Πέμπτη 18 Απριλίου 2013

Η Ομιλία του σ. Μάκη Παπαδόπουλου στο 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ



                                                        ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΜΑΚΗΣ

Αν είχαμε στηρίξει το Σχέδιο Β του Αλαβάνου, αν βαφτίζαμε κι εμείς ως ριζοσπαστικό το στόχο της καπιταλιστικής ανάπτυξης έξω από την Ευρωζώνη, τότε η προβολή του 19ου Συνεδρίου θα ήταν φιλική από αστικά ΜΜΕ.

Γιατί τότε θα ήμασταν οι πολιτικά «χρήσιμοι ηλίθιοι» για τα συμφέροντα του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου το οποίο ανταγωνίζεται το αντίστοιχο γερμανικό και αποτελεί τον πρώτο θαλάσσιο μεταφορέα των ΗΠΑ, θα ήμασταν χρήσιμοι για το χρηματοπιστωτικό κέντρο του Λονδίνου.

Τότε θα λιβάνιζαν εμάς, όπως προβάλουν σήμερα τους κάλπικους θεματοφύλακες του 15ου Συνεδρίου, που χρησιμοποιούν επιλεκτικά, διαστρεβλωμένα και κυρίως έξω από τις εκάστοτε ιστορικές συνθήκες της αντιπαράθεσης, τσιτάτα του Λένιν και αποσπάσματα από παλιότερες τοποθετήσεις στελεχών, προσπαθώντας στην πράξη να εμποδίσουν την ωρίμανση της συλλογικής σκέψης του Κόμματος, τον προσανατολισμό να μελετά επιστημονικά την ιστορική ελληνική και διεθνή πείρα, να επικαιροποιεί, να εμπλουτίζει και να διορθώνει συλλογικά αντιφάσεις προηγούμενων επεξεργασιών.

Η φανερή συμφωνία μας για τον προσανατολισμό της δουλειάς δεν αρκεί.

Προτεραιότητα και προσανατολισμός στην εργατική τάξη σημαίνει πάνω απ' όλα μάχη για να ανυψώσουμε το επίπεδο της πολιτικής της συνείδησης με συγκεκριμένο σχέδιο κατά κλάδο, έχοντας εμπιστοσύνη στο κριτήριό της.

Σημαίνει να ξεκόψουμε από τον εμπειρικό τρόπο δουλειάς που συνιστά υποτίμηση της εργατικής τάξης και της ιστορικής της αποστολής.

Ιδιαίτερα σήμερα που το οπορτουνιστικό ρεύμα και προβάλει μέσα στο κίνημα το πολιτικό σύνθημα της αλλαγής της κυβέρνησης, αποκτά ξεχωριστή σημασία η ιδεολογική πολιτική δουλειά ως αναγκαίος όρος για τη συσπείρωση μαζών, η πολιτικοποίηση της πάλης ως αναγκαία προϋπόθεση για την οργάνωση της δράσης, για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, για την προώθηση της λαϊκής συμμαχίας.

Η έκβαση του σκληρού ταξικού πολέμου θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό από τη βελτίωση της ικανότητάς μας να μπει στο κέντρο της πάλης ο δρόμος ανάπτυξης της εργατικής εξουσίας,
όχι ως σύνθημα,
 αλλά ως συστηματική απόδειξη της υπεροχής της κεντρικά σχεδιασμένης ανάπτυξης για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες των κοινωνικοποιημένων μέσων παραγωγής.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου