στην αντιιμπεριαλιστική εκδήλωση Τετάρτη 15/12/2015
www.902.gr/eidisi/politiki/83006/hairetismos-toy-viktor-tioylkin-grammatea-tis-ke-toy-kekr-stin
https://www.youtube.com/watch?v=8akzPT1M-wg
Χαιρετισμό στην εκδήλωση της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την εμπλοκή της χώρας απηύθυνε ο Βίκτορ Τιούλκιν, Α' Γραμματέας της ΚΕ του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας. Στο χαιρετισμό του ο Β. Τιούλκιν τόνισε:
«Αγαπητοί σύντροφοι στον αγώνα,
Σας χαιρετίζω όλους εξ ονόματος των κομμουνιστών - μελών του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας.
Η σημερινή μας συνάντηση, όπως και η κοινή μας δράση, είναι ιδιαίτερα σημαντική σε μια εποχή, όπου η ένταση, συμπεριλαμβανομένης της πολεμικής, αυξάνεται.
Όταν οι αστικές κυβερνήσεις σε διάφορες χώρες καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες για να επιβάλουν στο λαό έναν κίβδηλο πατριωτισμό,
τον καλούν απερίσκεπτα να υπερασπιστεί τη δική του αστική τάξη, και να επιρρίψει την αιτία των συμφορών στον εξωτερικό εχθρό.
Σε ορισμένες χώρες, όπως στην Τουρκία, στην Ευρώπη, στην Ουκρανία υποδαυλίζεται η αντι-ρωσική υστερία, σε άλλες, όπως στη Ρωσία, η αντι-τουρκική και σε κάποιες η αντι-ισλαμική.
Όμως εμείς, ως κομμουνιστές, στέκουμε στη θέση που έχουν επεξεργαστεί οι δάσκαλοί μας και κι έχει καταγραφεί στο πρώτο και το κύριο ντοκουμέντο μας, στο "Κομμουνιστικό Μανιφέστο", και είναι: "Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!".
Σήμερα, όπως πάντα, εμείς, σε εμάς τους κομμουνιστές της Ρωσίας είναι πιο κοντά οι κομμουνιστές και οι εργάτες της Τουρκίας, απ’ ό,τι ο Ρώσος πρόεδρος κι ολόκληρος ο αγώνας του ενάντια στο ΝΑΤΟ και κατά του Ερντογάν.
Εμείς οι κομμουνιστές της Τουρκίας, της Συρίας, της Ελλάδας κι όλων των χωρών βρισκόμαστε στο ίδιο ταξικό στρατόπεδο.
Η θεωρία μας μονοσήμαντα απέδειξε και η πράξη πολλές φορές επιβεβαίωσε ότι ο ιμπεριαλισμός εγκυμονεί πολέμους.
Όχι επειδή κάπου ήρθαν στην εξουσία κάποια κακά παιδιά, όπως ο Ερντογάν και ο Ομπάμα, αλλά λόγω της εγγενούς φύσης του καπιταλισμού, ιδιαίτερα της εποχής των μονοπωλίων, που ωθεί τις ισχυρότερες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στην επέκταση, στην έξοδο από την κρίση μέσω της ανακατανομής των αγορών, των πρώτων υλών, των φυσικών πόρων, των σφαιρών οικονομικής και πολιτικής επιρροής.
Σήμερα για τη διαλεύκανση των αιτίων και την αξιολόγηση των αιματηρών γεγονότων στη Συρία ή στην Ουκρανία είναι λάθος να τις εξετάζουμε χωριστά,
να τις αποσπούμε από το σύνολο της σειράς παρόμοιων εκδηλώσεων των τελευταίων δεκαετιών, στη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία, την Ουκρανία - είναι όλες τους κρίκοι της ίδιας αλυσίδας.
Ο ιμπεριαλισμός, με επικεφαλής τα κεφάλαια των ΗΠΑ και της ΕΕ, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, άρχισε να ενεργεί πολύ αλαζονικά και επιθετικά. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του κόμματός μας, η κατάσταση είναι πολύ παρόμοια με την προπολεμική στη δεκαετία του '30 του περασμένου αιώνα.
