Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012



Συνέντευξη της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα στην «Εφημερίδα των συντακτών»

Πιστεύετε ότι ο καπιταλισμός δεν διορθώνεται, δεν εξανθρωπίζεται. Στο παρελθόν όμως έχει γίνει. Για παράδειγμα, η περίοδος της σοσιαλδημοκρατίας 1945-1980 στην Δυτική Ευρώπη ήταν μια καλή περίοδος για τον καπιταλισμό και τους εργαζόμενους. Γιατί το αποκλείετε να ξανασυμβεί;

«Ανθρώπινος καπιταλισμός δεν υπήρξε ποτέ,
ούτε πρόκειται να υπάρξει. Στην περίοδο που αναφέρεστε η καπιταλιστική ανάπτυξη θεμελιώθηκε με το αίμα των εκατομμυρίων νεκρών και στα ερείπια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Έτσι βγήκε ο καπιταλισμός από την κρίση του 1929 - 1939. Έτσι τα μονοπώλια απέκτησαν υψηλή κερδοφορία ξανά, καταληστεύοντας ταυτόχρονα τους λαούς της Αφρικής, της Ασίας, της Λ. Αμερικής, έχοντας όμως απέναντι τους ένα σοσιαλιστικό στρατόπεδο και ισχυρό κομμουνιστικό κίνημα. Έτσι είχαν και περιθώρια και ισχυρότερη πίεση να κάνουν παραχωρήσεις για να αντιμετωπίσουν τον λεγόμενο κομμουνιστικό κίνδυνο. Αυτά τα περιθώρια για τον γερασμένο καπιταλισμό της Ευρώπης και των ΗΠΑ εξαντλήθηκαν από τη δεκαετία του '70 και δεν γίνεται να τα αποκτήσει ξανά. Τώρα έχει να αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό νέων καπιταλιστικών κέντρων με τεράστια μάζα φτηνής εργατικής δύναμης, όπως η Κίνα, η Ρωσία, η Βραζιλία, η Ινδία.
Η κρίση είναι ένα σύμπτωμα του καπιταλισμού που σαπίζει, που μόνο τη βαρβαρότητα της στυγνής εκμετάλλευσης και των πολέμων επιφυλάσσει στους λαούς».

Πολλοί άνθρωποι θέλουν ν' αλλάξει το σύστημα. Δεν ξέρουν όμως με τι να το αντικαταστήσουν. Όσο δεν κατατίθεται μια ελκυστική εναλλακτική λύση θα κυριαρχεί η λογική του «μικρότερου κακού».

«"Μικρότερο κακό" δεν υπάρχει για τους εργαζόμενους, τους νέους, τους μικρούς επαγγελματοβιοτέχνες και εμπόρους. Ούτε υπάρχει λύση που να είναι ελκυστική, από τη στιγμή που ισχυρίζεται ότι είναι καλή και για το λαό και για την πλουτοκρατία.
Τη λύση με ανάπτυξη όλων των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας προς όφελος του λαού, το ΚΚΕ την έχει επεξεργαστεί πριν έρθει η καπιταλιστική κρίση, προβλέποντας και τον ερχομό της και τις συνέπειες απ' την προσαρμογή της χώρας στην ΕΕ. Δηλαδή, την αποδέσμευση από την ΕΕ, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και την αξιοποίησή τους με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό - κοινωνικό έλεγχο, που σημαίνει ο λαός στην εξουσία. Μόνο έτσι μπορούν να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες. Να εξασφαλιστεί σταθερή εργασία για όλους με σύγχρονα δικαιώματα. Αυτός ο δρόμος είναι και ρεαλιστικός και ελκυστικός, αρκεί ο λαός να εμπιστευθεί τη δύναμή του».

