕ

Έφυγε απο τη Ζωή & η Σμαρούλα Γιούλη


'Εφυγε σήμερα από την ζωή η ηθοποιός Σμαρούλα Γιούλη, χήρα του θεατρικού επιχειρηματία Βαγγέλη Λιβαδά που έχασε την ζωή του πριν από λίγους μήνες σε φωτιά που είχε ξεσπάσει στο διαμέρισμά τους.

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1934. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Δ. Ροντήρη και συνέχισε με χορό και τραγούδι. Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε για πρώτη φορά, 9 ετών το 1943, στην ταινία "Η φωνή της καρδιάς", για να ακολουθήσουν αρκετές ακόμα.

Στο θέατρο ξεκίνησε με το έργο "Χαρούμενα νιάτα" και στη συνέχεια συνεργάστηκε με την Κατερίνα και το Μάνο Κατράκη στο έργο "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται". Από το 1958 ως θιασάρχης πλέον, ανέβασε τα έργα: "Άννα Φρανκ", "Κουρέλι", "Πειρασμός" κ.ά.

Το 1960 απέκτησε δική της θεατρική στέγη και μαζί με το σύζυγό της, θεατρικό επιχειρηματία Βαγγέλη Λιβαδά, ανέβασαν πολλά έργα ελλήνων συγγραφέων (Γ. Σουρή, Π. Παλαιολόγου, Σπ. Μελά, Δ. Γιανουκάκη, Δ. Ψαθά, Γ. Ρούσσο, Γ. Τζαβέλλα, Κ. Μουρσελά κ.ά.), αλλά και ξένων (Εντ. Φίλιπο, Α. Νικολάι, Ντ. Φο, Αλ. Χάκετ κ.ά.) και συνεργάστηκε, με σχεδόν, όλους τους έλληνες σκηνοθέτες. Ακόμα έχει σκηνοθετήσει πρόζες και μουσικά θεάματα όπως το μιούζικαλ "20 χρόνια Θεοδωράκης", "Καφενείον η Ελλάς" κ.ά.

Χαρακτηριστικές ταινίες: Έλα στο Θείο, Της Νύχτας τα Καμώματα, Στουρνάρα 288, Ο Θόδωρος και το Δίκανο.

Η κηδεία της θα γίνει την Παρασκευή από το νεκροταφείο Ζωγράφου.

Πληροφορούμενος τον θάνατο της Σμαρούλας Γιούλη, ο υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού Παύλος Γερουλάνος προέβη στην ακόλουθη δήλωση:

«Η Σμαρούλα Γιούλη υπήρξε μια αγαπημένη ηθοποιός με σημαντική, υπερπεντηκονταετή, πορεία στον κινηματογράφο και το θέατρο. Λίγους μόλις μήνες μετά τον αδόκητο χαμό του συντρόφου της ζωής της, του Βαγγέλη Λειβαδά, την αποχαιρετούμε, εκφράζοντας τα θερμά συλλυπητήριά μας στους οικείους και τους φίλους της».



Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

Το "Κίνημα της Πατάτας"


<<Με πρωταγωνιστές τα ΜΜΕ των μεγαλοεπιχειρηματιών και την ενθάρρυνση της συγκυβέρνησης εξελίσσεται μία νέα ανήθικη εκστρατεία προπαγάνδας για την εξαπάτηση του λαού με τον κωδικό «κίνημα της πατάτας».>>



ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ
Κίνημα για την κάλυψη όλων των λαϊκών αναγκών
Η χώρα έχει όλες τις αναγκαίες δυνατότητες για την σχεδιοποιημένη κάλυψη των αναγκών του πληθυσμού με αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα ποιότητας
Η συνολική επίλυση του προβλήματος, απαιτεί την ενεργοποίηση του λαϊκού κινήματος συνολικά στην κατεύθυνση της ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων

http://www2.rizospastis.gr/page.do?publDate=6/3/2012&id=13945&pageNo=32&direction=1

Σαν Σήμερα 5 Μάρτη 1953 έφυγε ο Μεγάλος Ηγέτης της Παγκόσμιας Εργατικής Τάξης Ιωσήφ Στάλιν.Η Σκέψη του,Η Ζωή του,το έργο του,ΔΕΝ έφυγε!Θα εμπνέονται & γαλοχούνται οι επόμενες γενεές προλεταρίων Μπολσεβίκων.Γιατί η Παγκόσμια αστική Τάξη Τρέμει απλά μπροστά σε ένα Στάλιν...!
Το δείχνει ο "Αντισταλινισμός" τους που εξακολουθεί να συνεχίζεται παρ'ότι από το θάνατο του μέχρι σήμερα έχουν περάσει 59 χρόνια καθιστώντας
έτσι τον "Αντισταλινισμό" συνώνυμο του "Αντικομουνισμού!
"ΖΗΤΩ Ο ΣΤΑΛΙΝ!
ΖΗΤΩ Η ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!
ΖΗΤΩ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ!


Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ: Η ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ


Κώστας Μόντης, η ποιητική συνείδηση της Κύπρου

Με αφορμή την αναφορά της Αγαπητής Φίλης Σοφίας Γεωργαλίδη στον αγαπημένο Κύπριο ποιητή ΚΏΣΤΑ ΜΌΝΤΗ...αναρτώ (παρά την αντίθεσή μου για τα μακροσκελή ποστ) ένα αρκετά εκτενές κείμενό μου για τον μεγάλο αυτό ποιητή, για όποιον τυχόν ενδιαφέρεται.

ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ: Η ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
(Και μια αναφορά στο ποίημα «Νύχτες»)

Ελάχιστοι μας διαβάζουν,
ελάχιστοι ξέρουν τη γλώσσα μας,
μένουμε αδικαίωτοι κι αχειροκρότητοι
σ’ αυτή τη μακρινή γωνιά,
όμως αντισταθμίζει που γράφουμε Ελληνικά.

(ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ, Β, 456)
Αν το πικρό παράπονο του ποιητή για την έλλειψη αναγνώρισης, που όμως δυναμικά αντισταθμίζεται και εξισορροπείται από την περηφάνια της ελληνικής μας ταυτότητας, ισχύει για όλους τους Έλληνες ποιητές, πολύ περισσότερο ισχύει «γι’ αυτή τη μακρινή γωνιά» του Ελληνισμού που είναι η Κύπρος.
Κάποιες πτυχές της ποιητικής συνείδησης αυτής της μακρινής γωνιάς θα προσπαθήσω να φωτίσω, γιατί σύμφωνα με την κρίση του εξοχότερου από τους δοκιμιογράφους μας, του πρόωρα χαμένου Ανδρέα Χριστοφίδη, «Αν πρόκειται να κριθούμε έξω από τα σύνορα του νησιού με ό,τι καλύτερο έχουμε να δείξουμε στην ποίηση, αναπόφευκτα και άφοβα ακόμα, θα παρουσιάσουμε το έργο του Μόντη». (1)

Τόσο η ζωή όσο και το έργο του είναι στενά συνυφασμένα με την Κύπρο, που επανέρχεται διαρκώς στους τίτλους των συλλογών του: Εξ ιμερτής Κύπρου…, Εν Λευκωσία τη…, Και τότ’ εν ειναλίη Κύπρω, Κύπρος εν Αυλίδι, Κύπρια ειδώλια.

Ο Μόντης έχει τεράστιο ποσοτικά έργο, πεζό και ποιητικό. Έγραψε διήγημα, μυθιστόρημα, θέατρο, ποιήματα για παιδιά, στην Πανελλήνια δημοτική αλλά και «στη γλώσσα που πρωτομίλησε», σε παραδοσιακή και σύγχρονη τεχνοτροπία, πολύστιχα και ολιγόστιχα ποιήματα.
Θα περιοριστώ κατ’ ανάγκην σε μια παρουσίαση πτυχών μόνο του ποιητικού του έργου, θα σταθώ κάπως περισσότερο στα «Γράμματα στη Μητέρα» που θεωρείται η κορύφωση αυτού του έργου και θα κάνω μια αναφορά στο ποίημα «Νύχτες», το μοναδικό που ανθολογείται στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Γ΄ Λυκείου.

Γεννημένος το 1914, ξεκίνησε το λογοτεχνικό του έργο αρχικά ως πεζογράφος. Είχε ήδη εκδώσει και δυο ποιητικές συλλογές, όταν στα 1958 εκδίδει την ποιητική συλλογή που θα αποτελέσει όχι μόνο σταθμό για την ποιητική πορεία του ιδίου, αλλά θα επηρεάσει καθοριστικά την ποίηση πολλών νεοτέρων.
Με την ποιητική συλλογή Στιγμές εγκαινιάζει ένα καινούργιο, εντελώς πρωτότυπο τρόπο έκφρασης, που εν σπέρματι υπήρχε και στις προηγούμενες συλλογές, αλλά που από τώρα και στο εξής θα πολλαπλασιάζεται ολοένα σ’ όλες τις συλλογές που θ’ ακολουθήσουν.

Είναι το ακαριαίο, το στιγμιαίο ποίημα, το ποίημα του ενός, δύο, τριών στίχων, κάποτε άτιτλων, συχνά έντιτλων, ενίοτε με τον τίτλο μεγαλύτερο σε έκταση από το ίδιο το ποίημα. Δεν πρόκειται για σπαράγματα στίχων από μεγαλύτερες συνθέσεις, δεν μοιάζουν με τα ημιτελή του Σολωμού, επιζήσαντα θύματα της μάχης για την επίτευξη του ιδανικού.

Είναι αυτούσια, ολοκληρωμένα ποιήματα, στα οποία έχει αφαιρεθεί όλο το περίβλημα, όλος ο περίγυρος κι έχει μείνει ο πυρήνας. Μοιάζουν με τη «στιγμιαία λάμψη του φωτογραφικού φλας», κατά ένα πολύ προσφυή χαρακτηρισμό του Ανδρέα Παστελλά, ή, όπως λέει ο ίδιος ο ποιητής, «προσπάθησα να δίνω τον πυρήνα του ποιήματος και να αφήνω τον αναγνώστη να βρίσκει τα σκαλιά που οδηγούν στον πυρήνα και τα σκαλιά που οδηγούν πέρα από τον πυρήνα.
Κι όπως καταλαβαίνετε, τα σκαλιά είναι διαφορετικά για τον κάθε αναγνώστη». (2)



ΚΡΗΤΗ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΣ
Παρήκοα παιδιά που ξεμακρύνατε απερίσκεπτα
Και το πληρώσατε ακριβά (Β,843)
*
Στις κοιλάδες επωάζεται η άνοιξη
στα μάτια σου επωάζεται η ζωή μου.(Β,458)
*
Σε περιμέναμε η Κυριακή κι εγώ
κρατούσαμε χέρια και σε περιμέναμε (Α, 79)
*
ΤΑ ΜΑΤΙΑ
Τι δύσκολα που ελέγχονται (Aνθ . 124)
*
ΤΩΡΑ ΠΙΑ
Τι φοβερό εκείνο το «πια»
τι δεν κρύβει εκείνο το μονοσύλλαβο «πια».( Ανθ. 123)
*
ΑΘΕΟΣ (ΠΡΟ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΕΛΟΥΣ)
Έχει γούστο να υπάρχει! (Β, 723)

