-Σήμερα στη Θεσσαλονίκη, η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία εξάντλησε τον «πατριωτισμό» της, με την περιφορά της σημαίας και την ανύψωσή της στο Λευκό Πύργο.
Ωστόσο η πόλη και οι κάτοικοί της έχουν καταδικαστεί στην ανεργία (πρώτη πανελλαδικά με ποσοστό 25.3 %) και η αποβιομηχανοποίησή της ξεκίνησε πριν από 20 χρόνια.
-Πόσο «πατριώτες» είναι οι πολιτικοί των αστικών κομμάτων, που χάραξαν μια οικονομική πολιτική υπέρ των πολυεθνικών και των μονοπωλίων;
-Πόσο «πατριώτες» είναι οι κεφαλαιοκράτες που μετέφεραν τις επιχειρήσεις τους στα Βαλκάνια και καταδίκασαν στην ανεργία χιλιάδες Θεσσαλονικείς;
Ο χώρος ιδιαίτερα της Βόρειας Ελλάδας, χώρος μικρομεσαίας παραγωγής σε παραδοσιακούς κλάδους, έχει πληρώσει βαρύ τίμημα για το κυνηγητό μεγαλύτερου κέρδους από το κεφάλαιο με μετακινήσεις σε «φθηνότερες» χώρες.
Από το 1990 μέχρι σήμερα έχουν γίνει περισσότερες από 1.200 άμεσες επενδύσεις από τη Β. Ελλάδα, σε βαλκανικές χώρες, με μεταφορά σ' αυτές παραγωγικών μονάδων.
Από τις επενδύσεις αυτές, το 82% βρίσκεται σε 3 χώρες: Βουλγαρία (41%), Αλβανία (20,5%), Ρουμανία (20,5%). Επικεντρώνεται κυρίως στο εμπόριο (47%) και στη βιομηχανία (36%). Το μερίδιο της βιομηχανίας καλύπτεται από την ένδυση (48%), τρόφιμα - ποτά (26%).
Οι 3 παραπάνω χώρες είναι αυτές στις οποίες οι επιχειρήσεις των αναπτυγμένων χωρών δεν επενδύουν, γιατί απαιτούν πιο σταθερό πολιτικό /οικονομικό /κοινωνικό περιβάλλον, λιγότερη παραοικονομία, εγκληματικότητα κλπ. και συνεπώς οι ελληνικές επιχειρήσεις που μεταφέρονται εκεί δεν έχουν να ανταγωνιστούν επιχειρήσεις πιο αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών.
Το επενδυμένο στις 3 αυτές χώρες κεφάλαιο ανέρχεται σε 2,4 δισ. δολάρια και πάνω από το 65% του κεφαλαίου αυτού κατέχουν 10 μόνο επιχειρήσεις (ΟΤΕ, 3Ε, ΔΕΛΤΑ, ΤΙΤΑΝ, Eurobank, «Μυτιληναίος», «Intracom», Πίστεως, «Αθηναϊκή Ζυθοποιία», «Chipita»).
