Σε καθεστώς εργασιακής «γαλέρας» 22 εκατομμύρια

Η ΡΩΣΙΑ του Πούτιν

Η παραοικονομία στη Ρωσία αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς, ενώ οι μεγάλες επιχειρήσεις απολύουν εργαζομένους, παραδέχτηκε ο Ρώσος υπουργός Οικονομικής Ανάπτυξης, Αντρέι Μπελοούσοφ.

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Ροσίσκαγια Γκαζέτα», σήμερα στη χώρα 22 εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται σε καθεστώς αδήλωτης εργασίας.
Δηλαδή, εργασίας χωρίς δικαιώματα, χωρίς κοινωνική ασφάλιση, συνταξιοδοτικά δικαιώματα κ.ά.

Οι εργαζόμενοι της αδήλωτης απασχόλησης έχουν ελάχιστη κοινωνική προστασία και οι μισθοί τους είναι κατά 18-20% χαμηλότεροι σε σχέση με τους μισθούς των εργαζομένων, που εργάζονται σε καθεστώς νόμιμης απασχόλησης.

Ταυτόχρονα, υπολογίζεται πως οι παράμετροι της ρωσικής παραοικονομίας είναι περίπου κατά 1,5-2 φορές περισσότερες από των άλλων αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών.

Επιπλέον, διευρύνεται το χάσμα μεταξύ των ρυθμών δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας και κλεισίματος επιχειρήσεων.

Ο αριθμός των επιχειρήσεων που κλείνουν είναι κατά 1,3-1,5 φορές μεγαλύτερος από τον αριθμό των επιχειρήσεων που ανοίγουν, ενώ οι απολυμένοι εργαζόμενοι μεταφέρονται όλο και συχνότερα στη «σκιώδη οικονομία».

Εννοείται πως η ύπαρξη της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας έχει τεράστιες αρνητικές οικονομικές επιπτώσεις για τα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά αποτελεί κερδοφόρα «φλέβα» για τα καπιταλιστικά κέρδη.

Στις «ρυθμίσεις» και τα δάνεια του ΟΕΚ

Ανακοίνωση της Ομοσπονδίας με αφορμή την άρνηση των τραπεζών να εντάξουν στις ρυθμίσεις όσους έχουν πάρει δάνειο από τον ΟΕΚ

Την ένταξη των επιδοτούμενων δανείων από τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ) στις ρυθμίσεις των «κόκκινων δανείων», απαιτεί με χτεσινή ανακοίνωσή της η Ομοσπονδία Οικοδόμων Ελλάδας.

Συγκεκριμένα, σημειώνει πως οι τραπεζίτες αρνούνται να εντάξουν στις ρυθμίσεις όσους έχουν λάβει επιδοτούμενο δάνειο, ενώ σημαντικές ευθύνες καταλογίζει και στην κυβέρνηση.
Αναλυτικά, η ανακοίνωση της Ομοσπονδίας έχει ως εξής:

«Τα αρπακτικά των τραπεζών αρνούνται να εντάξουν στις ρυθμίσεις των "κόκκινων δανείων" όσους έχουν πάρει δάνειο με διπλοεπιδοτούμενο επιτόκιο από τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας. Από την άλλη η κυβέρνηση, που εν μία νυκτί διέλυσε τον Οργανισμό, αφήνει συνειδητά τους δανειολήπτες στα νύχια των τραπεζών.

Οι τραπεζίτες βάζουν τους δανειολήπτες στο δίλημμα: Ρύθμιση και να χάσεις την επιδότηση του οργανισμού ή τρέχουσα δόση και με κίνδυνο να χάσεις το σπίτι σου; Οι τραπεζίτες όμως και στη μία και στην άλλη περίπτωση θα συνεχίσουν να εισπράττουν την επιδότηση του δανείου από τον Οργανισμό.

Η κυβέρνηση έχει τεράστιες ευθύνες πρώτα από όλα για την κατάργηση του οργανισμού και δεύτερον γιατί έχουν μείνει στον αέρα οι δικαιούχοι που έχουν πάρει δάνεια από διάφορα προγράμματα, οι δικαιούχοι επιδότησης ενοικίου, τα χιλιάδες παραχωρητήρια που δεν έχουν δοθεί, ο καθορισμός της αξίας κατοικιών σε διάφορους οικισμούς, οι αίθουσες και τα καταστήματα που ενοικιάζονται ή παραμένουν κλειστά κ.ά.

Στον αέρα, επίσης, είναι το ζήτημα της περιουσίας του Οργανισμού, ενώ έχει αρχίσει η αξιοποίηση των γραφείων του από διάφορες κρατικές υπηρεσίες.

Ο υπουργός Εργασίας και η κυβέρνηση έχουν ακέραια την ευθύνη. Δε θα βγουν λάδι πετώντας το μπαλάκι στον ΟΑΕΔ. Δε θα είναι οι δικαιούχοι τα θύματα στον "πόλεμο των βουβαλιών".

Απαιτούμε άμεσα:
Να λυθεί το πρόβλημα των δανειοληπτών με τις τράπεζες, εντάσσοντας τα επιδοτούμενα δάνεια στη ρύθμιση των "κόκκινων δανείων".

Τα δάνεια από κεφάλαια του Οργανισμού να παγώσουν για τους ανέργους.

Για τους υπόλοιπους να αυξηθεί ο αριθμός των δόσεων με μείωση του καταβαλλόμενου ποσού, δηλαδή περισσότερες και μικρότερες δόσεις.

Να επισπευσθεί το πρόγραμμα της επιδότησης ενοικίου.

Να δοθούν τα παραχωρητήρια στους οικιστές.

Να σταματήσει κάθε προσπάθεια εκποίησης της περιουσίας του Οργανισμού.

Να επανακινηθεί το κατασκευαστικό πρόγραμμα του Οργανισμού.

Να δοθούν άτοκα δάνεια από κεφάλαια του ΟΕΚ στους δικαιούχους για απόκτηση κατοικίας.
Το ΙΚΑ να εξοφλήσει το χρέος των 3 δισ. ευρώ στον Οργανισμό και να διατεθούν για κατασκευή κατοικιών.

Αύξηση της εισφοράς των εργοδοτών και της χρηματοδότησης του κράτους».


ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ

Μείωση 20% στις Αποδοχές και 77 απολύσεις στην ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ..!

«ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ»
Εντείνει την επιθετικότητα με 77 απολύσεις

Σε 77 απολύσεις με βάση το δικαίωμα που δίνει ο νόμος για απολύσεις του «5%» (δηλαδή κάθε μήνα το 5% επί του συνόλου του προσωπικού), θα προχωρήσει το επόμενο διάστημα η «ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ», συμφερόντων Αγγελόπουλου, εντείνοντας την επιθετικότητά της σε βάρος των εργαζομένων.

Η εργοδοσία είχε ανακοινώσει πως θα προχωρήσει σε 170 απολύσεις μέσω της «εθελουσίας» εξόδου.
Ωστόσο, 93 εργάτες δέχθηκαν την «εθελουσία» και η εργοδοσία, προκειμένου να μειώσει το προσωπικό στον αριθμό που η ίδια θέλει, προχωρά και σε επιπλέον σε 77 απολύσεις, χωρίς προσχήματα.

Εκτός από τις απολύσεις, η εταιρεία έχει ανακοινώσει και μείωση αποδοχών κατά 20%, κατάργηση των έξτρα δώρων, διευθέτηση του χρόνου εργασίας με 12ωρα σε 40ωρη βάση τη βδομάδα, καθώς και άλλα μέτρα με το ίδιο περιεχόμενο.

Πολιτική Απόφαση του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ

Πολιτική Απόφαση του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ - 902.gr

η Αποφράς 21 Απρίλη 1967

Απέναντι στον Ελληνικό Λαό,
ήταν όλοι τους Ξενόδουλοι,Προδότες,
και Δυνάστες!
-Έβαλαν τη χώρα 7 Χρόνια στο Γύψο υπηρετώντας την Ντόπια και ξένη Πλουτοκρατία
και ευθύνονται για την Τραγωδία της Κύπρου που έφερε τη διχοτόμιση της ΚΎΠΡΟΥ με τον ΑΤΤΙΛΑ 1 και ΑΤΤΙΛΑ 2

ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΦΑΣΙΣΜΟΣ!

ΠΟΤΕ ΑΛΛΗ JUDA..!

από την Παρέμβαση του σ. Γιώργη Τούσσα στο 19ο Συνέδριο του Κόμματος

ΤΟΥΣΣΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Οι Θέσεις της ΚΕ για το 19ο Συνέδριο δίνουν ουσιαστική απάντηση στην ανάλυση που εμφανίζει την ελληνική αστική τάξη άπραγη, υποταγμένη, την Ελλάδα υπό κατοχή.

 Θέτουν το ζήτημα της ενδιάμεσης θέσης της Ελλάδας με εξαρτήσεις από ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ. 

Οτι, δηλαδή, λόγω ανισομετρίας υπερτερεί η δύναμη του ισχυρότερου, κάθε αστική τάξη για να προωθήσει τα συμφέροντά της εντάσσεται προσωρινά ή μονιμότερα σε κάποιον άξονα, 
αλλάζει θέση
αναζητά καλύτερους όρους στον ανταγωνισμό,
στη διασφάλιση της κερδοφορίας των μονοπωλίων που εκπροσωπεί στη χώρα της.

Οι διαφωνούντες, που υποτιμούν ή παραγράφουν την ανάπτυξη του μονοπωλιακού καπιταλισμού στην Ελλάδα, για να υποβαθμίσουν το καίριο ζήτημα της ωριμότητας των υλικών προϋποθέσεων για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού προσπερνούν απλουστευτικά το εφοπλιστικό κεφάλαιο, τη σύμφυση του βιομηχανικού κεφαλαίου με το χρηματοπιστωτικό σύστημα και τα μονοπώλια.

Επί της ουσίας, υποβαθμίζουν απλουστευτικά μεγάλους οικονομικούς μονοπωλιακούς ομίλους σε όλους τους κλάδους, στη βιομηχανία συμπεριλαμβανομένης της ενέργειας, της μεταποίησης, στις τηλεπικοινωνίες, στον τουρισμό, στις μεταφορές κ.ά.

Οι διαφωνούντες, που υποτιμούν ή παραγράφουν την ανάπτυξη του μονοπωλιακού καπιταλισμού στην Ελλάδα, προσπερνούν απλουστευτικά το εφοπλιστικό κεφάλαιο, τη σύμφυση του βιομηχανικού κεφαλαίου με το χρηματοπιστωτικό σύστημα και τα μονοπώλια.

Οι Ελληνες εφοπλιστές κατέχουν το 2ο μεγαλύτερο στόλο στο κόσμο. 

Αυτό το αναμφισβήτητο στοιχείο δείχνει το μέγεθος της σύγκρουσης της εργατικής τάξης με το κεφάλαιο και τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για να γίνει η ναυτιλία εργαλείο στα χέρια του λαού. 

Πώς μπορεί να γίνει αυτό;
Μπορεί να γίνει στα πλαίσια ενός ενδιάμεσου διαχειριστικού σταδίου ή από μια «αριστερή προοδευτική κυβέρνηση» που εξ αντικειμένου θα διατηρήσει την καπιταλιστική εφοπλιστική ιδιοκτησία;

Μπορεί μια τέτοια κυβέρνηση, που πιέζουν το Κόμμα μας να εγκλωβιστεί, να εκτιμήσει και να ικανοποιήσει τις λαϊκές ανάγκες στην ακτοπλοΐα με κεντρικό σχεδιασμό, σύγχρονα πλοία, φτηνά εισιτήρια, απρόσκοπτη σύνδεση των νησιών;

Να οργανώσει τη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία;

Αυτό είναι ουτοπία, θέση που κοροϊδεύει τον εργαζόμενο λαό.

Λύση δίνει μόνο η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.

Το Πρόγραμμα του Κόμματος για το 19ο Συνέδριο εμπλουτίζει την αντίληψή μας για το σοσιαλισμό και δίνει νέα εφόδια για συγκέντρωση των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων για την ενδυνάμωση της αντιμονοπωλιακής - αντικαπιταλιστικής πάλης της Λαϊκής Συμμαχίας, για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων την Εργατική - Λαϊκή Εξουσία, το Σοσιαλισμό - Κομμουνισμό.

Η Ομιλία του σ. Ελισσαίου Βαγενά στο 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ

                                                                  ΒΑΓΕΝΑΣ ΕΛΙΣΣΑΙΟΣ

Η συνειδητοποίηση της αντικειμενικής κατάστασης και το μελετημένο, οργανωμένο αντιπάλεμα των δυσκολιών, είναι βασικά στοιχεία, προϋποθέσεις για να ανταποκριθεί το Κόμμα, τόσο στον εύστοχο προσδιορισμό των στόχων, που βάζουμε μέχρι το επόμενο συνέδριο, όσο και στην υλοποίηση καθηκόντων που μπορεί να προκύψουν σε σύνθετες συνθήκες.

Το Κόμμα μας, που είναι εξοπλισμένο με επαναστατική στρατηγική, είναι σε θέση να ανταποκριθεί, τόσο στη σωστή εκτίμηση της κατάστασης, όσο και στο αντιπάλεμα των δυσκολιών και στο επίπεδο των διεθνών σχέσεων - εξελίξεων, μιας και δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως η ταξική πάλη είναι διεθνής και διεξάγεται και σε διεθνές επίπεδο...

Η επιδίωξη της οικοδόμησης των διμερών σχέσεων με άλλα κόμματα, των πολυμερών πρωτοβουλιών, της κοινής δράσης, της ανασυγκρότησης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος δεν μπορεί να γίνει χωρίς την έντονη ιδεολογικο-πολιτική διαπάλη, την αναμέτρηση με τον οπορτουνισμό και την επίδραση που αυτός ασκεί.

Το προηγούμενο διάστημα δουλέψαμε με τη γραμμή του Κόμματος στο Διεθνές Κίνημα.

Σταθήκαμε στο πλευρό των ΚΚ που αντιμετωπίζουν αντικομμουνιστικές διώξεις και στο πλευρό κάθε λαού που αγωνίζεται.
Σ' αυτήν την κατεύθυνση πήραμε αρκετές πρωτοβουλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Το κύρος του ΚΚΕ ανέβηκε!
Δώσαμε βάρος στο να στεριώσει και να προχωρήσει η «Διεθνής Κομμουνιστική Επιθεώρηση»,
ως μια πρώτη μορφή του Κομμουνιστικού Πόλου.

Για το Κόμμα μας είναι ένα μεγάλο καθήκον η συμβολή (με τις θέσεις, τις επεξεργασίες και τη δράση του) στην ανασυγκρότηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. (...)

Το ΚΚΕ πρέπει και σ' αυτό το μέτωπο να συνεχίσει να κρατά αταλάντευτα τη σημαία του μαρξισμού - λενινισμού, του προλεταριακού διεθνισμού και της επαναστατικής ανασυγκρότησης του διεθνούς κομμουνιστικού κι εργατικού κινήματος.

Σύντροφοι!
Αυτά που κάναμε, αυτά που σχεδιάζουμε να κάνουμε προκύπτουν από τη βασική ανάγκη της επαναστατικής ανασυγκρότησης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος στη βάση της θεωρίας μας και των διδαγμάτων της πάλης μας.
Αντιστοιχούν στο μπόι ενός κόμματος, σαν του δικού μας, που δεν το έχουν βάλει στο χέρι, που δεν μπόρεσαν να το ενσωματώσουν, που έχει ακόμη γερές σχέσεις με εργατικές - λαϊκές μάζες και ξέρει να δουλεύει με αυτές, που συγκρούστηκε και συγκρούεται με την αστική τάξη και τον οπορτουνισμό.

Ενα κόμμα που έχει διαμορφώσει επαναστατικό Πρόγραμμα, που έχει μελετήσει την εμπειρία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ, αλλά και της δικής του Ιστορίας, της Ιστορίας του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος κι έχει βγάλει συμπεράσματα απ' αυτήν.

Τα παραπάνω αποτελούν το εφαλτήριο της δράσης μας και στο διεθνές κίνημα!

Ομιλία Παρέμβαση για τους Μετανάστες στο 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ

ΑΠΕΡΓΗΣ ΠΑΝΟΣ

-Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι η μετανάστευση αποτελεί συνέπεια του καπιταλιστικού τρόπο παραγωγής και της έντασης των ανταγωνισμών.

-Δεν πρέπει να ενοχοποιείται ο εργάτης που αναγκάζεται να μεταναστεύσει,
αλλά το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις, που εξαναγκάζει στο να εγκαταλείπει ο εργάτης την χώρα του.

-Ακόμα, έχουμε ταξική υποχρέωση να τους προφυλάξουμε από τους δουλεμπόρους και την εκμετάλλευση και να τους πείσουμε ότι μονόδρομος και εδώ είναι η οργάνωση της πάλης δίπλα στο ΚΚΕ και το ντόπιο ταξικό κίνημα.

Η πείρα από το διεθνές κίνημα, ας περιοριστώ στις σκανδιναβικές χώρες, επιβεβαιώνει απόλυτα την ορθότητα της στρατηγικής του Κόμματός μας.

Η επίθεση από την πλευρά του κεφαλαίου και σε αυτές τις χώρες που βρίσκονται εκτός Ευρωζώνης και είχαν και πιο «νοικοκυρεμένη» οικονομία, είναι πρωτοφανής και ανελέητη.

Εκτός ΕΕ είναι η Νορβηγία, με μισό πόδι εντός και εκτός Ευρωζώνης Σουηδία και Δανία.

Και στις τρεις χώρες οι επίσημες στατιστικές αποκαλύπτουν ότι είναι χρυσός αιώνας για το κεφάλαιο και όχι για τους εργάτες. 

Και μάλιστα με κυβερνώσα αριστερά σε Δανία και Νορβηγία για να πάμε και πιο πέρα και όσο για τη Σουηδία περιμένετε και θα δείτε μόλις αναλάβει η αριστερά, δηλαδή σοσιαλδημοκράτες με οπορτουνιστές στις επόμενες εκλογές.

Ελλείψει ταξικού πόλου σ' αυτές τις χώρες, οι όποιες λαϊκές αντιδράσεις χάνονται.
Γίνονται μπούμερανγκ.
Και καταλήγουν οι εργαζόμενοι να προσφέρονται να κάνουν θυσίες για να ξεπεραστεί η κρίση.
Γιατί στις χώρες αυτές ισχύουν κατά πολύ όλα αυτά στα οποία αναφέρονται όλοι αυτοί που μας κάνουν κριτική.
Δηλαδή, οι αριστερές δυνάμεις τα 'χουν βρει μεταξύ τους και έχει επικρατήσει η διαχωριστική γραμμή αριστερά - δεξιά, βαμμένη στα χρώματα κόκκινη, μπλε, με επίκεντρο διαπάλης το νεοφιλελευθερισμό ή τον κεϋνσιανισμό, με αποτέλεσμα το εργατικό κίνημα να βρίσκεται για τα καλά εγκλωβισμένο στα δίχτυα του εργοδοτικού συνδικαλισμού και να φρενάρεται κάθε πρόθεση για ταξική παρέμβαση στη γραμμή της κοινωνικής ειρήνης.

Ολα τα αντιλαϊκά μέτρα τα στήριξαν οι αντίστοιχες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.
Και σαμποτάρουν τους αγώνες με κατεύθυνση από τη Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων.

Εχουμε εδώ και δυο εβδομάδες κηρυγμένο από κυβέρνηση και δήμους, λοκ άουτ στα σχολεία για να προλάβουν την απεργία των δασκάλων. 
Αντιδρούν οι δάσκαλοι στην κατάργηση της Συλλογικής Σύμβασης και στο να δουλεύουν περισσότερο με μείωση αποδοχών, αλλά είναι μόνοι τους με ευκαιριακά αιτήματα και θα χάσουν.

Αυτό δεν είναι τυχαίο γεγονός, ούτε κάποιο σφάλμα της στιγμής ή έργο μεμονωμένων προδοτών, αλλά κοινωνικό προϊόν μιας ολόκληρης εποχής που πηγάζει από τη στρατηγική των ΚΚ.

Τα σκανδιναβικά ΚΚ δεν είναι ούτε γαλλικά, ούτε ισπανικά.

Δεν ασπάστηκαν τον ευρωκομμουνισμό και ακόμα σήμερα στηρίζουν το σοσιαλισμό που ζήσαμε στην ΕΣΣΔ.
Ομως το ότι υιοθέτησαν θεωρίες σταδίων που γέννησαν κοινοβουλευτικές αυταπάτες και επέβαλαν τη συνεργασία με τη σοσιαλδημοκρατία, τόσο στη βουλή όσο και στο εργατικό κίνημα, είχε ως αποτέλεσμα την οπορτουνιστική τους διάβρωση και τη διάλυσή τους πριν από 20 χρόνια και ακόμα σήμερα αν και έχουμε προσπάθειες ανασυγκρότησης (εξού και 2-3 ΚΚ σε κάθε χώρα)
 δεν έχει ωριμάσει η ιδεολογικοπολιτική ενότητα για επεξεργασία επαναστατικής στρατηγικής. 
Και από εκεί ξεκινάνε όλα.

Η Ομιλία του σ. Μάκη Παπαδόπουλου στο 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ

                                                        ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΜΑΚΗΣ

Αν είχαμε στηρίξει το Σχέδιο Β του Αλαβάνου, αν βαφτίζαμε κι εμείς ως ριζοσπαστικό το στόχο της καπιταλιστικής ανάπτυξης έξω από την Ευρωζώνη, τότε η προβολή του 19ου Συνεδρίου θα ήταν φιλική από αστικά ΜΜΕ.

Γιατί τότε θα ήμασταν οι πολιτικά «χρήσιμοι ηλίθιοι» για τα συμφέροντα του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου το οποίο ανταγωνίζεται το αντίστοιχο γερμανικό και αποτελεί τον πρώτο θαλάσσιο μεταφορέα των ΗΠΑ, θα ήμασταν χρήσιμοι για το χρηματοπιστωτικό κέντρο του Λονδίνου.

Τότε θα λιβάνιζαν εμάς, όπως προβάλουν σήμερα τους κάλπικους θεματοφύλακες του 15ου Συνεδρίου, που χρησιμοποιούν επιλεκτικά, διαστρεβλωμένα και κυρίως έξω από τις εκάστοτε ιστορικές συνθήκες της αντιπαράθεσης, τσιτάτα του Λένιν και αποσπάσματα από παλιότερες τοποθετήσεις στελεχών, προσπαθώντας στην πράξη να εμποδίσουν την ωρίμανση της συλλογικής σκέψης του Κόμματος, τον προσανατολισμό να μελετά επιστημονικά την ιστορική ελληνική και διεθνή πείρα, να επικαιροποιεί, να εμπλουτίζει και να διορθώνει συλλογικά αντιφάσεις προηγούμενων επεξεργασιών.

Η φανερή συμφωνία μας για τον προσανατολισμό της δουλειάς δεν αρκεί.

Προτεραιότητα και προσανατολισμός στην εργατική τάξη σημαίνει πάνω απ' όλα μάχη για να ανυψώσουμε το επίπεδο της πολιτικής της συνείδησης με συγκεκριμένο σχέδιο κατά κλάδο, έχοντας εμπιστοσύνη στο κριτήριό της.

Σημαίνει να ξεκόψουμε από τον εμπειρικό τρόπο δουλειάς που συνιστά υποτίμηση της εργατικής τάξης και της ιστορικής της αποστολής.

Ιδιαίτερα σήμερα που το οπορτουνιστικό ρεύμα και προβάλει μέσα στο κίνημα το πολιτικό σύνθημα της αλλαγής της κυβέρνησης, αποκτά ξεχωριστή σημασία η ιδεολογική πολιτική δουλειά ως αναγκαίος όρος για τη συσπείρωση μαζών, η πολιτικοποίηση της πάλης ως αναγκαία προϋπόθεση για την οργάνωση της δράσης, για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, για την προώθηση της λαϊκής συμμαχίας.

Η έκβαση του σκληρού ταξικού πολέμου θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό από τη βελτίωση της ικανότητάς μας να μπει στο κέντρο της πάλης ο δρόμος ανάπτυξης της εργατικής εξουσίας,
όχι ως σύνθημα,
 αλλά ως συστηματική απόδειξη της υπεροχής της κεντρικά σχεδιασμένης ανάπτυξης για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες των κοινωνικοποιημένων μέσων παραγωγής.

Η Ομιλία του Γραμματέα του Κ.Σ. της ΚΝΕ στο 19ο Συνέδριο

                                                                 ΧΙΩΝΗΣ ΘΟΔΩΡΗΣ

Μαζί με το δυνάμωμα της αντίδρασης σε όλη τη γραμμή και ως γενική τάση και ως ανάγκη του συστήματος που δοκιμάζεται από τις συνέπειες της κρίσης, δυναμώνει και η πίεση για υποχώρηση σε όλη τη γραμμή, απέναντι στο Κόμμα.

Γι' αυτό και η προσπάθεια της αστικής τάξης να αναχαιτίσει την άνοδο της ταξικής πάλης, η κυρίαρχη γραμμή που λέει το ΚΚΕ είτε να ενσωματωθεί με όχημα τη συμμετοχή σε μια κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού ή να περιθωριοποιηθεί μέχρι και να διαλυθεί, αυτή δηλαδή η επιθυμία των εκμεταλλευτών, μεταφέρεται προσαρμοσμένη μέσα στο κίνημα και στη διαπάλη.
Δεν ξεμπερδεύουμε εύκολα.
Ο αντίπαλος μετά και τις συνεδριακές αποφάσεις, την αντιστοίχισή τους στη δράση, πράγμα απαιτητικό από μόνο του, δεν θα μας αφήσει να κάνουμε περίπατο.