Η τύχη του νησιού σημαδεύει και τη δική του πορεία. Σπουδάζει στην Αθήνα νομικά, σε μια εποχή που οι Άγγλοι δεν επέτρεπαν την άσκηση του δικηγορικού επαγγέλματος για όσους είχαν σπουδάσει στην Ελλάδα.
Ο Μόντης πήγε γιατί πίστευε πως, ώσπου να τελειώσει, θα γινόταν η Ένωση και δεν θα αντιμετώπιζε πρόβλημα εργοδότησης. Η διάψευση των προσδοκιών και των ονείρων κρατάει ακόμα εβδομήντα σχεδόν χρόνια μετά κι εκφράζεται με πικρούς στίχους στην ποίησή του:
Και τι θα γίνει τώρα,
θα σχίσουμε τα παλιά μας τετράδια
που ‘ταν γεμάτα χρωματιστή «Ένωση»,
θα σχίσουμε τα παλιά μας σχολικά τετράδια
που ‘ ταν γεμάτα «Ένωση» διακοσμημένη με γιασεμιά και
λεμονανθούς και μαργαρίτες,
θα σχίσουμε τα παλιά αναγνωστικά των παιδιών μας
με τις ελληνικές σημαίες,
θα πετάξουμε τ’ αγαπημένο αναμνηστικό σκουφί του Γυμνασίου
με την «Ένωση» στο γείσο,
θα πετάξουμε το χάρακά τους
και την τσάντα και τη μπάλα και το ποδήλατο
που ‘γραφαν «Ένωση»;
Αλήθεια, πέστε μου, τι θα γίνει τώρα;
(ΚΥΠΡΟΣ 1974-1976, Β,605)

Μα δεν είναι μόνο η διάψευση των εθνικών πόθων που διαποτίζει με απαισιοδοξία την ποίησή του.
Ο θάνατος τον σφράγισε οριστικά από την πιο τρυφερή ηλικία. Χάνει σε σύντομο διάστημα δυο αδελφούς 18 και 21 χρόνων, στα 11 του χρόνια χάνει τη μητέρα του, στα 16 τον πατέρα.

Ο θάνατος ειδικά της μητέρας θα παραμείνει για πάντα μια ανεπούλωτη πληγή κι ο Μόντης, όχι αδικαιολόγητα, θα κάνει την ποίησή του (αλλά σε μεγάλο μέρος και τα πεζά του) σπουδή θανάτου.

Διαμαρτύρεται ιδιαίτερα για τους άδικους θανάτους, για το θάνατο στον πόλεμο, για το θάνατο των μικρών παιδιών.
Όχι εργένηδες Χάρους, Κύριε,
Να ‘ χουν παιδιά κι εγγόνια (Ανθ. 74)
*
Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
Τι μακρά κι άχρηστη προετοιμασία,
Τι μάταιος κόπος! (Β,672)
*
Η μόνη λύση, Κύριε,
Είναι να κάνεις τα βόλια να μη σκοτώνουν
Γιατί εμείς οπωσδήποτε θα εξακολουθούμε να πυροβολούμε(Ανθ.128)
*
ΜΝΗΜΕΙΑ ΗΡΩΩΝ
Φοβάμαι την πραγματική πρόθεση
Φοβάμαι πως είν’ απλώς
Για να ενθαρρύνουμε κι άλλους να σκοτωθούν(Β, 639)
*
ΠΡΟΣ ΧΑΡΟ
Δε γίνεται όταν θα ‘ρθεις
ναν’ έτσι όπως τώρα που σου γράφω
Κυριακή πρωί
και να ξανακοιτάζω ήσυχα τους στίχους μου;
Για ρώτηξε. Για εξήγησέ Τους, σε παρακαλώ.(Β, 649)

Το μεγαλύτερο μέρος της ποίησης του Μόντη είναι η ποίηση των ταπεινών πραγμάτων. Minima άλλωστε και Τα τραγούδια της ταπεινής ζωής ονομάζονται οι πρώτες του συλλογές. Ένα δέντρο, μια σειρά «σκουλήκια του Μαρτιού», ένας γρύλος, τ’ αγριόχορτα, ένα γατάκι σκοτωμένο στην άσφαλτο, τα παιδιά, προπάντων τα παιδιά και τα εγγόνια.
Καταργήστε τις γωνιές
να μην αποσύρονται τα παιδιά να κλαιν(Α, 187)
*
ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ
Λοιπόν νομίζω πως αν ο Ιησούς δεν ήταν Γιος του
μα εγγονός Του
δεν θα μας άφηνε να Τον σταυρώσουμε
κι ας γινόμαστε ό,τι θέλαμε.(Ανθ. 87)

Ο απελευθερωτικός αγώνας της Κύπρου του 1955-59 στον οποίο πήρε μέρος και ο Μόντης καταγράφεται με τρόπο μοναδικό κι ανεπανάληπτο στη νουβέλα του Κλειστές πόρτες. Εξίσου όμως τον απασχολεί και στην ποίησή του.
ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ
Όταν διάβασα την ιστορία σου
το βράδυ είχα πυρετό (Β,424)
*
Ή το υπέροχο
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΔΕΛΦΟ ΜΑΣ
Να πάρουμε μια σταγόνα απ’ το αίμα σου
να καθαρίσουμε το δικό μας,
να πάρουμε μια σταγόνα απ’ το αίμα σου
να μπολιάσουμε το δικό μας,
να πάρουμε μια σταγόνα απ’ το αίμα σου
να βάψουμε το δικό μας
να μη μπορέσει πια ποτέ
να το ξεθωριάσει ο φόβος.(Β,424)

Σπαρακτικός γίνεται ο λόγος του ποιητή το 1974 με την Τουρκική εισβολή:

Είναι δύσκολο να πιστέψω
πως μας τους έφερε η θάλασσα της Κερύνειας
είναι δύσκολο να πιστέψω
πως μας τους έφερε η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας
*
Πικρή θάλασσα της Κερύνειας
που πρέπει ν’ αποσύρουμε πια
τους στίχους που σου γράψαμε (Α, 229)
*
Ο πόνος κορυφώνεται όταν αναφέρεται στους αγνοούμενους:

ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ-ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΩΝ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΩΝ
Αυτές οι φωτογραφιούλες ήταν απλώς
για να βγει το διαβατήριό τους
τότε που θα ‘φευγαν για σπουδές.
Πού να φανταζόντουσαν πως θα παρέμεναν
να τις σφίγγουν έτσι νυχτοήμερα
τα χέρια της μάνας τους,
πού να φανταζόντουσαν πως θα παρέμεναν
να τις σφίγγουν έτσι νυχτοήμερα
τα χέρια της αρραβωνιαστικιάς τους,
τα χέρια της γυναίκας τους,
νάν’ στις σχολικές τσάντες των παιδιών τους;
Πού να φανταζόντουσαν να μην έβαζαν τουλάχιστο
έτσι στραβά το σκουφί να επιτείνει,
να μη χαμογελούσαν αυτό το χαμόγελο
να επιτείνει;(Ανθ. 101)
Τα ποιήματα ποιητικής, ο προβληματισμός του γύρω από το θέμα «ποίηση» και την ιδιαίτερη σχέση του μαζί της, είναι διαρκώς παρόντα. Οι στίχοι αποκτούν δική τους υπόσταση, του ξεφεύγουν, στέκεται απέναντί τους και συνδιαλέγεται μαζί τους, κάποτε αντιδικεί, άλλοτε παραπονείται, αλλά πάντα γι’ αυτόν αποτελούν τη δικαίωση της ύπαρξής του, την απολογία του «ενώπιον του φοβερού βήματος».

Κάθισε πλάι μου ένας στίχος
και κάτι μου λέει στ’ αυτί και δεν καταλαβαίνω,
κάτι μου λέει (Α, 42)
*
ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΜΟΥ
Όχι λουλούδια. Ένα φύλλο άσπρο χαρτί,
δυο φύλλα έτοιμο άσπρο χαρτί,
δυο φύλλα ανυπόμονο άσπρο χαρτί,
λαχταριστό άσπρο χαρτί. (Β, 595)

Η ΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ
Και ν’ αποτύχει κατά κόσμον
εκεί θα μας λογαριαστεί.
Και ν’ αποτύχει κατά κόσμον
εκεί θα ‘ναι απ’ τα κυριότερα ελαφρυντικά μας. (Γ, 1288)

Οι ποιητές κατά τον Μόντη είναι « το διαμπερές τραύμα της γης», «δεν σκάφτουν χαρακώματα οι ποιητές/αυτοί βγαίνουν ακάλυπτοι στα τρίστρατα του κόσμου/κι όσους πάρει ο χάρος».
Εκφραστικός τρόπος του Μόντη είναι και η ειρωνεία. Μια άκακη, άδολη, σαν δοσμένη με χαμόγελο ειρωνεία, απ’ την οποία δεν γλιτώνει ούτε ο ίδιος, ούτε οι άλλοι ποιητές:

ΠΕΡΙ ΠΟΙΗΣΕΩΣ
«Κυτάχτε τώρα τον Κωστάκη!
Θαρρεί πως κάτι είναι που γράφει.
Τη μια μιμείται Καρυωτάκη,
την άλλη Έλιοτ ή Καβάφη».
Ποιος αν του πω θα καταλάβει
πως ο Καβάφης κι ο Έλιοτ με μιμήθηκαν,
μονάχα που έτυχεν απλώς και μου προηγήθηκαν; (Γ, 1025)
*
ΠΡΟΣ ΠΟΙΗΤΗΝ
Δεν είχες τίποτα να πεις, κύριε.
Γιατί ηνώχλησες τις λέξεις,
Γιατί τις ηνώχλησες; (Β, 513)
*
ΠΡΟΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟ ΜΕΛΕΤΗΤΗ ΠΟΙΗΣΗΣ
Αν πραγματικά βρήκες είκοσι λάμδα στο ποίημα
Με προβληματίζεις,
Αν πραγματικά βρήκες είκοσι δέλτα
Με προβληματίζεις πολύ σοβαρά. (Β,755)

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ
Είναι, όπως έχει επισημανθεί, το κορυφαίο ποιητικό επίτευγμα του Μόντη. Στην έκδοση των Απάντων του (1987) ο Μόντης τοποθετεί ως μια ενότητα τα τρία Γράμματα στη Μητέρα, παρόλο που γράφτηκαν μέσα σε μια χρονική απόσταση 7 και 8 χρόνων το ένα από το άλλο.

Η φετινή Μικρή Ανθολόγηση από την ποίησή του αρχίζει πάλι με τα Γράμματα, ένδειξη, αν όχι απόδειξη, της σημασίας που αποδίδει σ’ αυτά ο ποιητής. Πρόκειται για τρεις εκτενέστατες ποιητικές συνθέσεις που απευθύνονται ως επιστολές στο συμβολικό πρόσωπο της Μητέρας.

Σε στιγμές καθοριστικές για τον τόπο (1965, μόλις έχει προηγηθεί η Τουρκική ανταρσία, ο βομβαρδισμός της Τηλλυρίας και η πρώτη απειλή της Τουρκίας για εισβολή, 1972, μέσα στη δίνη του αδελφοκτόνου σπαραγμού που προοιωνιζόταν τα δεινά που θα επακολουθούσαν, 1980, με την Κύπρο υπό κατοχή), όταν ο ποιητής αισθάνεται την ανάγκη να εκμυστηρευτεί όλα όσα πλημμυρίζουν και δονούν την ψυχή του, στρέφεται προς τη Μητέρα, γιατί μόνο αυτή μπορεί να τον καταλάβει..

Σκέψεις, συναισθήματα, φόβοι, αγωνίες για τους κινδύνους που διατρέχει το νησί, αναμνήσεις, προβληματισμοί, διάψευση, διαμαρτυρία, θλίψη για τα πανανθρώπινα δεινά, υπαρξιακές ανησυχίες για τη μοίρα του ανθρώπου, όλα «συμμείγνυνται» κατά την έκφραση του ιδίου του ποιητή.

Στο τριπλό αυτό γράμμα που μπορεί (και πρέπει ίσως) να αντιμετωπίζεται ως ενιαία ποιητική σύνθεση, διακρίνουμε τρεις άξονες:
Τον προσωπικό-αυτοβιογραφικό, όπου κυριαρχούν οι δεσμοί με το γενέθλιο χώρο, οι οικογενειακές τραγωδίες και τα προσωπικά αδιέξοδα, τον φυλετικό με τις ιστορικές περιπέτειες και το δράμα του τόπου, και τέλος τον οικουμενικό, όπου ανιχνεύεται το δράμα και η αγωνία της σύνολης ανθρωπότητας.

Όλα αυτά διοχετεύονται με ασθμαίνοντα ρυθμό σε πάνω από 2000 στίχους, λαχανιαστά θα έλεγε κανείς, με επαναλήψεις που μοιάζουν με το κοπιαστικό ανέβασμα μιας απότομης βουνοκορφής, με ζοφερά χρώματα που ζωγραφίζουν κάποτε σουρεαλιστικές εικόνες, με κάποιες σπάνιες πινελιές χαράς.

Ο ποιητής απλώνει τη ματιά του από τον εαυτό του στην Κύπρο, από τις ατομικές και φυλετικές περιπέτειες, ως τη Σομαλία, τη Τσεχοσλοβακία, το Βιετνάμ. Είναι πραγματικά εκπληκτική η ενορατική και διαισθητική δύναμη του ποιητή που όχι μόνο επισημαίνει αλλά και προλέγει.

Κατά τον Γ. Π. Σαββίδη « αποτελεί μιαν από τις πιο αποκαλυπτικές και συνάμα νικηφόρες μαρτυρίες που διαθέτει η νεότερη Ευρωπαϊκή τέχνη, μετά τη μουσική του Μπαχ, για τον καθημερινό αγώνα του συνειδητού τεχνίτη να δώσει θετικό νόημα και νέα μορφή στη διασπαστική, ασυνάρτητη εποχή μας».(3)

Δίνω στη συνέχεια ένα δείγμα από τα Γράμματα. Είναι από το τρίτο γράμμα και περιγράφει τα συναισθήματα με τα οποία η Κύπρος περίμενε το 1974 τη βοήθεια της Ελλάδας, όταν έγινε η εισβολή και την πικρή διάψευση.
Την περιμέναμε μέσ’ απ’ τους καπνούς και τις φλόγες της κοιλάδας των Κέδρων,
Την περιμέναμε απ’ το ξάγναντο του Τρίπυλου,
την περιμέναμε βουτηγμένοι ως το λαιμό
στη θάλασσα της Κερύνειας,
συγκρατούσαμε το ξεψύχισμά μας να μας προφτάξει.
Φυλλομετρούσαμε την Ιστορία της.
Φυλλομετρούσαμε σαν ευαγγέλιο την Ιστορία της
-«να εδώ κ’ εδώ κ’ εδώ»-
και την περιμέναμε,
κι «όχι, δεν μπορεί να μην έρθει», λέγαμε
κι «όχι, δεν γίνεται να μην έρθει», λέγαμε
κι όπου να’ ναι άκου την με τους Σπαρτιάτες της
και τα «Υπό σκιάν» και τα «Μολών λαβέ» και τον «Αέρα»,
κι όπου να’ ναι άκου την!
Και πραγματικά μια νύχτα έφτασε το μήνυμα πως η Ελλάδα ήρθε.
Τι νύχτα ήταν εκείνη, μητέρα,
τι αντίλαλος ήταν εκείνος,
τι βουητό ήταν εκείνο που σάρωσε το νησί!
Αγκαλιαστήκαμε κλαίγοντας και πηδούσαμε
και φιλιόμαστε και νοιώθαμε ρίγη να μας περιλούουν
και τα στήθια μας φούσκωναν να διαρραγούν
κ’ η καρδιά μας χτυπούσε να της ανοίξουμε να βγει.
οι χαροκαμένοι ξέχασαν τα παιδιά τους
και τους αδελφούς και τους πατέρες
κ’ έκλαιγαν για την Ελλάδα πια,
κ’ έχασκαν μ’ ένα γελόκλαμα.
Κ’ έλεγαν οι δάσκαλοι «Είδατε;»
Και λέγαμε όλοι «Είδατε;»
Ώσπου την άλλη μέρα πέσαμε ως το βυθό
ώσπου την άλλη μέρα πέσαμε πέρα απ’ το βυθό,
ώσπου την άλλη μέρα βούλιαξε το Τρίπυλο, ώσπου την άλλη μέρα πισωπάτησε
σιωπηλό το Τρόοδος να βρει βράχο να καθίσει,
ώσπου την άλλη μέρα γούρλωσε τα μάτια η Αίπεια,
ώσπου την άλλη μέρα γούρλωσαν τα μάτια οι Σόλοι και το Κούριο
κ’ οι αγχόνες της Λευκωσίας
γιατί η Ελλάδα δεν ήρθε,
γιατί ήταν ψεύτικο το μήνυμα,
ψέμα η Ελληνική μεραρχία στην Πάφο,
γιατί μας είπαν ψέμα οι ουρανοί και ψέμα οι θάλασσες
και ψέμα τα χελιδόνια και ψέμα η καρδιά
και ψέμα οι Ιστορίες μας,
ψέμα, όλα ψέμα.
Είχε λέει, άλλη δουλειά η Ελλάδα,
κάτι πανηγυρισμούς,
κ ήμαστε και μακριά και δεν μπορούσε, λέει,
λυπόταν, δεν το περίμενε,
ειλικρινά λυπόταν,
ειλικρινά λυπόταν πάρα πολύ.
Κ’ οι δάσκαλοί μας έσκυψαν ντροπιασμένοι,
και τα «Εγχειρίδια» έσκυψαν ντροπιασμένα
κ’ οι δάσκαλοί μας τρέμουν τώρα πια,
και τα «Εγχειρίδια» τρέμουν τώρα πια
όσο πλησιάζουν τα περί Θερμοπυλών και τα περί Σαλαμίνος…
Δεν κάνω ποίηση, μητέρα,
έχω αντίγραφα.