Υπό την ηγεσία των πιο αντιδραστικών στοιχείων του χρηματιστικού κεφαλαίου, οι ιμπεριαλιστές καταφεύγουν στην εξωτερική πολιτική ολοένα και περισσότερο στις μεθόδους της ανοιχτής τρομοκρατίας.
Επιπλέον, ο ιμπεριαλισμός χρησιμοποιεί τις συμμορίες, που ο ίδιος έχει δημιουργήσει, του "Ισλαμικού Κράτους" στη Συρία και στο Ιράκ, και τους απροκάλυπτους φασιστικούς σχηματισμούς του Μπαντέρα στην Ουκρανία.
Φυσικά, εμάς, τους Ρώσους κομμουνιστές, πάνω απ' όλα μας ρωτούν για το πώς μπορούμε να αξιολογήσουμε το ρόλο του Ρωσικού Καπιταλισμού.
Για να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό, πρέπει να προχωρήσουμε με αφετηρία τη λενινιστική αντίληψη του ιμπεριαλισμού, σύμφωνα με την οποία υπάρχει μια μικρή ομάδα μεγάλων ιμπεριαλιστικών αρπακτικών που ληστεύουν τον υπόλοιπο καπιταλιστικό κόσμο.
Εκτός από τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, υπάρχουν και οι αντιφάσεις μεταξύ μιας χούφτας ληστών με όλα τα άλλα καπιταλιστικά κράτη, που επιδιώκουν να γίνουν τα ίδια ιμπεριαλιστικά αρπακτικά, αλλά η συγκεκριμένη ιστορική κατάσταση τα αναγκάζει, όπως το Ιράκ, η Λιβύη, η Συρία (και σε κάποιο βαθμό η Ελλάδα) να διεκδικήσουν την ανεξαρτησία τους ή για να προστατεύσουν τα συμφέροντα και την ανεξαρτησία του κεφαλαίου τους να βοηθούν άλλες καπιταλιστικές χώρες.
Στη Ρωσία προχωρά η διαμόρφωση του ιμπεριαλισμού.
Η ρωσική αστική τάξη έχει ιδιαίτερη ευθύνη για την καταστροφή του σοσιαλισμού, για το αίμα και τον πόλεμο που η αντεπανάσταση έφερε τους λαούς της Σοβιετικής Ένωσης. Μπακού, Τιφλίδα, Καραμπάχ, Σουμγκαΐτ, Τατζικιστάν, Υπερδνειστερία, Τσετσενία, Αμπχαζία, Οσετία, σήμερα Ουκρανία. Είναι μια αλυσίδα των αιματηρών συγκρούσεων που έφερε ο καπιταλισμός. Δεν γνωρίζουν όλοι αυτές τις γεωγραφικές ονομασίες, αλλά και για την κατανόηση της ουσίας και της σοβαρότητας των εξελίξεων θα αναφέρω το εξής στοιχείο:
Στο Τατζικιστάν, και μόνο κατά τη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου 1992-1993 με τους ισλαμιστές, σε έναν πληθυσμό 5 εκατομμυρίων ανθρώπων σκοτώθηκαν πάνω από 100 χιλιάδες άνθρωποι.
Στην Τσετσενία ακόμα περισσότεροι.
Ως εκ τούτου, έχουμε μάθει καλά τον πως η "μετάβαση από το σοσιαλισμό στην καπιταλιστική εμπορευματική οικονομία είναι γεμάτη με εθνικούς πολέμους".
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς οι κομμουνιστές δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις διακρατικές αντιθέσεις του καπιταλιστικού κόσμου και τις ρωγμές στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο.
Σήμερα, το ΚΕΚΡ στηρίζει τον αντιφασιστικό αγώνα των λαών του Ντονμπάς, όπου προλεταριακές δυνάμεις αποτελούν τη βάση των ένοπλων ομάδων.