Η ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος σίγουρα δεν είναι έργο μιας πράξης,
αλλά είναι έργο συγκεκριμένης πράξης, που απαιτεί συγκεκριμένες προϋποθέσεις.
Είναι έργο της εξέγερσης για το τσάκισμα του αστικού κράτους, για την εξουδετέρωση όλων των μηχανισμών της αστικής εξουσίας.

Και οι προϋποθέσεις για τη νίκη σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης, που σωστά μπαίνουν στο νέο Πρόγραμμα, διαμορφώνονται από σήμερα. 
Δύσκολο καθήκον για το σήμερα, δηλαδή.

Η αναγκαία, αποφασιστική αντιμετώπιση του οπορτουνισμού που χρειάζεται μέτωπο και μέτρα συγκεκριμένα, μπορεί να είναι αποτελεσματική όμως μόνο εάν είμαστε ταυτόχρονα αποφασιστικοί και αποτελεσματικοί στην προώθηση των αποφάσεων των συνδιασκέψεων και του συνεδρίου.

Και νομίζω ότι δεν έχουμε ξεπεράσει και στο Κόμμα, και πολύ περισσότερο στην ΚΝΕ, το να έχουμε σωστές αποφάσεις αλλά να μη μεταφράζονται και σε ανάλογους τρόπους και μεθόδους καθοδήγησης.

Για τη νεολαία συμφωνώ με τις εκτιμήσεις και τις κατευθύνσεις. Η πανελλαδική συνδιάσκεψη θα μας επιτρέψει και πιο ολοκληρωμένη επεξεργασία.

Παραμένει σε ισχύ ότι, το βασικό που επηρεάζει την οργανωτική ανάπτυξη όλης της ΚΝΕ είναι οι μαθητικές μας δυνάμεις.

Οι αντικειμενικές δυσκολίες ισχύουν και είναι μεγαλύτερες σε σχέση με παλιότερα.
Επιχειρούν να χτυπηθεί το κύρος του Κόμματος.
 Εχουν ξεκινήσει οι προσπάθειες απαγόρευσης της πολιτικής δράσης, όπως με πρόσχημα τη θεωρία των άκρων σε σχολεία αφού ζυμώθηκε και ζυμώνεται το «έξω τα κόμματα».

Ομως, για την πείρα, νομίζω ότι δεν αποφύγαμε, ξεκινώντας από το ΚΣ, διάφορα προβλήματα.
-Να μην ανησυχούμε όσο πρέπει για δικές μας αδυναμίες και ελλείψεις.
-Να εξετάζουμε πιο προσεχτικά μορφές επικοινωνίας, προσέγγισης, μετώπων πάλης και ανάλογων μορφών, οργάνωσης και επιλογής στόχων.
Στις συγκεκριμένες εξελίξεις, που η προηγούμενη πείρα δεν αντιστοιχούσε πάντα.
Και παίρνοντας υπόψη τα φυσικά κενά και ελλείψεις στην κατανόηση και στην ωριμότητα που υπάρχουν σε αυτές τις ηλικίες.
Ανάλογα να εξετάζουμε τη λειτουργία των ΟΒ και τις μορφές της καθοδηγητικής δουλειάς. Να μην αντιγράφουμε ανεπεξέργαστα κομματικές μεθόδους και μορφές που δεν αντιστοιχούν πάντα και ιδιαίτερα στους μαθητές. Πήραμε μέτρα, γίνεται προσπάθεια η οποία σκουντουφλάει ακόμα σε τέτοιες αδυναμίες.
Περιθώρια στην καλυτέρευση της δουλειάς μας έχουμε, οι αποφάσεις μας θα είναι μεγάλο όπλο, περίοδο χάριτος δεν έχουμε.

Ομιλία του σ. Μάκη Μαΐλη στο 19ο Συνέδριο

ΜΑΪΛΗΣ ΜΑΚΗΣ

Το Κόμμα δοκιμάζεται κάθε μέρα, δοκιμάζεται σκληρά εδώ και 22 χρόνια και προχωρεί, προοδεύει, εμπλουτίζει τη στρατηγική του. 

Όμως, αποδείχτηκε ότι ο πόλεμος γίνεται λυδία λίθος της αντοχής και της ικανότητας του Κόμματος, κάθε ΚΚ, να αντιμετωπίζει τέτοιες συνθήκες.

Ας θυμηθούμε κυρίως τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Στο Κόμμα μας εκφράστηκαν δύο γραμμές στην αρχική φάση του ελληνοϊταλικού πολέμου, εκείνη με το Α' γράμμα του Νίκου Ζαχαριάδη και η άλλη απ' την «Παλιά ΚΕ».

Ανάλογη κατάσταση διαμορφώθηκε τότε και σε σειρά άλλων ΚΚ και μάλιστα των πιο ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, της Μ. Βρετανίας, των ΗΠΑ, της Γαλλίας, του Βελγίου. Μιλάμε, δηλαδή, για κράτη που διεξήγαγαν το λεγόμενο αμυντικό πόλεμο, κάποια μάλιστα βρίσκονταν υπό κατοχή από τη Γερμανία. Αυτά βεβαίως συνέβαιναν όσο ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος χαρακτηριζόταν από το Κόμμα των Μπολσεβίκων ιμπεριαλιστικός.

Η θέση που διαμόρφωσε το ΚΚΕ για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, εδώ και ένα διάστημα, έχει δεχτεί μια ορισμένη επίθεση από τον διαδικτυακό φραξιονισμό. 

Βεβαίως γνωρίζουμε πού το πάνε. 

Ο καημός τους είναι η συμμαχία με την αστική τάξη ή τμήματά της. 

Με όσα λένε για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο θεωρούν σωστή τη στρατηγική του ΚΚΕ στην Κατοχή. Δεν το κρύβουν. Ισχυρίζονται ότι τα λάθη μας της Κατοχής και της μετέπειτα περιόδου δεν πήγασαν από τη στρατηγική του Κόμματος. Οτι δεν ήταν η στρατηγική του που οδήγησε στο Λίβανο. Η στρατηγική σωστή, αλλά ο Λίβανος, η Καζέρτα κ.λπ. λάθος. Σωστή η στρατηγική, γιατί η ίδια εφαρμόστηκε και στις 8 χώρες, που αποσπάστηκαν από το ιμπεριαλιστικό σύστημα μετά από το 1945.

Είναι ασυνεπείς και αντιφατικοί. Γιατί σύντροφοι ο Λίβανος δεν ήταν ένας. Υπήρξαν κι άλλοι «Λίβανοι». Και έγιναν στις χώρες που επικαλούνται για να αποδείξουν ότι αυτή η στρατηγική επιβεβαιώθηκε: Στην Πολωνία, στη Γιουγκοσλαβία, στην Τσεχοσλοβακία. Και εκεί τα ΚΚ συμμετείχαν σε κυβερνήσεις μαζί με τις αντίστοιχες κυβερνήσεις των εμιγκρέδων που βρίσκονταν στο Λονδίνο. Με μια διαφορά: ότι ενώ το ΚΚΕ πήγε στο Λίβανο και υπέγραψε τη σχετική συμφωνία, εκείνες οι κυβερνήσεις πήγαν στις χώρες τους όπου κυριαρχούσε ο Κόκκινος Στρατός. Μάλιστα, η Τσεχοσλοβακική πήγε στη Μόσχα και υπέγραψε τη σχετική συμφωνία μαζί με το ΚΚ και αστικές δυνάμεις. Αλλά και όπου αυτό δεν έγινε πανομοιότυπα, έτσι κι αλλιώς πραγματοποιήθηκε παντού συνεργασία με αστικές πολιτικές δυνάμεις. 

Ο Λίβανος, λοιπόν, δεν ήταν ένας. Ομως εκεί, βρισκόταν ο Κόκκινος Στρατός, ενώ εδώ οι Εγγλέζοι.

Επομένως, είναι έξω από την πραγματικότητα ότι η τότε στρατηγική διαμόρφωσε συσχετισμό δυνάμεων για την εργατική εξουσία, παρά τον ηρωικό αγώνα των ΚΚ. 

Εκείνο που διαμορφώθηκε, ήταν ένα ευρύτατο αντιφασιστικό μέτωπο που ήρθε στην εξουσία, αλλά που γρήγορα οι περισσότερες αστικές δυνάμεις αποβλήθηκαν, διότι η ταξική πάλη συνεχιζόταν φυσικά και πέρασαν ανοιχτά απέναντι. 

Στο φόντο αυτών των εξελίξεων πρέπει να αναζητήσουμε μια πολύ βασική εξήγηση για τις διαστάσεις που πήραν τα αντεπαναστατικά γεγονότα του 1956 στην Ουγγαρία, του 1968 στην Τσεχοσλοβακία, του 1980 στην Πολωνία, καθώς και στην εξαρχής πορεία της Γιουγκοσλαβίας. 

Και να δούμε και τις αστικές κοινωνικές δυνάμεις με τις οποίες υπήρξε συμβιβασμός κι εκεί που δεν υπήρχαν πολιτικές εκφράσεις τους στην εξουσία, πολύ περισσότερο μετά από τη συγχώνευση των ΚΚ με τα σοσιαλδημοκρατικά.

Βαγγέλης Μπούτας

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΠΟΥΤΑΣ

Το σύνθημα του Συνεδρίου, Λαϊκή Συμμαχία ο λαός στην εξουσία, ο σοσιαλισμός αναγκαίος και επίκαιρος. Είναι το απαύγασμα των ντοκουμέντων, είναι η πλήρης αντιστοιχία των επιδιώξεων του Κόμματός μας.

Θέλω να σταθώ στη συμμαχία, όπως προσδιορίζεται ως αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική εργατών - αυτοαπασχολούμενων - φτωχομεσαίων αγροτών. Πρωτίστως, συμφωνώ με το ξεκαθάρισμα που γίνεται σχετικά με τη συμμετοχή του ΚΚΕ σε αστική κυβέρνηση και την κοινή κάθοδο σε εκλογές ή συνεργασία με κόμματα που έχουν δημιουργηθεί από στελέχη που έφυγαν από το δικό μας Κόμμα.

Προφανώς στο κίνημα με εργαζόμενους και άλλα λαϊκά στρώματα μπορούμε να συναντηθούμε στους αγώνες υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων με κατεύθυνση τη λαϊκή εξουσία. Σήμερα στην ύπαιθρο - στα χωριά δεν υπάρχουν μόνο αγρότες και σε πολλές περιπτώσεις οι καθαροί αγρότες είναι μειοψηφία έναντι άλλων επαγγελματιών και ανέργων.

Σε λίγα χωριά υπάρχουν δραστήριοι αγροτικοί σύλλογοι, που με τη σωστή καθοδήγηση μπορούν να συσπειρώσουν όλο το χωριό για όλα τα ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία.

Αν δε ζωντανέψουμε τους συλλόγους θα έχουμε μια ΠΑΣΥ χωρίς πόδια, δε θα έχουμε τα εργαλεία από τη μεριά των αγροτών σε κάθε νομό, δηλαδή την ομοσπονδία ή τη δυνατή ΠΑΣΥ για να μπει στη συμμαχία.

Η Κοινή Αγροτική Πολιτική, η νέα καπιταλιστική διάρθρωση στον αγροτικό τομέα στη χώρα μας, μέσα στην καπιταλιστική οικονομική κρίση, σαρώνει κυριολεκτικά τη μικρομεσαία αγροτιά, διώχνει τη φτωχή αγροτιά από την παραγωγή.

Τα δεδομένα πλέον για την κατάταξη των αγροτών σε μεσαίους ή φτωχούς μεταβάλλονται από χρόνο σε χρόνο. Σε δυναμικές καλλιέργειες πριν από 7-8 χρόνια με 50 στρέμματα ζούσες άνετα.

Σήμερα για να είσαι στην πρότερη κατάσταση πρέπει να καλλιεργείς από 200 στρέμματα και πάνω.
Το 70% της γης είναι υποθηκευμένη στην ΑΤΕ - Πειραιώς με άμεσο τον κίνδυνο να κατασχεθούν.

Οι δανειακές διευκολύνσεις πλέον είναι σε λίγους αγρότες και κτηνοτρόφους, με αποτέλεσμα εκατ. στρέμματα να μένουν χέρσα. Ειδικό βάρος πρέπει να πέσει στους μικρομεσαίους κτηνοτρόφους για την οργάνωσή τους σε συλλόγους για κοινή δράση με τους αγρότες και τη σφυρηλάτηση της ενότητας.

Το πιο ασφαλές κριτήριο σήμερα για την κατάταξη των αγροτοκτηνοτρόφων είναι αν γίνεται συσσώρευση κεφαλαίων από την αγροτική εκμετάλλευση, για να κάνουμε το διαχωρισμό μικρών και μεγάλων αγροτοκτηνοτρόφων.

Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις ανέδειξαν μια σειρά από δυνατότητες αλλά και προβλήματα που καλούμαστε ως Κόμμα να λύσουμε:

Απουσίαζαν από τις κινητοποιήσεις οι φτωχοί αγρότες, είτε γιατί είναι απογοητευμένοι ή γιατί κάνουν άλλες δουλειές.