ΝΥΧΤΕΣ
Καλά, θ’ απορροφήσουν κάτι από την έγνοια σου
η μέρα, η κίνηση, η δουλειά σου, οι φίλοι
και θα μπορέσεις ύστερα να πας
σε κάνα θέατρο ή κέντρο ή όπου αλλού.
Όμως όταν τελειώσουν όλα,
τα θέατρα και τα κέντρα κλείσουν
και πουν οι φίλοι καληνύχτα
και πρέπει να γυρίσεις πια στο σπίτι, τι θα γίνει;
Το ξέρεις πως σκληρή, αδυσώπητη
σε περιμένει στο κρεβάτι σου η έγνοια.
Θα ‘σαι μονάχος.
Και τότε θα λογαριαστείτε,
θες ή δεν θες θα μπουν κάτω όλα να λογαριαστείτε.
Θα ‘ σαι μονάχος.
Κι ανυπεράσπιστος απ’ τα θέατρα και τα κέντρα
κι απ’ τη δουλειά σου και άλλες φίλους.
Σε περιμένει στο κρεβάτι σου η έγνοια.
Θα ‘ρθεις, δεν γίνεται. Είν’ τόσο σίγουρη γι’ αυτό και σε περιμένει.
Είναι στο σπίτι και σε περιμένει.



Το ποίημα ανήκει στη συλλογή Τα τραγούδια της ταπεινής ζωής, εκδομένα το 1954. Στην έκδοση των Απάντων του το 1987, ο ποιητής το κατατάσσει στα «Προδρομικά».

Στην πολύ πρόσφατη όμως έκδοση (Φεβρουάριος 2003) Μικρή Ανθολόγηση από την ποίησή του, ο Μόντης ανθολογεί και τις Νύχτες, πράγμα που σημαίνει πως, έστω και προδρομικό, ο ποιητής δεν το αποκηρύσσει, ούτε το υποτιμά.

Το ποίημα εμφανίζεται σαν η συνέχεια μιας από πριν αρχινισμένης συνομιλίας.

Η λέξη «καλά» με την οποία ανοίγει το ποίημα, θα μπορούσε να είναι μια συγκαταβατική απάντηση σ’ ένα φανταστικό συνομιλητή: «Καλά, έστω, δέχομαι ότι…»,
για να έρθει στον 5ο στίχο η αντίρρηση του ποιητικού υποκειμένου με την έντονη αντίθεση: «Όμως…»

Ο ποιητής απευθύνεται σ’ ένα υπονοούμενο «εσύ», σ’ ένα δεύτερο πρόσωπο. Τεχνική πολυχρησιμοποιημένη από τον Καβάφη (την επίδραση του οποίου κατά δική του ομολογία έχει υποστεί σε μεγάλο βαθμό ο Μόντης) προσδίδει στο ποίημα καθολικότητα και δραματικότητα..

Μια δραματικότητα που αποκτά ακόμα μεγαλύτερη ένταση επειδή απευθύνεται «εις εαυτόν», στο διχασμένο ποιητικό υποκείμενο.

Από τον πρώτο κιόλας στίχο ρίχνεται η λέξη έγνοια, η λέξη στην οποία πέφτει όλο το βάρος του ποιήματος.
Θα επαναληφθεί στο 10ο στίχο, ο οποίος αυτούσιος θα επανέλθει ως 17ος .

Το ασύνδετο σχήμα της εισαγωγής (μέρα, κίνηση, δουλειά, φίλοι) φανερώνει το βιαστικό, γρήγορο, αγχώδες πέρασμα της μέρας, ενώ τα δύο διαζευκτικά του 4ου στίχου επιβραδύνουν το ρυθμό, δείχνοντας την προσπάθεια του υποκειμένου να επιβραδύνει όσο είναι δυνατό την επιστροφή στο σπίτι, απασχολούμενο και σε δραστηριότητες που του είναι λίγο ως πολύ αδιάφορες. Γιατί ξέρει τι τον περιμένει στο σπίτι: Σε περιμένει η έγνοια.

Ένας Ενεστώτας διαρκείας με το «περιμένει» να επαναλαμβάνεται τέσσερις φορές, τις τρεις μάλιστα αλλεπάλληλα στος τρεις τελευταίους στίχους, σαν μια επικρεμάμενη απειλή που ολοένα δυναμώνει και σε γεμίζει τρόμο καθώς αναπόφευκτα την πλησιάζεις.

Ποια είναι όμως αυτή η έγνοια; Τι είναι τόσο βασανιστικό, επώδυνο και φοβερό που να αφαιρεί τον ύπνο, που σε κάνει σχεδόν να μη θέλεις να γυρίσεις στο σπίτι, να περισπάσαι δεξιά κι αριστερά προσπαθώντας να αναβάλεις να την αντιμετωπίσεις; Φροϋδικοί αντίλαλοι αντηχούν μέσα στο ποίημα.

Το υποσυνείδητο καταπιεσμένο όλη μέρα, σκεπασμένο απ’ την επιφάνεια της συνείδησης, ξυπνά κυρίαρχο κι απαιτητικό τη νύχτα. Ακόμα κι αν ο ύπνος σε κάνει να απολησμονήσεις για λίγο, εκείνο ξεπετάγεται ακόμα και στα όνειρα:
Κάθε βράδυ στα όνειρά μας
εχτίθεται ανεπανόρθωτα το μυαλουδάκι μας
κάθε βράδυ τα όνειρά μας
μας αποκαλύπτουν πλήρως τη μικρότητά του.
Όμως εμείς αγρόν ηγοράσαμεν,
όμως εμείς του επιτρέπουμε την άλλη μέρα
να υποτιμήσει τα όνειρα
όμως εμείς του επιτρέπουμε την άλλη μέρα
να υποσκάψει τη λυδία λίθο,
να γελοιοποιήσει τις αποκαλύψεις (Η ΛΥΔΙΑ ΛΙΘΟΣ, Β,537)

Η βιοτική μέριμνα, η εξασφάλιση της υλικής επιβίωσης δεν φαίνεται πιθανή. Το ποιητικό υποκείμενο είναι επαγγελματικά αποκαταστημένο, έχει μια οικονομική άνεση που του επιτρέπει να ψυχαγωγείται σε θέατρο, κέντρα και αλλού.

