Ίσως να στερηθώ και το ψωμί μου.
Ίσως δουλέψω σκουπιδιάρης, πετροκόπος και χαμάλης.
Ίσως να σωριαστώ γυμνός και πεινασμένος εχθρέ του ήλιου
αλλά, δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου Θ΄ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΙ!
Ίσως αρπάξεις απ’ τη γη μου και την τελευταία σπιθαμή.
Ίσως ταΐσεις στις φυλακές τη νιότη μου
Ίσως μου κλέψεις την κληρονομιά του παππού μου- πιθάρια, έπιπλα και σκεύη-.
Ίσως καθίσεις παν’ απ’ το χωριό μας σαν εφιάλτης τρόμου εχθρέ του ήλιου αλλά δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου ΘΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΙ!
Ίσως από τις νύχτες μου να σβήσεις κάθε φως.
Ίσως να στερηθώ της μάνας το φιλί.
Ίσως κι ένα παιδί να βρίσει το λαό μου, τον πατέρα μου.
Ίσως να κλέψεις μια στιγμή απροσεξίας από τον φύλακα των πόνων μου.
Ίσως ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΣΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ ΕΝΑΣ ΔΕΙΛΟΣ, ΜΥΘΟΜΑΝΗΣ, ΘΡΗΣΚΟΛΗΠΤΟΣ.
Ίσως στερήσεις στα παιδιά μου καινούριο ρούχο στη γιορτή.
Ίσως με δανεισμένο πρόσωπο τους φίλους μου πλανέψεις.
Ίσως υψώσεις γύρω μου τειχιά…τειχιά…τειχιά…
Ίσως τις μέρες μου καρφώσεις στο σταυρό του εξευτελισμού εχθρέ του ήλιου αλλά δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου Θ' ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΙ
Εχθρέ του ήλιου
στο λιμάνι στολίσματα, χαιρετισμοί, φωνές χαράς και αχολόι
και τα πολεμικά τραγούδια μας φλογίζουν τα λαρύγγια
κι ένα πανί μες στον ορίζοντα που προκαλεί τον άνεμο και τη φουρτούνα
και ξεπερνάει τον κίνδυνο
είναι του Οδυσσέα που επιστρέφει απ’ του χαμού τη θάλασσα
επιστροφή του ήλιου, του ξενιτεμένου και όρκο βάνω στα μάτια τους
ΔΕΝ ΠΑΖΑΡΕΥΩ
ΚΙ ΩΣ ΤΟΝ ΥΣΤΑΤΟ ΧΤΥΠΟ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ,
Θ΄ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΙ.. Θ' ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΙ.. Θ' ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΙ!
--Samih al-Qasim (Σαμίχ αλ-Κάσιμ)