Οι αγρότες που συμμετείχαν στα μπλόκα διεκδικούσαν να μείνουν στην ίδια κατάσταση, να μη φτωχύνουν.

Η οργάνωση του αγώνα ξεκίνησε από περιοχές που είναι ζωντανοί και δραστήριοι οι αγροτικοί σύλλογοι.

Οι αγρότες ανεξάρτητα τι ψήφισαν, έδειξαν μεγάλη εμπιστοσύνη στους κομμουνιστές αγρότες που ηγούνταν.

Ωρίμασε σε μεγάλο βαθμό η συνείδησή τους για την αντιαγροτική ΚΑΠ και για το ρόλο της ΕΕ.

Αποδέχτηκαν το ΠΑΜΕ και την ΠΑΣΥ, που μέχρι πέρσι τα ταύτιζαν με το ΚΚΕ και αντιδρούσαν.

Συνειδητοποίησαν περισσότερο την ανάγκη κοινής δράσης, συμμαχίας αγροτών, εργατών και άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Κατάλαβαν την ανάγκη οργάνωσης και ζωντανέματος των αγροτικών συλλόγων στα χωριά. Μέσα σε 15 μέρες μετά τη λήξη του μπλόκου στη Νίκαια, 25 σύλλογοι στην Καρδίτσα έκαναν εκλογές και πήραν μέρος στις εκλογές της Ομοσπονδίας Καρδίτσας, κάτι που είχε να γίνει εδώ και 15 χρόνια.

Είναι πρόσφορο σήμερα το έδαφος σε όλη τη χώρα να προχωρήσουμε στην ανασύνταξη του αγροτικού κινήματος σε αντιμονοπωλιακή αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Είναι ώριμα σήμερα τα πράγματα να συμβάλλουμε στη δημιουργία της λαϊκής συμμαχίας με αναβαθμισμένο αγροτικό κίνημα.

Το Τραγούδι των "Καρμπονάρων"

Ευχαριστούμε Πολύ για όλα συντρόφισσα Αλέκα!

Η Αλέκα Παπαρήγα (bio)

-Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 5 Οκτωβρίου του 1945. Γονείς της ήταν ο Νίκος και η Κική Δρόσου.

-Σπούδασε στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών ενώ μιλά Αγγλικά και Ρωσικά.

-Εργάστηκε επί 8 χρόνια ως υπάλληλος σε λογιστήρια επιχειρήσεων, ενώ παράλληλα παρέδιδε ιδιαίτερα μαθήματα.

-Το 1961 συμμετείχε στο Κίνημα Ειρήνης και στη μαθητική οργάνωση της νεολαίας της Ε.Δ.Α.. Παίρνοντας ενεργό μέρος σε διάφορες μαθητικές και φοιτητικές κινητοποιήσεις, διετέλεσε συνδικαλιστικό στέλεχος στη παναθηναϊκή μαθητική οργάνωση που συγκροτήθηκε κατά τη διάρκεια των μαθητικών αγώνων.

-Yπήρξε μέλος του γραφείου της οργάνωσης της νεολαίας της Ε.Δ.Α. και γραμματέας και μέλος του γραφείου Σπουδάζουσας της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη.

-Το 1968, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, οργανώθηκε στο Κ.Κ.Ε. και δραστηριοποιήθηκε στο κίνημα των οικογενειών των πολιτικών κρατουμένων. Συνελήφθη από τη χούντα των συνταγματαρχών και κρατήθηκε επί 4 μήνες.

-Το 1974, έγινε μέλος του γραφείου της Επιτροπής Πόλης της Κομματικής Οργάνωσης Αθηνών και στη συνέχεια δραστηριοποιήθηκε στο γυναικείο κίνημα.

-Υπήρξε μεταξύ των ιδρυτικών μελών της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας και συμμετείχε στη διοργάνωση εκδηλώσεων για το Διεθνές Έτος της Γυναίκας, ενώ μέχρι το 1981, συμμετείχε σε διεθνή συνέδρια της Παγκόσμιας Δημοκρατικής Ομοσπονδίας Γυναικών, του Ο.Η.Ε., σε διεθνείς θεωρητικές συναντήσεις κ.ά..

-Το 1978, στο 10ο Συνέδριο του Κ.Κ.Ε., εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος και το 1986 μέλος του Πολιτικού Γραφείου.

-Στις 27.2.1991, στο 13ο Συνέδριο του Κ.Κ.Ε., εξελέγη γενική γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, θέση στην οποία επανεξελέγη ομόφωνα κατά το 15ο Συνέδριο του Κ.Κ.Ε. (26.5.1996).

-Είναι η πρώτη γυναίκα που αναλαμβάνει το αξίωμα της γενικής Γραμματέως στην Κεντρική Επιτροπή του Κ.Κ.Ε. και η πρώτη γυναίκα αρχηγός κόμματος στην Ελλάδα.

Συγγραφέας βιβλίου για τη χειραφέτηση και την απελευθέρωση της γυναίκας.


Ευχαριστούμε Πολύ για όλα συντρόφισσα Αλέκα!

και Καλή τύχη στα Νέα σου Καθήκοντα.

ο Κομμουνιστής... δεν παίρνει ποτέ σύνταξη από τον Αγώνα

Σιδεροκέφαλος σύντροφε Δημήτρη

"Άρξε Σοφός και βιώσε Σωφρόνος . Έν τω Σώζον Αρετήν ταύτην έχου"

Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ - 902.gr

Η εισήγηση της ΚΕ του ΚΚΕ στο 19ο Συνέδριο (VIDEO) - 902.gr

Καλή Επιτυχία στις Εργασίες του Συνεδρίου σας σύντροφοι

Η εισήγηση της ΚΕ του ΚΚΕ στο 19ο Συνέδριο (VIDEO) - 902.gr

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ...

Φωτο..
η Αθηνά Ζύμαρη δέχεται επίθεση από ΟΥΚά στα επεισόδια στο Λιμάνι τον Ιούνη του 2004 από το ρεπορτάζ της,στην Απεργία των Ναυτεργατών  (δίπλα της το μέλος της Κ.Ε και του Π.Γ σ.Γ.Μαρίνος )

Για τον «Ριζοσπάστη»
Οι σκοποί του ΚΚΕ είναι απόλυτα ταυτισμένοι με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Δεν έχει άλλο στήριγμα η εργατική τάξη, ο λαός από το ΚΚΕ. Με το βάρος αυτής της ευθύνης και με παρακαταθήκη μια πορεία 94 χρόνων με διώξεις, φυλακές και εξορίες, παρανομίες, δολοφονίες από κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς και εκτελέσεις μελών και στελεχών του, που το έχει κάνει πιο έμπειρο, πιο ικανό και ώριμο, μπορεί σήμερα το ΚΚΕ να βάλει νερό στο κρασί του; Να κάνει έστω και ένα βήμα πίσω από την υπεράσπιση του δίκιου της εργατικής τάξης, την επαναστατική πάλη, την πάλη για το σοσιαλισμό σήμερα; Οχι αύριο. Γιατί σήμερα υποφέρουν και έχουν γονατίσει από τη βάρβαρη, ανελέητη επίθεση του καπιταλισμού που έχει σαπίσει, η εργατική τάξη, όλοι οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί επαγγελματίες και αγρότες.
***
Απόλυτα συνυφασμένη με την πορεία του ΚΚΕ είναι και η πορεία του «Ριζοσπάστη». Του κομματικού - επαναστατικού Τύπου. Ο «Ριζοσπάστης» όργανο της ΚΕ του ΚΚΕ, εκεί που κρίνεται καθημερινά είναι αν υπηρετεί πιστά την επαναστατική πολιτική, την πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού, τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Οι κομμουνιστές δημοσιογράφοι έχουν αναλάβει εθελοντικά το καθήκον που τους ανέθεσε το Κόμμα να είναι από τα ξημερώματα στα εργοστάσια, τα καράβια, τα λιμάνια, στα σχολεία και να καταγράφουν τη ζωή και τα βάσανα της εργατικής τάξης, των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας, και πάνω από όλα να δείχνουν τη διέξοδο σε όφελός τους. Να αποκαλύπτουν την αντιλαϊκή πολιτική του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων, των κομμάτων του. Να συμβάλλουν με αποφασιστικότητα, ώστε να γενικεύεται η πείρα από τη ζωή και τα προβλήματα, την οργάνωση της πάλης της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Πρέπει, οφείλουν να είναι «στρατιώτες» του Κόμματος και να υπηρετούν τους σκοπούς της στρατηγικής του από αυτό το μετερίζι. Να φωτίσουν την πολιτική πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ, ποια είναι η διέξοδος για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, για να γίνεται δική τους υπόθεση πάλης.
***
Ελάχιστοι δημοσιογράφοι του «Ριζοσπάστη» και μέλη της ΚΟΒ «Ριζοσπάστη», που ως όψιμοι προφεσόροι εμφανίζονται τώρα με άρθρα copy paste, να «παίζουν τον Λένιν στα δάχτυλα» και άλλοι «γνωστοί» από πριν, κατακεραυνώνοντας με ψέματα, συκοφαντίες και ανακρίβειες το Κόμμα για τις Θέσεις της ΚΕ, είναι σαφές ότι έρχονται σε πλήρη αντιπαράθεση με την έννοια του δημοσιογράφου του «Ριζοσπάστη». Προκαλούν σύγχυση στους εργαζόμενους. Σπέρνουν αμφιβολίες για την πρωτοπόρα μαχητική, αναντικατάστατη δράση του ΚΚΕ για την υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης, των εργαζομένων, του λαού. Χτυπούν τη στρατηγική του Κόμματος, μέσα από την ίδια την εφημερίδα του. Η στάση τους δείχνει οτι δεν έχουν σχέση με τα καθήκοντα των κομμουνιστών στο «Ριζοσπάστη» και δεν μπορούν σε καμία περίπτωση με βάση αυτούς, να χαρακτηριστούν όλα τα μέλη του Κόμματος στον «Ριζοσπάστη».
***
Σε καμία περίπτωση οι ελάχιστοι αυτοί δημοσιογράφοι, όσο και αν προσπαθούν - νομίζοντας ότι βρήκαν έδαφος να δράσουν μπροστά στα δύσκολα και πολυσύνθετα καθήκοντα που ανοίγονται για το Κόμμα - δεν μπορούν όχι να λερώσουν, ούτε να αγγίξουν την ιστορία του «Ριζοσπάστη». Μια ιστορία με λαμπρά παραδείγματα τους Κομμουνιστές που στο ένα χέρι το όπλο και στο άλλο την πένα έκαναν ρεπορτάζ στο μέτωπο του πολέμου ενάντια στους ναζιστές και τους φασίστες ή ήταν οι ίδιοι μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού. Με τους κομμουνιστές δημοσιογράφους που βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους στα υπόγεια έστηναν τα παράνομα τυπογραφεία. Κρυφά τη νύχτα τύπωναν τον «Ριζοσπάστη» για να φτάσει η φωνή του ΚΚΕ σε όλο το λαό. Την τύπωναν και τη διακινούσαν χωρίς κανένα χρηματικό αντάλλαγμα, όταν σήμερα κάποιοι ελάχιστοι δημοσιογράφοι του «Ριζοσπάστη» έφτασαν στο έσχατο σημείο να καταφύγουν στην αστική Δικαιοσύνη καταθέτοντας ασφαλιστικά μέτρα σε βάρος της εφημερίδας και του ΚΚΕ. Ενώ γνωρίζουν πόσο υποφέρει το Κόμμα με τα οικονομικά του. Οι κομμουνιστές δημοσιογράφοι διακινδύνευαν την ελευθερία τους, τη σωματική τους ακεραιότητα, δε δίσταζαν να διακινδυνεύσουν την ίδια τους ζωή, για να διασφαλιστεί ότι η εφημερίδα του ΚΚΕ, θα ξανατυπωθεί με πλούσιο υλικό και θα διακινείται στο λαό.
***
Αυτός είναι ο «Ριζοσπάστης»! Και δεν μπορεί η καθημερινή δράση των μελών του Κόμματος μέσα στο λαό με τη στρατηγική του ΚΚΕ, να γίνεται αποτελεσματικά και ολοκληρωμένα χωρίς τη μελέτη, τη διάδοση του «Ριζοσπάστη» και βέβαια όλων των κομματικών εντύπων. Η αντιπαράθεση με τη σαπίλα των ΜΜΕ των εφοπλιστών και των άλλων πλουτοκρατών, η καθημερινή δράση στους χώρους δουλειάς και στη γειτονιά, η προσπάθεια να αναδείξουμε στον κάθε εργαζόμενο την επιτακτική ανάγκη της συμμετοχής στην ταξική πάλη, είναι αδιάρρηκτα δεμένα με τη μελέτη, τη διάδοση του «Ριζοσπάστη». Οποτε αυτή η δράση ανεβαίνει, ανεβαίνει και η κυκλοφορία του «Ριζοσπάστη».

Αθηνά ΖΥΜΑΡΗ
δημοσιογράφος του «Ριζοσπάστη»