Το ίδιο αποκλείεται και η έλλειψη επικοινωνίας. Έχει φίλους που τον συνοδεύουν μάλιστα στη διασκέδασή του. Αλλά η έγνοια ακοίμητη, εκεί, καιροφυλακτεί.

Το ποίημα, γραμμένο στα 1954, παραμονές της εθνικής εξέγερσης της Κύπρου, θα μπορούσε να υποβάλλει και την ιδέα κάποιας άλλης έγνοιας. Της έγνοιας της σκλαβιάς, της έγνοιας του ότι τελοσπάντων κάτι πρέπει να κάνουμε, κάτι πρέπει να γίνει μ’ αυτό το θέμα. Ίσως κιόλας τα προμηνύματα να είχαν φτάσει στον ποιητή κι η έγνοια για το ποια πρέπει να είναι η δική του συμμετοχή να τον βασανίζει.

Καθόλου όμως δεν αποκλείεται και μια άλλη έγνοια. Είναι η βασανιστική λαχτάρα της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Το να θέλεις να εκφραστείς, το να ψάχνεις να βρεις τον προσφορότερο τρόπο. Δεν είναι λίγες οι μαρτυρίες για το μαρτύριο αυτό των καλλιτεχνών, ούτε και του ίδιου του Μόντη.

ΠΟΙΗΣΗ
Γιατί πρέπει απαραιτήτως να συμπληρώσω απόψε αυτούς τους στίχους,
γατί πρέπει απαραιτήτως να τους συμπληρώσω
μες στην αγρύπνια και την κούρασή μου,
δε γίνεται αύριο,
δε μου’ χουν εμπιστοσύνη αύριο; (Β, 561)

Πιθανότατα όμως η έγνοια να έχει ένα γενικότερο, καθολικότερο νόημα, να είναι μια έγνοια υπαρξιακή, μεταφυσική.
Η Καφκική, αναίτια ενοχή της υπάρξεως που βαραίνει πιο πολύ το θύμα παρά το θύτη, η ένοχη συνείδηση, οι τύψεις που καταπνίγεις και καταπιέζεις μέσα στην τύρβη της ημέρας, ξυπνούν απειλητικές τη νύχτα.
Το «λογαριαστείτε» που εκτοξεύεται απειλητικά δυο φορές μάλιστα, προαναγγέλλει το φόβο μιας πιθανής τιμωρίας. Να’ ναι άραγε αυτή η μια και κυρίαρχη έγνοια, όταν τέσσερα χρόνια αργότερα θα γράψει:
ΕΓΝΟΙΕΣ
Άλλες ήρθαν πρώτα και σ’ απασχόλησαν,
κι όταν έπειτα ανέβηκε εκείνη
σα δευτερεύουσα, σαν ταπεινή, παρεμπιπτόντως,
και σου’ κανε τους πρώτους ακροβολισμούς,
τις πρώτες νύξεις,
καθόλου δεν υποψιάστηκες
πως θα κυριαρχούσε τόσο γρήγορα,
πως οι άλλες έγνοιες δεν ήταν
παρά ασήμαντοι πρόδρομοι και προφάσεις της,
πως αυτή ήταν
που θα σε κρατούσε άγρυπνο ως το πρωί.(Β,419)

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΕΧΝΙΚΗΣ
Είδαμε ήδη τη χρήση του δευτέρου προσώπου. Η γλώσσα είναι λιτή, γλώσσα της καθημερινότητας. Απογυμνωμένη από κάθε στολίδι επαυξάνει την ένταση της αγωνίας.
Τα επίθετα μετρημένα, αποκτούν ουσιαστικό βάρος χαρακτηρίζοντας τους δυο αντιπάλους: Εσένα και την έγνοια. Εκείνη: Σκληρή, αδυσώπητη και σίγουρη (ότι θα ‘ρθεις). Εσύ: Μονάχος (που επαναλαμβάνεται) και ανυπεράσπιστος.
Το αποτέλεσμα προδιαγεγραμμένο και αναπόφευκτο.
Ανάλογη αντίθεση παρατηρείται ανάμεσα στους χρόνους των ρημάτων. Σε στιγμιαίο Μέλλοντα όσα αφορούν εσένα: Θ’ απορροφήσουν, θα ‘ρθεις κλπ. Ένας Ενεστώτας διαρκείας για την έγνοια: Σε περιμένει.
Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ποίησης του Μόντη είναι η προσωποποίηση. Προσωποποιεί τα πάντα. Σαν να ζει μέσα σε μια εμψυχωμένη φύση απευθύνεται και κουβεντιάζει με τα δέντρα, με τα βουνά, με τη γη, τον ήλιο, τη θάλασσα. Προσωποποιεί ακόμα και αφηρημένες έννοιες, όπως η ζωή, ο θάνατος, η ελπίδα, η ελευθερία. Κι εδώ η έγνοια προσωποποιημένη σαν ένας επίβουλος και ύπουλος εχθρός σε περιμένει, σίγουρη ότι θα ‘ρθεις, για να λογαριαστεί μαζί σου.
Ένα ακόμα γνώρισμα της ποίησής του που θα γίνει μόνιμο και ολοένα αυξανόμενο στοιχείο είναι τα ερωτήματα. Εδώ υπάρχει μόνο στον 8ο στίχο σε μια πρώιμη μορφή (τι θα γίνει;) ως αφορμή για την απάντηση που δίνει ο άλλος.
Στην εξέλιξη όμως της ποιητικής του πορείας τα ερωτήματα, προπάντων τα αναπάντητα ερωτήματα, θα πληθαίνουν ολοένα. Ερωτήματα που έχουν σκοπό να αναταράξουν τη συνείδησή μας, να μας κάνουν να σταθούμε, να διερωτηθούμε μαζί με τον ποιητή και να ψάξουμε να βρούμε την απάντηση.
Συχνά ρωτάει με την αφέλεια, την αθωότητα, την απορία ενός παιδιού.
Κι εμείς στεκόμαστε αμήχανοι, όπως αμήχανοι μένουμε άλλες φορές, όταν μας ρωτάει ένα παιδί. Πολλά ερωτήματά του απευθύνονται στο Θεό, με τον οποίο συνομιλεί ως ίσος άλλες ίσο:

Είμαι εντάξει, Κύριε,
Που αυτοί προσεύχονται κι εγώ γράφω στίχους;(Α, 182)
*
Περιπολείς, Κύριε, στις συνοικίες;(Α,192)
*
Φαίνεται κι η Αφρική απ’ εκεί πάνω, Κύριε;
Φαίνεται κι η Αιθιοπία κι η Σομαλία;
Μπορεί κανείς να διακρίνει;(Ανθ., 130)
Και τέλος οι παραλλαγές. Πάλι και πάλι, ξανά και ξανά επανέρχεται στα ίδια θέματα σαν σε κάποιους βασικούς άξονες, επαναλαμβάνοντας με μια μικρή διαφοροποίηση, μια ανεπαίσθητη προσθήκη, μια κάπως διαφορετική ματιά. Η ζωή, ο θάνατος, ο άνθρωπος, οι στίχοι του, το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη, η καρδιά και το μυαλό, η νοσταλγία της νιότης, ο έρωτας, τα γηρατειά, τα εγγόνια του, η Κύπρος, η Ελλάδα, η ελληνική γλώσσα, η φύση, η Ακρόπολη, οι Καρυάτιδες, ο Θεός κι όλα τα άλλα θέματα της ποίησής του δεν τον απασχολούν μονάχα μια φορά. Έτσι κι οι νύχτες, οι φόβοι και τα αδιέξοδά τους ανακυκλούνται αδιάκοπα στην ποίηση του Μόντη.
Κι οι νύχτες σκυμμένες απάνω μας,
κι οι νύχτες σκυμμένες στα ίχνη μας. (Α, 169)
*
Φοβάμαι τις νύχτες
που μας μιμούνται και όλα γδύνονται (Α, 193)
*
Τις νύχτες που αρχίζει ο έλεγχος
κι η καταμέτρηση…(Α,232)
Ο ποιητής δεν μας λέει πώς θα μπορούσαμε να ξεφύγουμε από τον κίνδυνο που ελλοχεύει εκεί, κάθε βράδυ. Ίσα-ίσα που κάποτε ανησυχεί μήπως εφησυχάσουμε.

Ανησυχούμε που αρχίσαμε να μην ανησυχούμε,
ανησυχούμε που αρχίσαμε
να μη μένουμε πια άγρυπνοι τις νύχτες. (Α, 295)
*
Δυστυχώς δε θέμε και πολύ για να μένουμε άγρυπνοι,
ευτυχώς δε θέμε και πολύ για να μένουμε άγρυπνοι (Α, 308)

Ο ποιητής επισημαίνει, καταγράφει, προειδοποιεί. Τα παραπέρα είναι δουλειά του καθενός μας.
Σημειώσεις
1. Ανδρέας Χριστοφίδης, «Ο Κώστας Μόντης, σαρανταπέντε χρόνια μετά την έκδοση του πρώτου βιβλίου του», 12 Κείμενα για τον Κ. Μόντη, Ερμής, 1984, σ. 103
2. Κώστας Μόντης, «Στους λογοτέχνες ο πόνος είναι έμπνευση», περ. η λέξη, τευχ. 152, Ιούλιος-Αύγουστος ’99, σ. 405
3. Γ. Π. Σαββίδης, «Πολυχρόνιο για το Μόντη», 12 Κείμενα…ό.π., σ.97

Οι παραπομπές γίνονται είτε στους τόμους των Απάντων (Λευκωσία,1987), είτε στη Μικρή Ανθολόγηση από την ποίησή του (Λευκωσία, 2003)

Ενδεικτική βιβλιογραφία
1. 12 Κείμενα για τον Κ. Μόντη. Επιμέλεια Γιώργος Κεχαγιόγλου-Μιχάλης Πιερής, Ερμής, Αθήνα 1984.
2. Κιτρομηλίδης Γιώργος , Κώστας Μόντης. Προσεγγίσεις στο λογοτέχνη και το έργο του, Λευκωσία 1997
3. Μαυρής Χρήστος, Κώστας Μόντης ο Μείζων (Συνομιλίες με τον ποιητή), Λευκωσία 1996
4. Πιερής Μιχάλης, «Καρυωτάκης και Μόντης». Από το μερτικόν της Κύπρου, Καστανιώτης, Αθήνα 1991.
5. Πιερής Μιχάλης, «Ζητήματα κριτικής των «Γραμμάτων» του Κώστα Μόντη: Φιλολογική ανίχνευση του εδάφους». Από το μερτικόν, ό. π.
6. Περιοδ.. Η λέξη,(αφιέρωμα), τευχ. 152, Ιούλιος-Αύγουστος ‘99

[ Πλήρης βιβλιογραφία για τον Μόντη στο έργο των Φοίβου Σταυρίδη, Λευτέρη Παπαλεοντίου και Σάββα Παύλου, Βιβλιογραφία Κυπριακής Λογοτεχνίας (από το Λεόντιο Μαχαιρά έως τις μέρες μας), μικροφιλολογικά, Λευκωσία, 2001.

Άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία και άλλες πληροφορίες για τον ποιητή, στην ιστοσελίδα