Έχετε πει ότι οι αγώνες πρωτίστως δίνονται στους δρόμους και στους χώρους εργασίας. Τα τελευταία δύο χρόνια έχουν γίνει δεκάδες απεργίες, εκατοντάδες διαδηλώσεις και καταλήψεις και περίπου τριάντα γενικές απεργίες. Ο κόσμος βγήκε στους δρόμους, ωστόσο τα αποτελέσματα δεν ήταν θετικά. Το κίνημα έχει υποστεί μεγάλη ήττα. Πώς το εξηγείτε;

«Η εργατική τάξη δεν έχει ακόμα χρησιμοποιήσει τη μεγάλη της δύναμη. Οι αγώνες που έγιναν είναι περισσότεροι και μαζικότεροι, όμως πολύ κατώτεροι των αναγκών. Όπου δεν υπάρχει ισχυρή παρουσία του ΠΑΜΕ απεργία δεν γίνεται. Αυτή είναι η αλήθεια. Η συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων στη λήψη των αποφάσεων και στην οργάνωση της πάλης είναι πολύ χαμηλή.
Αυτό που κυριαρχεί είναι η οργή και αγανάκτηση και όχι η συνειδητοποίηση των αιτιών της κρίσης και της αντιλαϊκής επίθεσης. Κυριαρχεί ακόμη το θολό «κίνημα της πλατείας», του «έξω τα κόμματα», «κάτω οι κλέφτες», στο οποίο πρωταγωνίστησαν τα μεσαία και ανώτερα στρώματα και έδρασαν μέσα και νεοναζιστές και κάθε λογής συνιστώσες της «κυβερνώσας αριστεράς». Ήταν ένα κίνημα βολικό και χρήσιμο για την αστική τάξη.
Η πάλη για την ανασύνταξη του εργατικού λαϊκού κινήματος, τη ριζοσπαστικοποίηση λαϊκών στρωμάτων, κόντρα στη μοιρολατρία και την παγίδευση, δεν έχει ακόμη κριθεί, μπροστά μας είναι πολλές κρίσιμες μάχες».

Ο δικομματισμός, όπως τον ξέραμε, ψυχορραγεί. Το σύστημα έχει εφεδρείες;

«Όσο το εργατικό λαϊκό κίνημα δεν παρεμβαίνει καθοριστικά στις εξελίξεις με στόχο ριζικές ανατροπές στην οικονομία και στην εξουσία, οι μηχανισμοί του συστήματος και τα διάφορα τμήματα του κεφαλαίου έχουν λυμένα τα χέρια τους - ανάλογα τα συμφέροντά τους - να αξιοποιούν υπάρχουσες εφεδρείες και να διαμορφώνουν νέες.
Τμήματα του κεφαλαίου θεωρούν ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση μπορούν να διαχειριστούν και να αντιμετωπίσουν καλύτερα τη λαϊκή αντίδραση. Επίσης είναι ολοφάνερο πως φουσκώνουν και στηρίζουν τη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή για να τη χρησιμοποιήσουν ως πολυεργαλείο εκφοβισμού και καταστολής. Όσες εφεδρείες όμως κι αν χρησιμοποιήσουν, θα ξεθωριάζουν πολύ πιο γρήγορα».

Κατηγορείται το ΚΚΕ ότι προβάλλει τις στρατηγικές επιδιώξεις του ως όρους για τη συμμετοχή του σ' έναν διάλογο με άλλες αριστερές δυνάμεις, με συνέπεια να μην είναι δυνατή η συγκρότηση ενός αντινεοφιλελεύθερου μετώπου. Έχετε την αντίληψη «ή όλα ή τίποτα»;

«Η δική μας αντίληψη και δράση ξεκινά από την οργάνωση της πάλης των εργαζομένων και του λαού για όλα τα καυτά ζητήματα που αφορούν τη λαϊκή οικογένεια, την προστασία των ανέργων, το πετρέλαιο θέρμανσης, τα χαράτσια, την απόκρουση των βάρβαρων μέτρων. Αυτή η πάλη όμως δεν μπορεί να γίνει αποτελεσματική αν δεν συνοδεύεται από αποδέσμευση από τα ιδεολογήματα και τους εκβιασμούς της πλουτοκρατίας και των κομμάτων. Δεν μπορεί να βάλει τέλος στα μνημόνια διαρκείας αν ο λαός δεν πει: Αρκετά πληρώσαμε για την Ευρωπαϊκή σας Ένωση και την καπιταλιστική κερδοφορία.
Αρκετά κράτησε αυτή η ύπουλη και κακόγουστη φάρσα του «αριστερού διαλόγου», του «ενωτικού» κλπ., που έχει έναν κοινό παρανομαστή, αλλά δεν το λένε: Να αλλάξει το ΚΚΕ στρατηγική».

Γιατί πιστεύετε ότι μια κυβέρνηση της Αριστεράς στις σημερινές συνθήκες θα είναι μία από τα ίδια;

«Οι επόμενες κυβερνήσεις, όποιες και να είναι, θα είναι χειρότερες για το λαό, γιατί θα βάζουν τροχοπέδη σε θετικές εξελίξεις. Διαφορετικές μπορεί να είναι μόνο στο ποια τμήματα του κεφαλαίου θα ζημιωθούν ή θα ωφεληθούν περισσότερο από την κρίση και στο με ποιο κέντρο θα συνεργαστούν εντός και εκτός της ΕΕ.
Θα είναι ολέθριο για τους εργαζόμενους να παγιδευτούν στο δίλημμα: Εξαθλίωση και χρεοκοπία μέσα ή έξω από το ευρώ; Ή, στο ποιοι θα ωφεληθούν περισσότερο οι βιομήχανοι ή οι τραπεζίτες;
Ο ΣΥΡΙΖΑ εκμεταλλεύεται τη λαϊκή απελπισία και καθώς μετεξελίσσεται ταχύτατα σε ΠΑΣΟΚ αντιγράφει τα κόλπα του, αλλά και της ΝΔ. Όπως και αυτοί έτσι κι αυτός, μέσα από την πολυγλωσσία του, λέει στο λαό ότι έχει το σωστό μείγμα πολιτικής, ότι θα κάνει καλύτερη διαπραγμάτευση εντός της ΕΕ. Πρόκειται για καθαρή εξαπάτηση. Όποιος και αν κάνει τη διαπραγμάτευση στην ΕΕ, στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, στην Ιταλία, έχει αποδειχτεί ότι οδηγεί τους λαούς στο ίδιο αποτέλεσμα: Βάρβαρα μέτρα με ή χωρίς τρόικα. Άλλωστε το αποτέλεσμα της «κυβερνώσας αριστεράς» το είδαμε με τη ΔΗΜΑΡ».

Υπόθεση εργασίας: Οι έδρες του ΚΚΕ είναι απαραίτητες για το σχηματισμό κυβέρνησης με προοδευτικό προσανατολισμό και αντιμνημονιακή κατεύθυνση. Θα επιμείνετε στο όχι;

«Θα επιμείνουμε στη γραμμή της εργατικής λαϊκής οργάνωσης, συμμαχίας και αντεπίθεσης για την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Συνεργοί στην εξαπάτηση του λαού δεν πρόκειται να γίνουμε ούτε για να πάρουμε υπουργεία ούτε από φόβο μη μας αποδυναμώσουν εκλογικά. Το ΚΚΕ είναι έμπειρο, δοκιμασμένο και έχει εμπιστοσύνη στην πολιτική του και στην εργατική τάξη, στο λαό».

Από πολλές πλευρές υποστηρίζεται ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένα αντιφασιστικό μέτωπο, χωρίς αστερίσκους και προϋποθέσεις που διχάζουν αντί να ενώνουν. Ποια είναι η γνώμη σας;

«Ο ναζισμός και όλα τα αντιδραστικά ρεύματα είναι καταγραμμένα στο DNA του σύγχρονου καπιταλισμού. Κάθε φορά που βρίσκεται σε κρίση αναπτύσσονται με τη στήριξη των μονοπωλίων.
Η ιστορική πείρα και από την περιβόητη «δημοκρατία της Βαϊμάρης» δείχνει ότι η δύναμη που μπορεί να τον σταματήσει και να τον συνθλίψει είναι η δράση του οργανωμένου λαϊκού κινήματος που είναι οπλισμένο με την αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική γραμμή της ανατροπής, της εξουσίας των μονοπωλίων. Μόνο η συμμαχία της εργατικής τάξης με τους αυτοαπασχολούμενους και τη φτωχή αγροτιά μπορεί να αντιμετωπίσει τον εθνικοσοσιαλισμό μαζί με το σύστημα που τον γεννά και τον εκκολάπτει».

Πρέπει η «Χρυσή Αυγή» να τεθεί εκτός νόμου;

«Η αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής είναι υπόθεση του λαού, της νεολαίας και του κινήματός τους. Αυτός πρέπει να την απομονώσει, να αποκαλύψει τη δημαγωγία, ότι είναι κόμμα του καπιταλισμού, τον αντικομμουνισμό της και να αντιμετωπίσει την τρομοκρατική, τραμπούκικη δράση της όπου κι αν εμφανίζεται»..