Αυτό ακούσια το παραδέχτηκε και ο Πούτιν, ο οποίος δήλωσε πως ο Ποροσένκο και οι δολοφόνοι του χάνουν από τους ανθρακωρύχους και τους οδηγούς τρακτέρ.
Το ΚΕΚΡ βοηθά την Κομμουνιστική Εργατική Οργάνωση του Ντονμπάς και απαιτεί από τη ρωσική κυβέρνηση ακόμη πιο ουσιαστική πολιτική, υλική και στρατιωτική βοήθεια στον αντιφασιστικό αγώνα.
Έχουμε, επίσης, υποστηρίξει την τωρινή βοήθεια των ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων προς τις επίσημες αρχές και τον αγώνα του λαού της Συρίας.
Ωστόσο, θεωρούμε ότι είναι απαραίτητο να τονίσουμε ότι αυτή η βοήθεια δεν δίνεται για ιδεολογικούς λόγους ούτε από αισθήματα δικαιοσύνης.
Η αστική Ρωσία δεν είναι η Σοβιετική Ένωση.
Τα κίνητρα των αρχών της Ρωσικής Ομοσπονδίας είναι τα συμφέροντα του ρωσικού κεφαλαίου.
Μπορούμε λοιπόν να περιμένουμε προδοσία εκ μέρους των ρωσικών αρχών, κάτι για το οποίο προειδοποιήσαμε τους φίλους μας στη Συρία και στην Ουκρανία.
Στο Ντονμπάς αυτές οι διαδικασίες παρατηρούνται ήδη αρκετά ξεκάθαρα.
Αυτό αποδεικνύεται από τη λεγόμενη Συμφωνία του Μινσκ και την προγραμματισμένη για το Μάρτιο παράδοση του ελέγχου των συνόρων των Λαϊκών Δημοκρατιών του Λουγκάνσκ και του Ντονιέτσκ στις αρχές του Κιέβου, όπως και ο προφανής αντικομμουνισμός των αστικών κυβερνήσεων των λεγόμενων Λαϊκών Δημοκρατιών,
που εμπόδισαν τη συμμετοχή των Κομμουνιστικών Κομμάτων στις εκλογές και ακόμη και η δολοφονία των πιο σημαντικών πολεμάρχων υπέρ της σοσιαλιστικής ανάπτυξης (όπως του Μοζγκοβόι).
Ο Λένιν, περιέγραψε πολύ εκφραστικά την επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού, ως εξής:
"Μπροστά μας βρίσκεται τελείως γυμνός ο ιμπεριαλισμός, που ούτε το θεωρεί καν απαραίτητο να σκεπαστεί με κάτι, πιστεύοντας πως κι έτσι είναι μεγαλοπρεπής".
Σήμερα ο ιμπεριαλισμός, με επικεφαλής τις ΗΠΑ και την ΕΕ, κάνει τις μαύρες δουλειές του με το πρόσχημα της φροντίδας για τη δημοκρατία.
Πριν από μία εβδομάδα το Κίεβο επισκέφθηκε ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, ένα από τα γεράκια του πολέμου, ο Τζο Μπάιντεν, ο οποίος μίλησε στο αντιδραστικό ουκρανικό κοινοβούλιο.
Φεύγοντας ο Μπάιντεν δήλωσε ότι η Ουκρανία πήρε μια δεύτερη ευκαιρία για να οικοδομήσει ένα πλήρως δημοκρατικό κράτος.
(Μιλάμε για αυτό το κράτος που έκαψε ανθρώπους στην Οδησσό, που βομβαρδίζει κατοικημένες περιοχές στο Ντόνετσκ και στο Λούγκανσκ και αναβαθμίζει σε ήρωες τους Μπαντέρα και Σουχέβιτς, που ήταν συνοδοιπόροι του Χίτλερ).
Ο ιμπεριαλισμός ανά πάσα στιγμή ψάχνει και σήμερα δημιουργεί αδύναμους κρίκους στην αλυσίδα του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος.
Σήμερα, ο οπορτουνισμός και ο ρεβιζιονισμός αποτελούν όπλο του ιμπεριαλισμού στο εργατικό κίνημα.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ είναι επίκαιρη η υπόδειξη του Λένιν ότι ;
"ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλισμό είναι κούφια και ψεύτικη φρασεολογία, αν δεν συνδέεται αδιάρρηκτα με τον αγώνα ενάντια στον οπορτουνισμό".
Όπως λένε αστειευόμενοι οι σύντροφοί μας, ο ιμπεριαλισμός δεν έχει καθόλου εξαντλήσει τις δυνατότητες του να προσαρμόζεται και να εξαπατά τους ανθρώπους.
Αν οι καπιταλιστές βρεθούν σε μεγάλες δυσκολίες,
τότε για τη σωτηρία της θέσης και της περιουσίας τους, θα ‘ναι οι πρώτοι που θα υψώσουν την κόκκινη σημαία και θα τραγουδήσουν δυνατά τη "Διεθνή".
Στην Ελλάδα, το πώς τραγουδά ο ΣΥΡΙΖΑ το γνωρίζετε καλά. :)
Σήμερα στις τάξεις της Αριστεράς, και ακόμη και μεταξύ των κομμουνιστικών κομμάτων, μπορούμε να παρατηρήσουμε δύο φαινομενικά αντίθετες κλίσεις:
Η πρώτη είναι η υποστήριξη των αστικών αρχών της χώρας τους στην αμυντική ή επιθετική πολιτική τους.
Η δεύτερη, η άρνηση της ανάλυσης της συγκεκριμένης κατάστασης και η καταδίκη κάθε πράξης αστικών δυνάμεων, όπως π.χ. το να βοηθήσουν στην πάλη του Ντονμπάς.
Ποια από αυτές τις παρεκκλίσεις είναι χειρότερη;
Όπως είπε στην εποχή του ο Στάλιν: "Και οι δύο είναι χειρότερες".
Κι εδώ θέλουμε να ευχαριστήσουμε το ΚΚΕ για τη συνεπή, διεθνιστική στάση του, που οδήγησε τον Ποροσένκο να απαγορεύσει την είσοδο στην Ουκρανία 3 στελεχών του, μεταξύ αυτών του ευρωβουλευτή Σωτήρη Ζαριανόπουλου και του βουλευτή Γιώργου Λαμπρούλη.
Έτσι, για μας, το συμπέρασμα είναι σαφές:
Οι κομμουνιστές δεν μπορούν να ενσωματωθούν στον αγώνα του ενός ή άλλου "καλύτερου ιμπεριαλισμού".
Πάντα πρέπει να οδηγούν την πάλη της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων ενάντια στον ίδιο τον καπιταλισμό.
Μόνο η σοσιαλιστική επανάσταση μπορεί να λύσει ριζικά την εξάλειψη της εκμετάλλευσης και να θέσει ένα τέλος στους ατελείωτους πολέμους.
Δεν πρέπει να μας προκαλεί σύγχυση η προσωρινή ήττα του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και στην Ανατολική Ευρώπη.
Πρέπει να βγάλουμε τα σωστά συμπεράσματα από τα λάθη από την έλλειψη του αγώνα ενάντια στο ρεβιζιονισμό.
Όπως μας είπαν οι Γερμανοί σύντροφοι, σε ένα από τα μνημεία των Μαρξ κι Ένγκελς κάποιος έγραψε:
"Δεν πειράζει! Την επόμενη φορά θα τα καταφέρουμε καλύτερα!".
Είμαστε ιστορικά αισιόδοξοι.
Όπως έλεγε ο Λένιν,
οι κομμουνιστές πρέπει να γνωρίζουν καλά ότι το μέλλον, σε κάθε περίπτωση, τους ανήκει.
Ζήτω η σοσιαλιστική επανάσταση!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου