Οι Γιορτές
Πάντα στις Γιορτές με πιάνει μελαγχολία.
Θα μου περάσει μόλις φύγουν κι οι Γιορτές.
Αυτό που μένει πάντα είναι η Πικρία,
που μένει οι στέρηση,στις παιδικές ψυχές.
Κι Ενώ Υπάρχουνε λεφτά να φάν' κι κότες
Λιμοκτονεί η Ανθρωπότης.
Να πα να Γ@μηθείτε,
Παπάδες Έμποροι και Τραπεζίτες
πού είστε τι μέρα,
ότι είναι το βράδυ οι Λοποδήτες.
Που έχετε κότερα Βίλες Λεφτά,
μα είστε χωμένοι μέσ' τα σκατά.
Τι κι αν λεγόσαστε και Τραπεζίτες!
Λαμόγια είστε και Κοπρίτες.
Κι εσείς Πολιτικοί,ρε φαφλατάδες.
Υπηρετείτε δυο Αφεντάδες,
Σπάτε τη μέση και προσκυνάτε
Μασόνους Ράσο χωρίς ντροπή
Αρκεί να μπείτε στη βουλή
Μα θά'ρθει κάποτε κάποια στιγμή
που που ο φτωχός θα αγανακτήσει
και τότε όλους σας θα σας Γ....
Θα πάρουν πίσω τα κλεμμένα
που βλάλανε με ιδρώτα κι αίμα.
θα φτιάξουν κόσμο νέο μαγικό
χωρίς πείνα,πόλεμο και Δουλικό.
Ψωμί Παιδεία Ελευθερία
Σ' όλο το κόσμο ευημερία
Νέος κόσμος,Νέοι Καιροί
Νέοι Άνθρωποι,και Νέοι Λαοί.
και ένα Νέος Πολιτισμός,
Ανώτερος Κομμουνισμός.
Απ.Σιάντος
